Sunday, June 24, 2018

TVDW 25/06/2018 - Bryan Adams - This Time (1983)


Bijna dag op dag 30 jaar geleden, begin juli 1988, zag ik in de gietende regen Bryan Adams optreden in Werchter. Hij werd die dag trouwens voorafgegaan door INXS - zo zag ik twee groepen op het hoogtepunt van hun kunnen. En ook Carmel stond dat jaar op de affiche, een artieste waarvoor ik net enkele dagen geleden nog kaarten kocht. In november komt ze naar Sint-Niklaas, nooit gedacht dat ik haar ooit nog eens live zou kunnen zien.

Maar terug naar dat concert van Bryan Adams, dat later uitgebracht zou worden op cd als "Live!Live!Live!". De regen, in combinatie met de rechttoe rechtaan songs, en de klasbakken (Micky Curry - zie ook Hall&Oates - op drums, de geweldige Keith Scott op gitaar en Tony Mandell, tijd lang het onzichtbare vijfde groepslid van Queen, op keyboards): het zorgde voor een memorabele avond.

Zaterdag trok ik naar Brussel, voor mijn eerste concert in Paleis 12 op de Heizel. Zonder veel verwachtingen, want ik vreesde dat Bryan Adams de klemtoon zou leggen op recent werk en ballads. Maar de man kwam nog steeds erg competent voor de dag. Bryan Adams komt uit de school waar ook Springsteen en Mellencamp afstudeerden, al is hij heel wat minder bevlogen als tekstschrijver. Maar als no-nonsense working man entertainer heeft hij van weinigen lessen te leren.

De tvdw vond ik zaterdag een aardige verrassing, een wat vergeten nummertje uit Adams' derde plaat "Cuts Like A Knife", dat na al die jaren nog steeds met veel speelplezier werd gebracht. Er zaten slechts een paar rotte plekken in de set: de vreselijk geforceerde songs 18 Till I Die en The only thing that looks good on me, en de sof Have you ever loved a woman. Leuker was dan de akoestische versie van I'm Ready, Brand new day (uit de "Spirit" OST) en in de bissen het solo gebrachte When The Night Comes (geschreven voor Joe Cocker) en de cover van Whiskey In the Jar.

Labels:

Saturday, June 16, 2018

TVDW 17/06/2018 - Bohannon - Don't be ashame to call my name (1981)



Wat?!? 701 posts ver, en Bohannon heeft er nog geen één gehad? Tijd om daar - op de dag dat ik een zesde plaat van de man bij de collectie voegde - verandering in te brengen. Hamilton Bohannon maakte school als sessiemuzikant in Atlanta (waar hij zelfs optrad met Jimi Hendrix), alvorens op voorspraak van Smokey Robinson ingelijfd te worden bij Motown. Zijn eerste songschrijverscredit is er begin jaren zeventig voor Lionel Hampton (zoek het heerlijke This is It op), daarna start hij vanuit Chicago een uitermate funky solocarrière. Typisch is dat de man eigenlijk geen songs schrijft, maar grooves - eigenlijk net zoals James Brown en George Clinton dat plachten te doen. Beste voorbeeld is Let's Start the Dance, maar ook de songs op "Goin' for the One", de plaat die ik vandaag voor 2 euro op de kop tikte, werkt volgens dezelfde formule. En voor wie twijfelt: de titel van de tvdw bevat wel degelijk een fout tegen het Engels. Raar.

Labels:

Monday, June 11, 2018

TVDW 10/06/2018 - Nina Hagen Band - African Reggae (1979)


Je eerste criminele daad, herinner je je die nog?

Toen ik een ukkie was, liep ik eens op een weekend de chirolokalen van Heusden binnen. Er was niemand, maar er stond wel een discobar waarrond enkele cassetten lagen. Eentje ervan was "Unbehagen" van de Nina Hagen Band. Ik ontvreemde het (schande!) en beluisterde het thuis, met verwondering, verbazing en een zeker, euh, onbehagen. Nu, zovele jaren later, krijg ik met de post de plaat toegezonden. Afkomstig van een IG-vriendin uit Luxemburg. Het onbehagen blijft, want zovele jaren later blijft Nina Hagen een unicum in de rock. Luister naar de tvdw, een jodelende Maria Callas gekruist met Lee Scratch Perry.

Oh ja, dit is trouwens tvdw nummer 700. Champagne!

Labels: ,

Tuesday, June 05, 2018

TVDW 03/06/2018 - Black Slate - Amigo (1980)


Eentje die ik in het weekend scoorde op een rommelmarktje in Ruisbroek. Reggae is, net als de dub van vorige week, een genre waarin ik niet zo goed thuis ben. Telkens ik een plaatje uit het genre op de kop tik, moet ik toegeven: hapt wel lekker weg. Zo ook bij Black Slate en hun Amigo, een hitje dat ik bijna vergeten was. De bijhorende LP is overigens ook best aardig.

Labels: