Thursday, June 29, 2006

TVDW 02/07/2006 - Queen - Staying Power (USA promo 12") (1982)


De nieuwe Muse wist me op een erg aangename manier te verrassen en was lange tijd in de running voor een TVDW, maar het heengaan van de Turks-Amerikaanse producer Arif Mardin - grotendeels doodgezwegen in de pers - deed alle 'normale' releases wijken. Arif Mardin was een van de allergrootste producers, qua veelzijdig talent haast de evenknie van Quincy Jones (die trouwens zijn allereerste naar hem genoemde studiebeurs toekende aan Mardin, waardoor deze vanuit Istanbul kon gaan studeren in Boston, meteen de start van zijn duizelingwekkende Amerikaanse carrière. Mardin had een hand in diverse persoonlijke favorieten. Niet enkel leverde hij schitterend werk af voor onder meer The Bee Gees en Dusty Springfield; in mijn platenverzameling duikt hij daarenboven op als drijvende kracht achter Aretha Franklin (in haar Atlantic Years), Chaka Khan (right up to "I Feel for you"), Hall & Oates (luister nog eens naar het prachtig opgebouwde "She's Gone"), The Average White Band (o.a. het klassieke funkstuk "Pick up the Pieces"), Scritti Politti (zie: "Wood Beez (Pray Like Aretha Franklin)") en Norah Jones. Maar de meest logische TVDW, fijn volgend op de argumentatie van vorige week, was toch die eenmalige samenwerking tussen Mardin en Queen. "Staying Power" werd het openingsnummer op "Hot Space", niet bepaald het beste maar wel het meest "zwarte" album uit de Queen-cataloog (en het album met bij voorsprong de mooiste hoes). Het album, maar dit terzijde, waarvan sommige bronnen beweerden dat Michael Jackson het later zou citeren als een van de inspiratiebronnen voor diens "Thriller" (al lijkt me dat, baserend op de erg ongelijke kwaliteit van de plaat, te veel eer voor "Hot Space"). Mardin schreef de blazersarrangementen voor "Staying Power". De TVDW is de nooit officieel uitgebrachte 12"-versie van het nummer, de remix werd ingeblikt door John Luongo, iemand die zelf honderden disco- en funkplaten van een extended version voorzag en die later nog zou opduiken als mixer/producer van Novastars debuutplaat (zeer tot ongenoegen van oorspronkelijk producer Wouter Van Belle, maar da's weer een ander verhaal). Meanwhile: focus opeen van de meest a-typische Queen-nummers, eentje waarin Freddie Mercury zijn voorliefde voor zwarte funk volledig de vrije loop kon laten.

Labels: , , , , , , , , , ,

Friday, June 23, 2006

TVDW 25/06/2006 - Abba - When all is said and done (1981)


Toegegeven, het staat behoorlijk als een tang op een varken na de Wolfmother-TVDW van vorige week, maar vermits deze blog een soort van "weekboek" hoort te zijn, is het niet meer dan eerlijk om nu baan te ruimen voor Abba, met een even oprechte selectie als het "Pyramid" van vorige week. Afgelopen vrijdag immers de Mamma Mia!-musical gaan zien, en alsof de duivel ermee gemoeid was stootte ik daarenboven twee dagen eerder al in een kringloopwinkel op een dubbele Best Of van Abba. Voor amper 1,5 euro - ik heb niet getwijfeld, en graaide en passant ook nog een cd van Barry Adamson (zie o.a. Nick Cave & the bad Seeds) mee. Abba was samen met Queen ongetwijfeld de meest besproken groep in mijn Wonder Years, waarin ik geinitieerd werd in de popmuziek. Die Wonder Years baken ik qua muzikale vorming af tussen pakweg 1978 en 1985. Vriend Frank (Kapelstraat Heusden in da house!) was de grote Abba-fan, en ik de grote Queen-fan. We lieten geen gelegenheid onbenut om oeverloos te zwetsen over beide groepen, lp's uit te wisselen, mekaars favoriete band te bekritiseren/evalueren.... Zo maakten we ook om de haverklap lijstjes; werd mij opgedragen om de favorieten uit de Abba-cataloog te plukken terwijl Frank hetzelfde moest doen bij Queen. Er is weinig veranderd; mocht ik dat lijstje nu maken, zouden min of meer dezelfde favorieten naar voren komen. Het blijken de glossy, met disco verweven dansbare tracks te zijn. Onder het vroegere werk (ik leg het kantelpunt bij het album Voulez-Vous) tel ik tussen parels als "SOS", "Eagle" en "Knowing Me Knowing You" teveel kinderlijke bubblegum ("Nina Pretty Ballerina", anyone?) en productioneel klinken ze wat vlakjes in vergelijking met mijn favorieten. En dat zijn? Even in random order opsommen. "Lay All Your Love on Me", ook in de bootleg-versie van de Nederlanders van The Bank (- een primitieve langgerekte 12" die ik op vinyl heb en waarvan ik me wijsmaak dat 'ie nu veel geld waard is). "Voulez-Vous", een van de weinige niet in Polar Studios Stockholm opgenomen tracks; Björn & Benny trokken ervoor naar Miami en nodigden Foxy (remember "Get Off") uit om de backing track te verzorgen. En "When All is Said and Done": hoogtepunt uit de allerlaatste Abba-plaat, epische synths en too-close-for-comfort lyrics (Frida verwerkt haar nakende scheiding met Benny met een door Björn geschreven tekst) en dat alles in nauwelijks meer dan drie minuten. Tot slot nog: mijn favoriete Abba-moment ever moet de break zijn in "Gimme Gimme Gimme" (- de bréak, niet dat synthfluitje dat door Stuart Price clever als sample werd gebruikt bij Madonna). Een song die trouwens omwille van de ahum eigenzinnige Leather Nun-cover een paar jaar later nog wat aan betekenis zou winnen. Mag ik me tot slot nog even mateloos ergeren aan het toontje waarmee Abba de laatste jaren dan toch met een soort van eerherstel wordt bedacht? Van "Eigenlijk was Abba nog zo slecht niet" over "Als je goed luistert, hoor je toch dat die spullen best knap in mekaar zaten" tot "aaaah, Abba, woehoe, heerlijke kitsch" - ik krijg het er van. Zich uitputtend in relativeringen om toch maar geloofwaardig te blijven. Fuck 'm. Abba rules zegt deze jongen, die zich overigens intussen - we've come a long way since 1978 - wel kan vinden in de omschrijving "slightly worn / but dignified / and not too old for sex".




