TVDW 29/01/2012 - fDeluxe - Over the Canyon (2011)

Leuk avondje werd het, dat uitje met Detroit Breakdown partner in crime Hans. In het gezelschap van een kenner een concert meemaken, geeft altijd net dat tikkeltje extra (zie ook Zinnerboy bij Dylan, Shamrockske bij David Gray of Don Bata bij Alizée). Dit keer speelde fDeluxe in de AB ten dans, in een vorig leven The Family, een van de hobbyclubjes van Prince en de groep die het originele Nothing Compares 2 U van de Kleine kreeg.

Er stond wel wat musical heritage op het podium: Jellybean, de gitarist/drummer van The Time (herinner u de kenmerkende "Jellybean!" shout in break van Jungle Love), saxofonist Eric Leeds (die onder meer op Parade en Sign O The Times staat te toeteren) en sessiegitarist Oliver Leiber, niet enkel de songschrijver van Paula Abduls "Opposites Attract" en muzikant op platen van Zap Mama en Chaka Khan, maar ook de zoon van Jerry. Ja - die van producersduo Leiber & Stoller. En dan was er nog Susannah Melvoin, zus van de Wendy uit Wendy & Lisa - een dame die behoorlijk krols voor de dag kwam in de AB. A real cougar if ever I saw one.

Oh ja, nog even de after show met Stijn, het Prince'ke van de Lage Landen, vermelden. Het klinkt minder eerbiedig dan bedoeld hoor, want Stijn bracht een erg knappe onemanshow, met focus op minder bekend Prince-materiaal (als DMSR en Forever In My Life de bekendste nummers uit de set waren, weet je het wel). Hulde! De tvdw is echter voor fDeluxe, met het nummer dat voor mij het hoogtepunt was van het concert, en dat ook op de nieuwe plaat "Gaslight" mooi overeind blijft. Klinkt erg Wendy & Lisa-achtig, met die rubberen, sfeervolle groove erin.

TVDW 01/08/2010 - Maylee Todd - Summer Sounds (2010)

Als prille tiener amuseerde ik me er ook wel eens mee, in onze lokale bibliotheek: puur op basis van de hoes een plaat ontlenen. Ik deed hetzelfde toen ik de hoes van 'Choose your own adventure' zag van de mij volledig onbekende Maylee Todd. De jongedame staat er afgebeeld met Indiaanse war paint op de huid, een witte hoorn op het voorhoofd en gehuld in een pluchen pakje, inclusief lange harige staart. Afwijkend genoeg om de nieuwsgierigheid te prikkelen en het album een kans te geven. Todd blijkt een jonge artieste uit Toronto, die zowel harp als allerlei obscure snaarinstrumenten bespeelt. Haar plaat straalt een grote Jeugdigheid, om niet te zeggen kinderlijke onschuld, uit en doet qua experimenteerdrift en avontuurlijkheid denken aan zowel Zap Mama als Erykah Badu. Indie-funk noemt ze het zelf, al bevat haar in amper 35 minuten voorbijsnellend debuut ook soul, doo-wop, kinderrijmpjes en - zoals in de tvdw - zomerse bossa. Erg ontwapenend, erg de moeite.

TVDW 11/09/2005 - King Britt presents Sister Gertrude Morgan - I was healed by the wounds (2005)

Alle respect voor een producer/DJ/artiest als King Britt uit Philadelphia. De man plezierde ons enkele jaren geleden reeds met de fijne cd "When The Funk Hits the Fan", een conceptplaat die de sfeer van een seventies gangsterfilm uitademde maar waar tegelijk heerlijk funky tunes op terug te vinden waren ("The Reason", slim gebaseerd op een baslijn uit "Lowdown" van Boz Scaggs, en een moderne versie van "Last Night a DJ saved my life"). Britt bracht de cd uit onder de naam van zijn alter ego Sylk 130;, via zijn andere nom de plume Scuba werkt de man daarnaast als remixer voor een pleiade aan artiesten (van Jazzanova over Macy Gray tot Zap Mama). De net verschenen dubbele compilatie This Is King Britt verzamelt zowel het eigen werk als een aantal remixen. Alsof hij zijn verscheidenheid nog moest onderstreept worden, is er daarnaast nog een tweede nieuwe cd uit van King Britt. Het is een hoogstoriginele bluesy sound collage, ter ere van Gertrude Morgan, een zuster uit New Orleans die het woord van de Heer verspreidde middels liedjes en schilderijen. Morgans platenopname uit eind jaren zestig, waarop de zuster zich louter begeleidt met tambourine, waren King Britts uitgangspunt. Samen met o.a. G. Love bedacht hij een broeierig, sfeervol geluidsdecor voor de rudimentaire folkgospel van Morgan. Vergelijkingen met Moby's "Natural Blues" (ooh Lord, troubled so hard - weet je wel) liggen voor de hand, al is de full-cd van King Britt veel consequenter en klinken de songs veel ruwer; een grofkorrelige voodoo-variant op Moby's gladde aanpak.