Monday, July 27, 2020

TVDW 26/07/2020 - Gwen Guthrie - Love in Moderation (1985)


In de eerste helft van de jaren tachtig hingen de zwarte R&B-zangeressen als dikke trossen aan de boom. Gwen Guthrie was een beetje een uitzondering. Niet zozeer omdat ze een leuk snoetje of een gouden stem had - dat hadden er zovele. Maar haar cv oogde net wat meer indrukwekkend én haar parcours week ietwat af van dat van de concurrentie. Ze werd ontdekt toen ze backing vocals zong voor Aretha Franklin, op haar cv pronkte songs die ze schreef voor Ben E. King en Martha Reeves, en in het begin van haar solocarrière maakte ze het verschil door voor Island te tekenen wat haar toegang gaf tot Sly & Robbie en de beroemde Compass Point Studio muzikanten (die ook voor Grace Jones "Nightclubbing" zouden maken). Het maakt die eerste platen van haar net dat tikkeltje anders (en interessanter). De tvdw komt uit een van de latere platen, "Just for You". Sly & Robbie waren toen al verdwenen maar Wally Badarou (ook zowat het onzichtbare extra lid van Level 42) was er wel nog bij. Haar enige grote hit, Ain't Nothing Goin' on But The Rent, zou ze pas scoren, één jaar nadat ze Island had verlaten. Guthrie stierf op amper 48 jarige leeftijd, aan baarmoederhalskanker. De tvdw is het absolute hoogtepunt van "Just for You", een van de platen die ik voor ongeveer niets scoorde tijdens de vakantie in Denemarken.

Labels: , ,

Monday, July 20, 2020

TVDW 19/06/2020 - Wheatus - Teenage Dirtbag (2000)


Je kent ze ook wel, die films, reclame- en videoclips waarin een bende vrienden in de wagen luidkeels zit mee te zingen met liedjes allerhande. Ik droom regelmatig van dergelijke momenten, het lijkt me geweldig om mee te maken. Maar in het echte leven komt het er zelden of nooit van. Afgelopen zondag was een uitzondering, en wat voor een.

We reden de 900 km tussen Tarm, DK en Puurs, België. In twee wagens, wegens met zessen. In mijn wagen zaten de zoon en de jongste dochter. Wat bij het begin startte als een stomweg gelanceerd ideetje, bleek een gouden zet. Ieder van ons zou een nummer in de Spotify wachtlijst zetten en zo de andere twee verrassen. We zouden het uiteindelijk ruim 11 uur lang volhouden. We waren zelfs wat teleurgesteld dat de playlist, eenmaal we aan de voordeur parkeerden, nog niet helemaal afgewerkt was, kan je nagaan.

De tvdw moest dus wel uit de rijke verzameling songs komen die tijdens de rit voorbijkwam. Kanshebbers genoeg. We startten de dag met Drake, nadien kwamen onder meer voorbij (ik probeer het me voor de geest te halen, want Spotify slokte de lijst intussen op): Katy Perry (4x), Earth Wind & Fire (3x), Chemical Brothers (2x), Bryan Adams (2x), The Script (2x), Mos Def, Fleetwood Mac, The Knack, Macklemore, Robin S, Del Amitri, Netsky, Lil Wayne, Journey, Justin Timberlake, Jamie XX, Sia, Drs. P, Queen, KC & The Sunshine Band, Pink Floyd, Aha, Kim Wilde, Madness, Slick Rick, Coldplay, Daft Punk, Dimitri Vegas & Like Mike, Buggles, 10cc, Rupert Holmes, Backstreet Boys, Papa Roach, Chris Brown & Lil Dicky, Thin Lizzy, French Montana, Jamiroquai, Sky, Lukas Graham, Chic, DJ Fresh, Claptone, Jaydee, Wiz Khalifa, Tame Impala, Portugal The Man, Kanye West, Alice Cooper, Bazar, Jonas Blue, MGMT, De Jeugd van Tegenwoordig, Bruno Mars, Angus & Julia Stone, Gorillaz, Travis Scott, The Killers, Izzy Azalea, Sam Feldt, Far East Movement, DJ Hazard, The Underdog Project, Tom Robinson, Robyn, DJ Kool, Tio Cruz, J. Cole (wat een geweldige song is dat "Wet Dreamz" toch), Wilkinson, Foster The People, Rihanna & Eminem, Kelis, AC/DC, Eric B & Rakim, Billy Joel, Blink 182, The Streets, Rage Against The Machine, The Strumbellas, Ultimate Kaos, Mumford & Sons, Zac Efron, Frank Boeijen, Blondie, Snoop Dogg, Robin Thicke. Het beste was natuurlijk dat die nummertjes niet braafjes op de achtergrond stonden te draaien, maar uitvoerig werden becommentarieerd of bezongen. Dit alles maakte dat dit zowat de leukste lange autorit... ooit werd. Met dat sowieso gewéldige nummer van Wheatus misschien wel als hoogtepunt.

