TVDW 27/08/2023 - Nena - Noch Einmal (1983)

 

TVDW 972. Tweede rendez-vous op het W-Festival in Oostende, je weet wel: dat festival dat zo sterk focust op de eighties dat het soms lachwekkend wordt. Ik bedoel: drie dagen lang dergelijke acts boeken, zorgt soms voor een erg dunne spoeling. Op zondag stond Natalie Imbruglia als voorlaatste act op de affiche. Iemand die een (één) hit had. Op zaterdag had Wet Wet Wet ook al zo'n hoge spot op de affiche, terwijl hun vreselijke set het allerslechtste in soulpop naar boven bracht (incl. een hemeltergende versie van With A Little Help From My Friends). 

Ik was er met name om Earth Wind & Fire te zien. Ook dat is natuurlijk a sign of the times: met de oorspronkelijke EW&F heeft de groep niet meer veel uitstaans. Al McKay is het enige originele lid dat nog overblijft, maar de man is niet van de minste: als gitarist verdiende hij zijn sporen bij onder meer Ike Turner en Isaac Hayes, en hij is te horen op zowat alle classics van de band, tot en met het "Raise!"-album. De Earth Wind & Fire Experience - want onder die naam treedt de band op - spetterde van begin tot eind, met uiterst strakke blazerspartijen en een genadeloos afgevuurd spervuur aan hits. 

En toch gaat de tvdw naar Nena, omdat ze met haar band misschien nog het meest potent voor de dag kwam. Een verrassend stevig rockende set, met de 60-plusser vooraan die er nog érg knap uitzag en met songs die duidelijk niet in het eighties synthpop bedje wilden indommelen. Noch Einmal bleef me nog het meest bij, een song die ik haast vergeten was maar die Nena met overtuiging nieuw leven inblies. 

TVDW 20/08/2023 - Yungblud - Lowlife (2023)

 

TVDW 971. Heel wat snippets en kwartoptredens hier en daar gesprokkeld, maar PKP 23 was toch vooral uitkijken naar het optreden van The Killers, dat ik al maandenlang had aangestipt in de agenda. Neen, het stelde niet teleur, maar een schot in de roos was het evenmin. Daarvoor speelde de groep iets teveel op automatische piloot en ging meer dan één nummer ten onder aan teveel bombast (en te weinig song). Aan de pluskant: Brandon Flowers, die indrukwekkend goed bij stem was. En de slimme manier waarop ze als laatste bis de elektronische remixversie van Mr. Brightside (- moet zowat mijn favoriete 12 inch aller tijden zijn) koppelden aan de bekende gitaarhitversie.

Verder zoekend naar tvdw-materiaal tijdens de PKP-driedaagse bleef ik even stilstaan bij Years & Years, wiens uiterst kinky set heel wat mooie momenten bevatte (de cover van "It's a Sin" bijvoorbeeld), en bij Jessie Ware, die een stijlvolle maar redelijk steriele discoset serveerde. 

Tot mijn verbazing vond ik Yungblud nog bij de beste PKP-acts. Niet 100% mijn ding - zijn schooljongenspunkrock is me wat te gimmicky en hij speelt soms erg duidelijk leentjebuur bij Green Day - maar 's mans energieke show was erg, erg overtuigend. En Lowlife is echt wel een fijne song.  

TVDW 13/08/2023 - Asha Puthli - We're gonna bury the rock with the roll tonight (1980)

 

TVDW 970. Asha Puthli is een buitenbeentje in de popmuziek, net zozeer als Nina Simone, Nina Hagen of Betty Davis dat is. Ze is geboren in Bombay en maakte carrière als jazzangeres, actrice en fotomodel. Muzikaal maakte ze uitstapjes naar avant-garde, disco en new wave. En haar song Space Talk uit 1976 werd naderhand zwaar gesampled in hiphop. 

De tvdw komt uit haar album "I'm gonna kill it tonight", het is de slotsong van een plaat waarin Puthli zowel Giorgio Moroder als Kate Bush in herinnering brengt.

TVDW 06/08/2023 - Earth Wind & Fire - Let's Groove (1981)

TVDW 969. Ben jij ook een cijferfetishist? Ik alleszins wel, ik maak soms de gekste gedachtensprongen bij het zien van cijfers. Niet zelden is er een associatie met muziek (- who would have thought?). Mijn favoriete associatie komt naar boven bij het zien - op om het even welke digitale klok - van de cijfercombinatie 07:47. Het doet me steevast denken aan de tvdw van deze week, waarin EW&F-opperhoofd Maurice White op een bepaald moment zingt: "Just move yourself / And glide like a 747". Volkomen triviaal, ik weet, maar zo werkt mijn brein nu eenmaal.

Triviaal, maar de associatie kwam goed van pas toen ik een paar weken solliciteerde bij een radiozender. Ik verwerkte het 07:47 voorbeeld in mijn sollicitatie, verzocht zoon Bram om de brief te verwerken in een lay-out met de hoezen van Blue Monday en Let it Be als model. En kijk, ik werd uitgenodigd voor een gesprek - waarbij ook de 07:47 ter sprake kwam. Bij een tweede gesprek was alles meteen beklonken. En toen ik na afloop huiswaarts reed, hoorde ik Let's Groove. Op het radiostation waarvoor ik as of now mag werken. 

Cijferfetishes, ze leveren al eens wat op.