TVDW 24/05/2015 - Van Hunt - ... Puddin' (2015)

Hou ik wel van, van artiesten die moderne soulplaten maken die in elke groef de liefde voor en kennis van veertig jaar zwarte muziek hebben ingebed. Ook zo bij de platen van Van Hunt. Geen grote naam, ik weet het. Bij 's mans debuut werd de loftrompet bovengehaald, was heel de wereld enthousiast en werd de man overgevlogen naar Europa voor concerten en promotie - ook ik mocht 'm in die tijd ook interviewen - maar spoedig nadien ging het verkeerd. Het gekende verhaal van "het momentum en hoe het te missen", met nog wat foute carrièrewendingen er bovenop. Zo tekende Van Hunt bij Blue Note, om er een album op te nemen dat wegens gebrek aan promotiebudget meteen op het schap belandde. Het blijft een jammere zaak, dat zo weinigen de man kennen. Of, zoals ik het ergens op het net las: One of funk music’s great modern mysteries is why the inventive singer, producer and instrumentalist Van Hunt isn’t listed amid names like Kendrick Lamar, Flying Lotus and D’Angelo as artists reinvigorating deep soul, funk and Afro-centricism.

Hij is natuurlijk niet de eerste of enige die als Nieuwe Zwarte Hoop werd binnengehaald. Eric Benet en Rahsaan Patterson maakten bijvoorbeeld ongeveer gelijktijdig even goede platen, maar zijn intussen alweer kopje onder. Soit, nu is Van Hunt terug, met het via crowdfunding opgenomen "The Fun Rises, The Fun Sets". Een plaat die er inderdaad in slaagt om inzake funk, soul en R&B het verleden met het heden te verzoenen. Veel echo's van Curtis Mayfield, Sly & the Family Stone en Prince; wie eigentijdsere vergelijkingspunten wil, denkt aan Blood Orange. Een echt koptelefoonplaatje ook, dat "The Fun Rises...", want Hunt verstopt in elke song wel wat vocale capriolen, geluidseffectjes en muzikale wendingen die pas na enkele beluisteringen duidelijk worden. Als tvdw ga ik voor het krolse, vinnige, geile ... Puddin', dat met zijn staccato gitaarlicks wat doet denken aan de afrofunk van Keziah Jones.

TVDW 17/02/2008 - Rahsaan Patterson - Cloud 9 (2007)

Turbulent weekje, muzikaal gezien dan toch, met onder meer een Valentijnsconcert met Trixie Whitley (goede stem, redelijke songs, teveel vocale overacting) en Sioen (vijf prachtmomenten, helaas ook wat teveel "kijk we kunnen ook stevig rocken" onzin).
En een trip naar Finland, waarbij de iPod vooral heel wat zwarte muziek naar voren schoof. The Reddings bijvoorbeeld (hun instrumental The Awakening diende destijds als een van de begintunes van het eighties radioprogramma Funkytown), of Van Hunt, het grillige talent wiens laatste cd geweigerd werd door Blue Note (maar toch gelekt werd op internet). Ook de door my man Hans DDay met uiterste zorg samengestelde compilatie Soul Sistaz (not available in any shop!) kreeg enkele luisterbeurten. Wat een heerlijke ontdekkingen die Hans uit de stoffige kelders van de sixties en seventies soul weet op te diepen! Maar de tvdw gaat naar een track van Rahsaan Patterson, uit diens laatste cd Wines & Spirits. Patterson blijft wat minder bekend in Europa maar geldt m.i. als een van de grootste talenten uit de hedendaagse funk/soul sector. Zijn Love in Stereo belandde enkele jaren terug ook al in mijn eindejaarslijstje, herinner ik me, en ook de nieuwe cd is een fijn samenraapsel van old school soul en nieuwere, Neptunesachtige grooves. De tvdw komt uit de eerste categorie. Luister naar die rubberen bas en die vintage Stevie Wonder stembuigingen - geweldige song....

http://www.sendspace.com/file/ylidlu

TVDW 06/08/2006 - Van Hunt - If I take you home (2006)

Belofte maakt schuld. Ik heb gisteren meegedaan aan de Dodentocht voor fietsers en nam mezelf voor om, just for fun, de iPod op shuffle mode te zetten tijdens de laatste dertig kilometer en de artiest die aan de finish opdook, met een TVDW te bedenken. Onderweg plukte de iPod onder meer Nena, Scritti Politti, Paul Simon, Malcolm McLaren en Paul McCartney uit de collectie, maar net voor het overschrijden van de eindmeet - spannend! - wrong Van Hunt zich in de shuffle. Op Pinkstermaandag van vorig jaar zag ik de man een erg aardige showcase weggeven in de Rotonde van de Botanique, maar de grote Europese doorbraak wist hij toen niet te forceren (ondanks lofbetuigingen van o.a. U2 en Joss Stone). Zijn debuutplaat, waaraan o.a. Wendy & Lisa en enkele Chili Peppers meewerkten, was een heerlijke 'zwarte' plaat, een arsenaal aan referenties naar grote artiesten uit de soul, R&B en funk, maar toch met een homogene 'vibe'. Een erg naar seventies ruikende plaat ook. "Ik vrees dat de platen die me het meest inspireerden, niet uit het laatste decennium komen, neen", zei Van Hunt me toen hierover. "Welke zou ik kunnen noemen? There's a riot going on van Sly & the Family Stone, Everybody knows this is nowhere van Neil Young en iets van Muddy Waters uit zijn Chess-periode." Inmiddels is cd nummer twee uit, "On the Jungle Floor", die wat grilliger is en meer diversiteit uitstraalt. Opvallend zijn onder meer de Stooges-cover "No sense of crime", een passionele ballad samen met Nikka Costa, en het sleazy, funky openingsnummer "If I take you home", waarin Van Hunt een meisjeskoor "Will you respect me in the morning?" en "Will you write my name in a song" laat kirren, om telkens sarcastisch met "yeah, yeah" te antwoorden. Genoeg voor een TVDW!

http://www.sendspace.com/file/gjy9o9