Labels:

TVDW 12/07/2020 - Michael Falch - Cowboybl°a (1986)


Ik ben me nog steeds, stap voor stap, plaat voor plaat, door de verzameling van mijn Deense Instagramvriend Jes aan het werken. Er zitten ook enkele albums bij van Deense artiesten - ook leuk om te ontdekken. Zo eiste "Det Andet Land" van Michael Falch de nodige aandacht op. Ze klinkt duidelijk very eighties, maar in de gedateerde productie zitten wel wat mooie songs verscholen. Ideaal om de beste ervan als tvdw uit te kiezen, net voor we een weekje richting Tarm, DK, trekken.

Labels:

Sunday, July 05, 2020

TVDW 05/02020 - Maggie MacNeal - White Room (1977)


Er waren best wat namen in de running deze week. Eigenlijk stond REM lang op pole position, ik wou World Leader Pretend nomineren, een van die geweldige tracks op het - voor de rest nogal onevenwichtige - album "Green", het album waarmee ik de band destijds leerde kennen. "Green" belandde voor het eerst op de draaitafel, net als "Graffiti Soul", die plaat van Simple Minds uit hun zogenaamd 'mindere' latere periode. Ik vind het nog altijd een sterke plaat, eentje die destijds al de tvdw Moscow Underground opleverde. De vinylversie ik, samen met o.a. "You Want it Darker" van Cohen, "Stranger to Stranger" van Paul Simon en het net vernoemde "Green", kocht, heeft nog een bonusplaat waarop Simple Minds zich met veel plezier doorheen covers van The Stranglers, Siouxie & the Banshees en The Call werkt. Er waren nog kanshebbers op een tvdw, hoor. Ook "Who's Next" belandde (eindelijk) voor het eerst op de draaitafel - wat een dijk van plaat. Of wat te denken van "Naturally", vermoedelijk de beste plaat van JJ Cale. Of, om het over zwarte muziek te hebben, "Live in Los Angeles" van Maze. Iedereen, ik inclusief, heeft het steeds over Earth Wind & Fire en The Commodores, maar Maze kan zich beslist meten met die groepen en heeft een geheel eigen, erg groovy soulvolle stijl.

Maar neen, het werd dus geen grote naam, maar de eerder bescheiden Hollandse Maggie MacNeal. Iemand die in de jaren zeventig een aantal aanstekelijke pophits scoorde als deel van Mouth & MacNeal. Ik kreeg deze week een hoop 'naakte' platen toegestopt, zijnde zonder hoes. Vele konden na een wasbeurt nog wel verder. Ook Maggie's soloplaat zat er tussen, eentje die ik niet geneigd was meteen te draaien, tot ik in de kleine lettertjes zag dat er een cover van White Room op stond.

Het werd meteen, de grote talenten van hierboven ten spijt, de track die het meeste indruk maakte - en vandaar de tvdw verdiende. Indruk maken, ja, omdat hij zo manifest afwijkt van het origineel. Het nieuwe arrangement heft de beroemde hook van het origineel helemaal op en zet een funky instrumentaal stuk in de plaats - courtesy of Jan Akkerman. En Maggie zelf maakt best een straffe beurt. Opzienbarend en origineel, op zijn minst.

Labels: ,