Monday, July 18, 2005

TVDW 17/07/2005 - Big Country - Just A Shadow (1993/2005)

Afgelopen woensdag was het snikheet - het zweet druppelde langs mijn vege lijf - en toch liepen de rillingen over mijn ruggengraat. De reden: een door de luidsprekers schallend concert van Big Country, opgenomen als speciaal eindejaarsconcert in 1993 in het hart van de fanbasis van de groep: de Barrowlands in Glasgow. Big Country speelde in de eerste helf van de jaren tachtig mee in de groep van Grote Beloften, zij aan zij met U2 en Simple Minds, maar ze moesten al snel de rol lossen. Het debuut The Crossing uit 1983 en opvolger Steeltown (1984) waren bevlogen platen met passionele gitaarrock, en met frontman Stuart Adamson als een working class hero, die boeiende songs schreef over de harde strijd van zeelui, staalarbeiders en landbouwers ("Just as you sow you shall reap"). Derde album The Seer (1985) leverde met "Look Away" nog een aardige song op en kon buigen op een opmerkelijke bijdrage van kluizenaar-kunstenares Kate Bush, nadien koos de groep echter voor een voller, Amerikaans rockgeluid (herinner u "King of Emotion") en wisselden de matige albums elkaar af. Trivia weetje tussendoor: Adamson deed een song cadeau aan Frida, voor diens tweede solo-cd Shine. Live bleef Big Country zeer de moeite, zoals de net uitgebrachte dubbelcd Without A Safety Net nog eens bewijst. Gitarist Bruce Watson laat nog eens horen veel meer in zijn mars te hebben dan de trademark 'doedelzakkengitaarpartijen' waarmee de groep snel gelabeld werd, bassist Tony Butler eist een prominente rol op met zijn vloeiend spel en zijn markante hoge noten, en dan is er nog de drummer met zijn onuitspreekbare naam en zijn ronduit fantastisch werk op hi-hat en tomtoms: Mark Brzezicki (later ook bij o.a. The Cult en Joan Armatrading). Op de 2-live-cd levert Big Country eerst een uitgebreide akoestische set af (incl. het nog steeds fantastische "Just A Shadow", een aantal prangende levensvragen, gebundeld in drie minuten - "while we lived in Eldorado, did we find the gold we should?" en ook: "Why are faces filled with anger that should only shine with youth?") om daarna full blast de elektrische gitaren te lijf te gaan in onder andere een cover van "Hey Hey My My Out of the blue (into the black)". Laatstgenoemde song, zoals bekend het muzikale grafschrift bij Kurt Cobains zelfmoord, krijgt extra symboolwaarde op 16 december 2001, als ook Stuart Adamson zich op Hawai van het leven berooft. Ik heb nooit het plezier gehad Big Country live aan het werk te zien, tenzij op televisie, bij het onvolprezen Rockpalast (West-Deutsche Rundfunk RULES), in 1985. Een show die een prominente plaats kreeg in mijn casset-o-theek, omdat toenmalig kotgenoot Dela (shout out to Dela) het klaarspeelde om het concert straight-to-BASF-cassette te registeren. Inoubliable!

Labels: , , ,

Monday, July 11, 2005

TVDW 10/07/2005 - Joshua Redman - Can't dance (1996)

