Friday, March 29, 2013

TVDW 31/03/2013 - Shout Out Louds - Blue Ice (2013)

Het moet hier snel gaan, want het vliegtuig naar Jordanië staat haast vertrekkensklaar. Stockholm calling, dit keer. Het optreden van Mumford & Sons gisteren in het Sportpaleis was weliswaar erg goed - met wat mij betreft Ghosts that we knew en Lover of the Light als hoogtepunten - maar als tvdw kies ik toch voor iets uit de nieuwe van Shout Out Louds. Frisse gitaarpop met een soms uitgesproken retro feel to it. De eerste drie nummers uit nieuwe plaat "Optica" zijn winners, met nog een lichte voorsprong voor dit Blue Ice.

Labels: ,

Monday, March 25, 2013

TVDW 24/03/2013 - Nick Lowe - The Beast In Me (1994)

Vele schoten tegen de paal, maar geen doelpunten. Die nieuwe cd van Phoenix: de duizenden trouwe volgers van deze blog stonden beslist te wachten tot er een tvdw uit werd gepuurd. Neen dus. Hij valt me wat tegen. Nooit gedacht dat ik zoiets zou zeggen over Phoenix.

Over naar de nieuwe Suede dan maar, groep die me - met name met de albums uit hun latere periode - ook wel kan bekoren. Maar neen, opnieuw een geval van net niet, al blijkt die comebackplaat toch minder te stinken dan aanvankelijk gevreesd.

De nieuwe, langverwachte JT dan maar? De nouveau close but no cigar. Het blijft lovenswaardig, hoe een wereldster als Timberlake het aandurft om avontuurlijk om te gaan met zijn songstructuren. Niet zelden neemt een track van 4 minuten een U-turn om nog drie minuten verder te grooven in een andere richting. Maar op die nieuwe cd staan in de tweede helft toch ook wel enkele slappe vaatdoeken van songs.

Zo komt het, much to his own surprise, dat goeie ouwe Nick Lowe een tvdw (zijn tweede) scoort. Aanleiding: de Vreemde Smetten theatertournee van de onnavolgbare Mauro Pawlowski en dichter/schrijver Ramsey Nasr. Geen pure theatervoorstelling, eerder een mix van poëzie, absurditeiten, stand-up comedy, muziek en toneel. Desoriënterend en bizar, maar altijd boeiend. Mauro bracht enkele knappe Nederlandstalige akoestische nummers (Luc De Vos zat in de zaal en zag dat het goed was), maar verraste ook met een uitgebeende cover van Frankie Goes to Hollywood's The power of love. En met deze tvdw, een van de allerstrafste songs die Lowe ooit schreef (dat wil al wat zeggen, als je  's mans songcataloog erop naslaat) en ook gekend in coverversies van Lowe's schoonvader Johnny Cash, The Vaccines en Mark Lanegan.

The beast in me
Is caged by frail and fragile bars
Restless by day
And by night rants and rages at the stars
God help the beast in me

The beast in me
Has to learn to live with pain
And how to shelter from the rain
And in the twinkling of an eye
Might have to be restrained
God help the beast in me

Labels: , , , , , , , ,

Monday, March 18, 2013

TVDW 17/03/2012 - Boz Scaggs - Sunny Gone (2013)

Hij zou het recept voor gehaktballen in tomatensaus kunnen inzingen, en het zou nog altijd soulvol klinken. Om maar te zeggen: net als Daryl Hall kan Boz Scaggs bij ons weinig verkeerd doen. Eenmaal we wisten dat zijn nieuwste plaat "Memphis" opgenomen werd met Steve Jordan als producer, zaten we al helemaal op het puntje van onze stoel. Jordan is de man die zowel bij de albums van Keith Richards (het foutloze "Talk is Cheap") als John Mayer voor zulke warme gloed zorgde.

Het resultaat is inderdaad een warme, van soul druipende plaat, waarop Scaggs zijn tanden zet in nummers van Mink DeVille, Al Green en Steely Dan. En, om aan te tonen dat hij het zelf nog steeds in de vingers heeft, plaatst hij naast die uitgelezen covers ook twee zelfgeschreven nummers , die qua sfeer en klasse naadloos aansluiten bij de rest. De tvdw is er een van.

Labels: , , , ,

Monday, March 11, 2013

TVDW 10/03/2012 - Josh Rouse - A lot like magic (2013)

Er waren heel wat mogelijkheden voor een tvdw, deze week. Zo was God in het land, meer nog: hij trad zelfs op in een kerk - hoe toepasselijk. De doortocht van Steve Wynn in de kerk van Dikkele was de laatste etappe in de  'When you smile' tour, waarbij Piv Huvluvs comedy op een plezante manier gekoppeld werd aan - en geflankeerd werd door - een soloperformance van Wynn. De twee deden ook wel wat samen. Zo zagen we hoe Steve Wynn en Piv Huvluv een memorabele versie brachten van Bamboe Jack - een vergeten maar alleraardigst lp-nummertje van... Will Tura. Wynn die een Will doet. Als we het niet met onze eigen oren hadden gehoord, we hadden het nooit geloofd.

Twee dagen later trad Steve op tijdens een huiskamerconcert, in Moerbeke-Waas. Ze beginnen een indrukwekkende lijstje uit te maken, de muzikanten die al bij Dirk in de keuken een boterham met choco kregen. Door na Chuck Prophet en Dan Stuart nu ook Steve Wynn te ontvangen, zorgde de sympathieke organisator eigenhandig voor een soort van reunie van de Paisley Underground rockbeweging - faut le faire. Wynn was zijn charmante, ontspannen zelf, maar kwam tegelijk ook straf uit de hoek met in de half-geïmproviseerde setlist onder andere Now I Ride Alone en Lay of the Land.

Maar eerlijk is eerlijk, de song die de grootste indruk naliet afgelopen week, was er toch eentje uit de nieuwste van Josh Rouse. Meteen goed voor tvdw nummer drie. De teller van Wynn staat ook op drie, maar voor de rest doen er niet veel hem dat na. Rouse's nieuwste plaat The Happiness Waltz is zijn tiende, en na 1972 en Nashville de derde waarop hij samenwerkt met producer Brad Jones. Het zorgt opnieuw voor die warme, laidback sfeer die van voornoemde albums zulke kleine meesterwerkjes maakte.

Labels: , , , , ,

Sunday, March 03, 2013

TVDW 03/03/2013 - Foals - Late Night (2013)

Er zal wel champagne zijn ontkurkt, toen My Number was ingeblikt. Eindelijk die single die de grote doorbraak zou forceren, dat wist men toen al in de studio. Daarvoor klonk het gewoonweg te catchy.
Foals maakt met album nummer drie een grote sprong voorwaarts. Dé grote sprong voorwaarts zelfs, het lijkt wel een make-or-break plaat. Vandaar ook de bestudeerde sound, met heel wat door exotische percussie voortgedreven songs die door Yeasayer lijken beademd, en met twee straffe lappen topzware cyberrock die wel van Muse hadden kunnen zijn. Jammer van de overbodige nummers helemaal in het begin en helemaal aan het eind.
Het topnummer zit middenin. Luister hoe Late Night een eerste keer openbloeit rond 2'40", en dan nog een tweede keer op 4'08". En merk op hoe dat heerlijk strakke Charlie Watts-achtige ritme de song voortdrijft, als een modernere versie van Miss You (of, voor wie een Belgische referentie wil, van Admiral Freebee's Always on the Run).

Labels: , , , ,