Monday, January 31, 2022

TVDW 30/01/2022 - Aimee Mann - Frankenstein (1995)

 

Ik heb een paar weken geleden mijn haperende Marantz cd-speler vervangen door eentje van Technics die hier ook nog ergens rondslingerde. Het maakt dat ik nu ook af en toe terug wat in mijn cd-collectie graai en iets opgooi, tussen het gros van de vinylplaten (die nog steeds voorrang krijgen). Afgelopen week kregen "Sisters of Avalon" van Cyndi Lauper en "I'm With Stupid" van Aimee Mann op die manier nog eens een draaibeurt kregen. 

Aanleiding was de onvolprezen podcast Hit Parade van en met Chris Molanphy (te vinden op Spotify). Misschien heb ik 'm hier al wel eens aangehaald, want ik ben een grote fan van de man en hoe hij op basis van (Amerikaanse) chart analyse boeiende verhalen vertelt over trends en stromingen in de pop. De aflevering van vorige week heet "Be the one to walk in the sun", naar die zinsnede uit Girls Just Wanna Have Fun. Dat deze wereldhit origineel niet van Cyndi Lauper is, is slechts een van de talloze weetjes waarmee Molanphy afkomt. In de aflevering focust hij naast Lauper ook op The Bangles en op Aimee Mann, en op de manier waarop deze drie acts een gelijklopende carrière hadden, regelmatig opduikend op elkaars albums. 

Het deed me dus teruggrijpen naar mijn eerste kennismaking met Mann. Dat was na haar periode bij het pop-waverige bandje Till Tuesday, dat hier in Europa nooit echt was doorgebroken. "I'm With Stupid" is Mann's tweede soloplaat, er staat goed volk op zoals de twee songsmids van Squeeze, gitarist Richard Butler en Michael Penn (- die later zou trouwen met Mann). Ik zou wel eens willen weten hoe ik de plaat destijds recenseerde voor het magazine "Teek!". Het album blijft alleszins overeind staan - al is het wat meer into nineties gitaarrock in vergelijking met de meer introspectieve, romantische songs die later in haar carrière zouden volgen. 


Labels: , ,

Sunday, January 23, 2022

TVDW 23/01/2022 - Meatloaf - Bat out of Hell (1977)

 

Het is ergens onlogisch dat er van de voorbije 888 tvdw's posts geen enkele naar Meatloaf ging, maar het toont meteen ook aan dat deze blog niet noodzakelijkerwijze mijn favoriete platen weerspiegelt. 

Meatloaf staat voor mij toch 100% gelijk met "Bat Out of Hell", met andere woorden ik ben veel meer fan van die ene plaat dan van de artiest of diens oeuvre. Velen denken bij de afgelopen week overleden zanger meteen aan Paradise By The Dashboard Light. Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat die song intussen volstrekt afgezaagd en nagenoeg onbeluisterbaar is geworden. Het is ook haast een novelty, een rariteit van een song, maar destijds was het iets dat niemand al ooit gehoord had. De tempowisselingen, de lange lappen tekst, de schreeuwerige over-the-top passages... 

Zelfs als prille tiener had ik ergens wel door dat Meatloaf over sex zong, al ging de symboliek van 'hitting third base' in dat beroemde baseball commentaar - mijn favoriete deel van de song - toen nog volledig aan mij voorbij. De song verscheen ook in het midden van de disco- en punkperiode en is de antithese van beide genres. Ik herinner me een vriendinnetje dat een hele cassettekant had opgenomen, enkel en alleen met Paradise by The Dashboard erop. De andere kant stond vol met een andere song, YMCA.

Bij "Bat out of Hell", het album, denk ik aan die tot de verbeelding sprekende, fantastische hoes - ontworpen door Richard Corben, een striptekenaar die nadien raar genoeg nauwelijks nog ander werk voor de muziekindustrie deed. Ik denk vanzelfsprekend ook aan de majestueuze productie, de overweldigende grootsheid van de songs, sound en productie. Het album lijkt wel opgenomen in een gigantisch stadion, op een 300 schuivertjes tellend mengpaneel. Ik denk ook aan de andere prijsbeesten op het album: You Took The Words Right Out of My Mouth (de song die misschien nog het dichtst aanleunt bij wat de gastmuzikanten van de E-Street Band gewoon waren te spelen bij Springsteen) en de twee grootse ballads (Two out of Three Ain't Bad en Heaven Can Wait). 