We blijven deze week nog even in de hoek van de funky jazz, en wel omdat ik al twee weken lang mijn cd's die in die categorie vallen aan het doornemen ben, met het oog op het samenstellen van een compilatie-cd. Onmogelijk natuurlijk, om een erg brede verzameling als 'funky jazz' te bundelen in amper 80 minuten, maar deze artiesten haalden uiteindelijk 'the cut': Thelonius Monk, Herbie Hancock, John Scofield, Voodoo Dogs, Lou Donaldson, Daryl Stuermer, Medeski Martin & Wood, Buckshot LeFonque, Quincy Jones, Billy Cobham, Horace Silver en Jaco Pastorius (inderdaad, ik weet het: u kan met gemak 100 namen opnoemen die OOK moesten opgenomen worden). Wie onder geen beding mocht ontbreken, was Joshua Redman en diens album "Freedom In the Groove" uit 1996. Ik heb drie albums thuis van Redman, maar dit is mijn favoriet. Meer nog: ook al ben ik inzake jazz een absolute beginner, moet dit zelfs mijn favoriete jazz-album ever zijn: erg coole jazz, transparant en onopdringerig, maar wel telkens met een funky ondertoon - courtesy of alt-saxofonist Redman en zijn heldere, speelse stijl. Dat Redman wel meer affectie heeft met de funk- en popwereld, blijkt verder uit een cd als "Timeless Tales" (waarop hij o.a. songs van the Beatles en Prince tackelt) alsook uit zijn meest recente release "Momentum"; net uit en met gastoptredens van Flea (RHCP), Me'Shell Ndegeocello en ?uestlove (The Roots). Maar op "Freedom in the Groove", en op de geselecteerde TVDW die de cd afsluit, serveert hij de jazz nog puur, in quartetvorm en zonder gimmicks.

Labels: , , , , , , , , , , , ,

Monday, July 04, 2005

TVDW 03/07/2005 - Buckshot LeFonque - Breakfast @ Denny's (1995)

"Eén van de meest relevante gedichten uit de Amerikaanse geschiedenis, muziek van blueslegende Albert Collins, Elton John en DJ Premier, een verzameling van de beste hedendaagse jazzmuzikanten en rappers, een liefdeslied, reggae, blues, jazz, hiphop, rap, rock, heavy metal, een kinderrijmpje, politieke satire en samples van Duke Ellington, John Coltrane, de alomtegenwoordige James Brown en Fela Kuti... - geen enkele plaat die dit jaar uitkomt, kan dezelfde diversiteit voorleggen." Het - losjes vertaalde - citaat is van de hand van Delfeayo Marsalis en het komt uit de liner notes die bij het debuut van Buckshot LeFonque horen. Buckshot LeFonque bracht amper twee albums uit, het was het geesteskind van Dj Premier (turntable wizard en Guru's sidekick bij GangStarr) en Branford Marsalis, één van de meest begenadigde jazzmuzikanten in this day and age en iemand die met dit zijproject de grenzen tussen jazz en zogenaamd populaire muziek deed vervagen. Premier en Marsalis kenden mekaar van de soundtrack voor Spike Lee's Mo' Better Blues. Ten tijde van het tweede Buckshot-album Music Evolution uit 1997 (de cd met de grootste Buckshot-hit "Another Day", het nummer dat Stevie Wonder vergat te schrijven) had ik het geluk om Branford Marsalis te mogen interviewen, enkele uren voor diens concert in, of all places, de Brusselse Mirano. Een teveel aan bescheidenheid kon Marsalis niet aangewreven worden, zo bleek al snel tijdens het interview, maar het werd wel een erg aardige babbel met deze levende legende, die in 1985 al, als één van de Blue Turtles, het memorabele solo-debuut van Sting verrijkte (en datzelfde jaar aan de zijde van diezelfde Sting ook op Live Aid te gast was) en die in heel Amerika bekend werd als één van de bandleaders van Jay Leno's Tonight Show. Oh ja, het interview destijds werd van excellent fotomateriaal voorzien door Dela (shout out to my man Dela!). En oh ja, die handtekening van Marsalis staat toch maar fijn te blinken in mijn cd-boekje. De geselecteerde TVDW start met een sample uit Leno's Tonight Show (waarin Leno de fastfoodtent Denny's over de hekel haalt omwille van de vermeende racistische politiek van deze keten - Jay Leno quipped at the time "Denny's say that they don't discriminate, but you gotta wonder when that chef's hat is pointed...."); de track zelf is een geslaagde samenwerking tussen Marsalis en DJ Premier .

Labels: , , , , , , , , , , , ,