TVDW 28/11/2010 - Birth Control - Gamma Ray (1972)

Vele van mijn favorieten verdrongen zich afgelopen week om een tvdw in de wacht te slepen. Op woensdag was God zelve met zijn Maria Magdalena en twee apostelen in het land. In de Botanique gaven Wynn, Pitmon, Victor en Van Loo een alweer weergaloos sterk optreden (nummertje pakweg 30 op mijn teller). Als toetje was er een fijne, ongedwongen meet & greet nadien. Ten bewijze zijn de foto's met de jarige Bart 'Zinnerboy' op http://koopmobilephone.blogspot.com vinden.

Ook INXS, een favoriet uit langer vervlogen tijden, dook op, met de nieuwe cd 'Original Sin'. Allerlei gastzangers trokken met de overgebleven leden in de studio om oude wijn in nieuwe vaten te gieten. Tricky's versie van Mediate is beresterk; de in deze kolommen al enkele malen besproken Rob Thomas draait Original Sin binnenstebuiten en gooit er een vrouwelijke Spaanstalige rapper tegenaan; Ben Harper brengt samen met Mylène Farmer - ja u leest dit goed - een tenenkrullende versie van Never Tear Us Apart. Hit and miss, dus.

Zelfs Thomas Dolby - een man die geen introductie behoeft voor wie af en toe langs deze blog surft - gaf een nieuw teken van leven. Vanaf morgen, maandag, valt zijn tweede EP met nieuw werk te downloaden; intussen viel ook de clip voor nieuwe song The Toad Lickers te zien op youtube.

Maar de meest opmerkelijke track (en vandaar de logische tvdw) kwam zondagmorgen boven water, toen ik eens te meer met plezier luisterde naar het drie uur durende 'Les Classiques - avec Marc Ysaye' op Classic 21. Marc (nota bene in een parallel universum drummer bij Machiavel) liet Gamma Ray los op mijn onvoorbereide trommelvliezen, en ik luisterde met rode oortjes. Birth Control, dat bleek de naam van de groep. Duitsers, uit Berlijn en met ronkende namen als Bruno Frenzel en Bernd Koschmidder. Wat een track.

TVDW 12/09/2010 - Mélêe - Teo Torriatte (2010)

Mocht ik portier zijn van deze blog, zou ik dit keer aan de ingang staan met twee bordjes: "Enkel voor hardnekkige Queen fans" en "Goede Smaak Politie niet toegelaten".

Het was voornamelijk melodieuze poprock die afgelopen week de iPod haalde. Van Rob Thomas bijvoorbeeld, de frontman van Matchbox 20, een post-grunge gitaarrockgroepje dat wel wat radiohits scoorde. Thomas is tevens de auteur van "Smooth", de song die dienst deed als Santana's Grammy-kruiwagen. De man kan dus wel een liedje neerpennen. En hij haalde al een tvdw binnen in 2005, zie: http://koop05.blogspot.com/2005/06/tvdw-1206-rob-thomas-i-am-illusion.html. Maar zijn tweede soloplaat, die eigenlijk al vorig jaar een - hier geruisloos gebleven - release kreeg, valt tegen.

Skip naar Brandon Flowers, frontman van The Killers, die gegangmaakt door het aardige Crossfire nu ook zijn full-cd loslaat. Veel Lou Reed meets Dire Straits pop, en enkele tracks die het mogelijk binnenkort nog tot tvdw schoppen.

De tvdw gaat echter naar slice of powerpop nr 3. Mélêe, een groepje uit de Amerikaanse West-Coast met een vergezochte groepsnaam en al meer voor de hand liggende invloeden: Keane, The Killers en Maroon 5. Ze hadden al bijna een tvdw te pakken met hun vorige plaat, waarop naast fijne radiohit "Built to Last" ook een knappe cover stond van "You make my dreams come true" (Daryl Hall & John Oates). De nieuwe plaat Masquerade brengt meer van hetzelfde: catchy pop die schaamteloos lonkt naar zowel radio als tienermeisjes, en als bonus achteraan een verrassende cover. Dit keer zocht Mélêe het niet bij de blue eyed soul van Hall & Oates, maar bij A Day At The Races, misschien wel de beste plaat die Queen ooit maakte. "Teo Torriatte", een ten dele in het Japans gezongen nummer, is een typische compositie van de overjaarse poedel van de band, Brian May. May schreef de meest melige nummers van Queen en durfde al eens een anderstalige tekstflard in een song te smokkelen (hij schreef ook het al even kleverige "Las palabras de Amor"). De jonge gasten van Mélêe kwijten zich prima van hun job om hun coverversie nauw te laten aansluiten bij het origineel. Hulde!

(als bonus vind je in de comments nog een eerbetoon aan 'die andere man' die dit jaar op Pukkelpop het leven liet)

TVDW 12/06/2005 - Rob Thomas - I am an Illusion (2005)

Als we kans zien om nog eens tegen de stroom van de Goede Smaak in te roeien, doen we dat natuurlijk. Rob Thomas is niet bepaald de meest geliefde artiest in de rockgeschiedenis. Hij is zelfs de trotse bezitter van een heuse "hate site", een van die rare abberaties van de internetrevolutie en normaliter toch enkel weggelegd voor de allergrootsten (check: www.angelfire.com/rock/fearhispenis/). Thomas mag dan al een fout verleden hebben als frontman van het grunge light groepje Matchbox 20 en zijn huidige hitsingle Lonely No More mag dan al onwelriekend veel gemeen te hebben met de formulematige commerciële spullen van Enrique Iglesias en Ricky Martin, maar wie Rob Thomas’ eerste soloplaat een kans geeft, wordt meer dan eens aangenaam verrast. Rob Thomas is dan ook voor geen gat te vangen. Met Matchbox 20 bracht hij vervelende, gezwollen grungerock à la 3 Doors Down, maar niet vergeten: ook “Smooth”, die spectaculaire comeback-hit van Santana, werd door hem geschreven en ingezongen. Solo-cd Something To Be is duidelijk bedoeld als staalkaart van Thomas’ songschrijvertalent. Testosteron-rock, aanstekers-in-de-lucht ballades en enkele popnummers die wel van Sting hadden kunnen komen: het staat er allemaal op. Geholpen door de perfecte productie van Matt Serletic (zie ook Collective Soul) en met Wendy Melvoin (zie Wendy & Lisa) als gitariste op alle songs, is het resultaat, de twee occasionele uitschuivers even buiten beschouwing gelaten, een onverwacht fijne plaat. Absolute topper (en vandaar een logische TVDW) is het dreigende, donkere "I Am An Illusion", een mooi voorbeeld van hoe vorm en inhoud perfect kunnen samenvallen in een song. De tekst - vervreemding, vertwijfeling, waanbeelden - vindt een equivalent in de muziek: een bijzonder zware, rollende baslijn, en halverwege de song een diepe, manische blazerspartij die stampend en snuivend binnen komt geschoven.