En dan is er natuurlijk nog de titeltrack, het equivalent van een Wagneriaanse opera met extra brandende hoepels en vuurwerk. De song werkt zich toe naar een climax, waarop het hoofdpersonage een motor kickstart en zich een weg baant uit de hel. In de studio leidde de zoektocht naar het geluid van een indrukwekkend brommende motor nergens naar. Tot producer Todd Rundgren zijn gitaar omgordde en het geluid en de daaropvolgende solo in een goed half uurtje op tape gooide - meteen de definitieve take die je nu op plaat hoort. Iconisch. 

 


Labels:

Wednesday, January 19, 2022

TVDW 16/01/2022 - Players Association - Ride The Groove (1978)

 

Nee, de jongedame op de foto hoort niet tot de Players Association, ze is (slechts) een hoespoes vanop het album "Turn the music up". Van de band zelf is geen foto beschikbaar, het was een band uit New York, waarachter grote namen uit de jazz schuilgingen. David Sanborn, Michael Brecker en de vorige week overleden James Mtume maakten er op een bepaald moment deel van uit, De topmuzikanten beschouwden de Players Association als hun uitje richting disco en funk. Met lekker resultaat, zoals blijkt uit de tvdw. 

Labels: ,

Sunday, January 09, 2022

TVDW 09/01/2022 - The Dream Academy - Moving On (1985)

 

Niet toevallig staat er 1985 hierboven. Dromerige vocals, een sax, etherische synths, veel echo, een meticuleuze productie en een nostalgische, bitterzoete sfeer in de songs: we zitten met deze tvdw pal in het midden van de jaren tachtig. In juni van 1985 liet Prefab Sprout het iconische "Steve McQueen" op de wereld los, vijf maanden later kwam het debuut van The Dream Academy uit. Beide albums lijken wel elkaars spiegelbeeld. 

De meest opvallende track van dat debuut - en uiteindelijk van de hele, amper drie albums tellende carrière van The Dream Academy - is natuurlijk Life in A Northern Town, een song die als eerbetoon aan Nick Drake was bedoeld (- al gaan de lyrics niet over hem). Een dikke tien jaar later dook het herkenbare Hey Yah Mah Mah Doo De Din Da Yah uit die song op in Dario G's hit Sunchyme. Nog wat interessante trivia over dat debuut: de productie is in handen van David Gilmour, Peter Buck van REM komt op een nummer meespelen en een van de songs kreeg in Amerika heel wat extra aandacht als deel van de soundtrack van Ferris Bueller's Day Off.Voor die soundtrack coverden ze trouwens ook nog een song van The Smiths.


Labels:

Sunday, January 02, 2022

TVDW 02/01/2022 - Kraftwerk - Trans-Europe Express (1977)

Tijdens het voorbije eindejaarsfeestje werd 'de mannen' in het gezelschap gevraagd om om de beurt een track in de Spotify-wachtrij te zetten, om zo het bescheiden dansfeestje na het diner wat op te vrolijken. En kijk, zowel mijn schoonbroer als ik kozen op een bepaald moment voor You & Me van Spargo. Mooi moment! 

Maar de tvdw, die vonden we een week eerder, onder de kerstboom, in de vorm van een elpee in zilverkleurig transparant vinyl. "Trans-Europe Express" is een echte klassieker in de geschiedenis van de elektronische muziek. Hij was niet enkel binnen het synthesizer-universum zo grensverleggend, maar voorzag enkele jaren na de release ook de ontluikende hiphop community van de nodige inspiratie. De plaat nu draaien is meteen een goede voorbereiding op komende zomer, wanneer we - als alles goed zit - Kraftwerk live zullen bewonderen, op de Lokerse Feesten. Bucket list material!


Labels: