TVDW 29/01/2012 - fDeluxe - Over the Canyon (2011)

Leuk avondje werd het, dat uitje met Detroit Breakdown partner in crime Hans. In het gezelschap van een kenner een concert meemaken, geeft altijd net dat tikkeltje extra (zie ook Zinnerboy bij Dylan, Shamrockske bij David Gray of Don Bata bij Alizée). Dit keer speelde fDeluxe in de AB ten dans, in een vorig leven The Family, een van de hobbyclubjes van Prince en de groep die het originele Nothing Compares 2 U van de Kleine kreeg.

Er stond wel wat musical heritage op het podium: Jellybean, de gitarist/drummer van The Time (herinner u de kenmerkende "Jellybean!" shout in break van Jungle Love), saxofonist Eric Leeds (die onder meer op Parade en Sign O The Times staat te toeteren) en sessiegitarist Oliver Leiber, niet enkel de songschrijver van Paula Abduls "Opposites Attract" en muzikant op platen van Zap Mama en Chaka Khan, maar ook de zoon van Jerry. Ja - die van producersduo Leiber & Stoller. En dan was er nog Susannah Melvoin, zus van de Wendy uit Wendy & Lisa - een dame die behoorlijk krols voor de dag kwam in de AB. A real cougar if ever I saw one.

Oh ja, nog even de after show met Stijn, het Prince'ke van de Lage Landen, vermelden. Het klinkt minder eerbiedig dan bedoeld hoor, want Stijn bracht een erg knappe onemanshow, met focus op minder bekend Prince-materiaal (als DMSR en Forever In My Life de bekendste nummers uit de set waren, weet je het wel). Hulde! De tvdw is echter voor fDeluxe, met het nummer dat voor mij het hoogtepunt was van het concert, en dat ook op de nieuwe plaat "Gaslight" mooi overeind blijft. Klinkt erg Wendy & Lisa-achtig, met die rubberen, sfeervolle groove erin.

TVDW 06/08/2006 - Van Hunt - If I take you home (2006)

Belofte maakt schuld. Ik heb gisteren meegedaan aan de Dodentocht voor fietsers en nam mezelf voor om, just for fun, de iPod op shuffle mode te zetten tijdens de laatste dertig kilometer en de artiest die aan de finish opdook, met een TVDW te bedenken. Onderweg plukte de iPod onder meer Nena, Scritti Politti, Paul Simon, Malcolm McLaren en Paul McCartney uit de collectie, maar net voor het overschrijden van de eindmeet - spannend! - wrong Van Hunt zich in de shuffle. Op Pinkstermaandag van vorig jaar zag ik de man een erg aardige showcase weggeven in de Rotonde van de Botanique, maar de grote Europese doorbraak wist hij toen niet te forceren (ondanks lofbetuigingen van o.a. U2 en Joss Stone). Zijn debuutplaat, waaraan o.a. Wendy & Lisa en enkele Chili Peppers meewerkten, was een heerlijke 'zwarte' plaat, een arsenaal aan referenties naar grote artiesten uit de soul, R&B en funk, maar toch met een homogene 'vibe'. Een erg naar seventies ruikende plaat ook. "Ik vrees dat de platen die me het meest inspireerden, niet uit het laatste decennium komen, neen", zei Van Hunt me toen hierover. "Welke zou ik kunnen noemen? There's a riot going on van Sly & the Family Stone, Everybody knows this is nowhere van Neil Young en iets van Muddy Waters uit zijn Chess-periode." Inmiddels is cd nummer twee uit, "On the Jungle Floor", die wat grilliger is en meer diversiteit uitstraalt. Opvallend zijn onder meer de Stooges-cover "No sense of crime", een passionele ballad samen met Nikka Costa, en het sleazy, funky openingsnummer "If I take you home", waarin Van Hunt een meisjeskoor "Will you respect me in the morning?" en "Will you write my name in a song" laat kirren, om telkens sarcastisch met "yeah, yeah" te antwoorden. Genoeg voor een TVDW!

http://www.sendspace.com/file/gjy9o9

TVDW 12/06/2005 - Rob Thomas - I am an Illusion (2005)

Als we kans zien om nog eens tegen de stroom van de Goede Smaak in te roeien, doen we dat natuurlijk. Rob Thomas is niet bepaald de meest geliefde artiest in de rockgeschiedenis. Hij is zelfs de trotse bezitter van een heuse "hate site", een van die rare abberaties van de internetrevolutie en normaliter toch enkel weggelegd voor de allergrootsten (check: www.angelfire.com/rock/fearhispenis/). Thomas mag dan al een fout verleden hebben als frontman van het grunge light groepje Matchbox 20 en zijn huidige hitsingle Lonely No More mag dan al onwelriekend veel gemeen te hebben met de formulematige commerciële spullen van Enrique Iglesias en Ricky Martin, maar wie Rob Thomas’ eerste soloplaat een kans geeft, wordt meer dan eens aangenaam verrast. Rob Thomas is dan ook voor geen gat te vangen. Met Matchbox 20 bracht hij vervelende, gezwollen grungerock à la 3 Doors Down, maar niet vergeten: ook “Smooth”, die spectaculaire comeback-hit van Santana, werd door hem geschreven en ingezongen. Solo-cd Something To Be is duidelijk bedoeld als staalkaart van Thomas’ songschrijvertalent. Testosteron-rock, aanstekers-in-de-lucht ballades en enkele popnummers die wel van Sting hadden kunnen komen: het staat er allemaal op. Geholpen door de perfecte productie van Matt Serletic (zie ook Collective Soul) en met Wendy Melvoin (zie Wendy & Lisa) als gitariste op alle songs, is het resultaat, de twee occasionele uitschuivers even buiten beschouwing gelaten, een onverwacht fijne plaat. Absolute topper (en vandaar een logische TVDW) is het dreigende, donkere "I Am An Illusion", een mooi voorbeeld van hoe vorm en inhoud perfect kunnen samenvallen in een song. De tekst - vervreemding, vertwijfeling, waanbeelden - vindt een equivalent in de muziek: een bijzonder zware, rollende baslijn, en halverwege de song een diepe, manische blazerspartij die stampend en snuivend binnen komt geschoven.