enjoy: http://rapidshare.de/files/24146107/2-10_When_All_Is_Said_And_Done_1.mp3.html

Labels: , , , , ,

Tuesday, June 20, 2006

TVDW 18/06/2006 - Wolfmother - Pyramid (2006)


"1972" - het jaar dat de voorbije weken het meest prominent zijn stempel drukte op mijn muziekkeuze. Allereerst door het bijwijlen schitterende, ontroerende solo-concert van Josh Rouse, waarbij het vele liedjes bracht - onder meer het titelnummer - uit wat misschien wel zijn beste cd, "1972", een album dat klinkt als een eerbetoon aan zowel het songschrijverstalent van Carole King als de zwarte klankkleur van Marvin Gaye's platen uit dat tijdsgewricht. Rouse zelf had echter al twee TVDW's op zijn naam (waaronder het zielsmooie "Sad Eyes", waarmee hij zijn concert in de AB afsloot, mooi uitgelicht met een grote spot in de rug - onvergetelijk), maar er waren de laatste weken nog andere muzikale lijntjes richting 1972 te trekken. Met Cream en The Free bijvoorbeeld - van beide beluisterde ik vorige week met veel plezier een Best Of (- wat is "Strange Brew" toch een gewéldige song). Of met het nadrukkelijk naar de seventies refererende The Raconteurs bijvoorbeeld, het hobbygroepje van Jack White en Brendan Benson - jongens onder elkaar die op de gitaar rammen, en een plaat die ik veel meer zal draaien dan om het even welke White Stripes-cd. Ook het debuut van Wolfmother ademt helemaal de sfeer van 1972 uit. In dat jaar bracht Black Sabbath het album "Volume IV" uit (met "Changes" er op), compileerde Cream zijn oeuvre op de dubbelaar "Heay Cream", The Free kwam met de zwanenzang "Free At Last", terwijl Yes en Deep Purple mijlpalen uitbrachten in de vorm van "Close to the Edge" en "Machine Head". Alleen Led Zeppelin bleef in 1972 wat achterwege om het plaatje te doen kloppen, hun pièce de resistance "IV" werd al in november 1971 vrijgegeven. Echo's van zowat alle voornoemde groepen hoor je terug op het debuut van Wolfmother, een trio uit de regio van Sydney. Het is een plaat die een grote middenvinger opsteekt richting trends - "so much for musical evolution" lijken ze wel te zeggen, terwijl ze zich wentelen in betonnen riffs en progrock-arrangementen. Niet alles is even sterk, maar hun consequente muzikale benadering is lovenswaardig. En tijdens een loeiharde derde beluistering - tijdens het gras afrijden dan nog - bleven toch makkelijk een vijftal hoogtepunten over. Waaronder "Pyramid", een song die voortjakkert op een baslijn die dicht naast "Radar Love" van Golden Earring heeft gelegen.

Labels: , , , , , , , , , , ,

Monday, June 12, 2006

TVDW 11/06/2006 - Jhelisa - Flute Band in Gauteng (2006)


Ik moet niet onderstrepen dat ik ontzettend weinig hip spul in mijn cd-kast heb, maar de verzamelaar Future Soul is toch wel een van de uitzonderingen. Naast het geweldige, moeilijk vindbare "Sugar Lump" van Freakpower staat er een al even onweerstaanbare versie op van Jhelisa's "Friendly Pressure", een onvervalste acid jazz klassieker die talloze remixen kreeg (die op mijn cd heet de Paradise Revisited remix en wordt naadloos gekoppeld aan iets van de Young Disciples). Jhelisa is van vele markten thuis: het kind zong de vrouwelijke shouts in op "Love Sex Intelligence" van The Shamen, deed zowat alle backing vocals op Björk's debuut en werkte verder op platen van Courtney Pine, Paul Weller en Arsenal. Het kind heeft ook een interessante stamboom, met twee zussen die bij o.a. Incognito, Brand New Heavies en onder eigen naam (Carleen Anderson) goed materiaal uitbrachten, en met Bobby Byrd als stiefoom. Jhelisa zelf liet negen jaar nauwelijks iets van zich horen, maar komt nu met de geweldige nieuwe cd A primitive Guide to Being there, uitgebracht op een klein Duits label,. Jhelisa wisselt er met sprekend gemak af tussen een sfeervolle, broeierig dampende soulsong, een vurige gospelgroove en een uitgelaten liefdesverklaring. Een erg avontuurlijk album dus, met op de bijhorende DVD nog een boeiende reportage over Jhelisa in New Orleans. De TVDW is een nummer met een prachtige klankkleur: warme bas vooraan in de mix, tal van aan Peter Gabriel's Real World refererende percussie en een eigenzinnige, soulvolle zanglijn - zes minuten genieten. En by the way, Gauteng is een gebied in Zuid-Afrika.

Labels: , , , , , , , , , ,

Tuesday, June 06, 2006

TVDW 04/06/2006 - Steve Winwood - Night Train (1980)


De afgelopen dagen kon ik mij nog eens onderdompelen in eighties nostalgia, van het vinyl soort dan nog, want de platenbak van neef Dirk belandde bij mij. Een mooie staalkaart van wat dat tijdsgewricht zoal voortbracht, met naast de obligate namen (Simple Minds, Simply Red, Police, Level 42) ook heel wat opmerkelijk materiaal als Yello, Nona Hendryx, Mezzoforte, Miles Davis en het debuut van Allez Allez. Allereerste plaat die ik uit de bak haalde, was echter dat weergaloze "Arc of a Diver", Winwoods tweede sololplaat, uitgebracht in december 1980. Ze bevat amper zeven nummers en betekende het begin van de vierde etappe in Winwoods indrukwekkende carrière (na Spencer Davis Group, Traffic en Blind Faith). De man is sindsdien altijd wel bij mijn favorieten gebleven, ik ben blij 'm ook twee keer live aan het werk te hebben gezien (Hof ter Lo en Rivierenhof). Hij speelde op Arc of a Diver alles zelf in en haalde met "While you see a chance" een onverwachte hit binnen. Ik kan me de primitieve videoclip op Avro's Toppop nog zo voor de geest halen. De karakteristieke openingsmelodie met de moody synth kwam er trouwens enkel en alleen omdat een studio engineer een stuk van de oorspronkelijke drumpartij per abuus van de band wiste.... En als ze me ooit vragen om een lijst te maken met mijn favoriete intro's, dan moet het epische, majestueuze "Night Train" er zeker in. Weergaloos....

Labels: , , , , , , , , , , , ,

Thursday, June 01, 2006

TVDW 28/05/2006 - Gutterball - When you make up your mind (1993)


We kunnen er weer even tegen. Het eerste Belgische concert van de ...tick ...tick ...tick tour, een half jaar geleden in de AB, was goed zonder meer. Maar voor de twee recente, dat van afgelopen donderdag in Leffinge en dat van zaterdag in Leuven, trok The Miracle 3 nog eens alle registers open. De setlist verschilde weer sterk van avond tot avond, dat maakt het voor Wynn/Pitmon-groupies als wij natuurlijk pas echt de moeite. Hoogtepunt waren wat mij betreft de Gutterball-songs die Steve speelde. Gutterball was een soortement indie-supergroep (met naast Wynn nog leden uit gitaargroepjes als The Long Ryders, The Silos en House of Freaks) die amper twee (en halve) officiële releases uitbracht. Alle songs van die nog steeds erg sterke debuutplaat van Gutterball waren afkomstig van Bryan Harvey en/of Steve Wynn. In Leffinge speelde Wynn het beresterke "When you make up your mind" - op plaat een wervelwind van jangling guitars, live en solo een aangrijpende knoert van een song - in Leuven kwam er nog on the spot de "Trial Separation Blues" bij (waarbij de band al zoekend moest invallen - leuk om zien).

Labels: , , , ,

TVDW 21/05/2006 - The Waterboys - Spirit (Full Length) (1985/2004)


Het concert in de AB zinderde in die mate na, dat ik niet kon weerstaan om "This is the sea", zowat het eerste album dat me begeleidde tijdens eerste kan. pol&sok, op cd in huis te halen. In de enhanced version dan wel, met een tweede cd met maar liefst 14 extra tracks.

Labels: