TVDW 26/07/2009 - Thomas Dolby - Airwaves (demo) (1981)

"FSK ab 0 freigegeben". What the f**k is dat nu weer? Droppen de twee remastered en expanded uitgaves van The Golden Age of Wireless en The Flat Earth eindelijk in de bus, en wat staat er op de hoes gedrukt, in een schreeuwlelijk wit kader? FSK ab 0 freigegeben. Geen idee wat het te betekenen heeft, vermoedelijk iets van eco of tax free of importrechten, maar het ontsiert natuurlijk wel de hele re-issue. In deze downloadtijden zijn het de extraatjes die de platenkoper kunnen overhalen om nog geld neer te tellen voor echte cd's. Bonus tracks, boeiende liner notes, rarities... Ze zijn allemaal te vinden op deze twee re-issues en ik heb ze deze week met veel plezier (her-)ontdekt. Goede investering dus. Alleen doodjammer van die Duitse opdruk op het hoesje.

Dat Dolby een van mijn helden is, is op deze blog al meermaals gemeld. Ook al is zijn debuutplaat ondergedompeld in synths en drummachines, toch is ze in mijn oren erg waardig oud geworden. Je hoeft ze maar naast de in dezelfde periode uitgebrachte platen van pakweg Thompson Twins en Depeche Mode te leggen, om te begrijpen wat ik bedoel. Dolby heeft in zijn (korte en erg fragmentarische) carrière overigens bewezen dat hij over een erg brede muziekinteresse (en/of een goed gevuld adressenboekje) beschikte. Hij werkte bijvoorbeeld samen met (leden van) XTC, The Grateful Dead en verder met Bowie, Stevie Wonder, Joan Armatrading, Ofra Haza, Joni Mitchell, Prefab Sprout, George Clinton en Ryuichi Sakamoto (...en ja, ook met Def Leppard en Foreigner...). Een samenwerking met Michael Jackson was er ook ei zo na van gekomen, ten tijde van Dolby's Amerikaanse top 10 hit 'She Blinded Me With Science'. Dolby werd uitgenodigd ten huize Jackson, de twee hadden een langdurige, erg aangename babbel (waarbij Dolby plots raar opkeek toen hij allerlei jong grut zag rondlopen in het gigantische huis). Nadien schreef hij een song voor MJ en stuurde ze op. De reactie van MJ was nogal lauwtjes, hij hield enkel van de drums, zo liet hij weten. De song in kwestie begon met de sample "tell me about your childhood"... achteraf gezien logisch dat MJ het maar niks vond. Dolby nam het nummer dan maar zelf op, het werd zijn grootste hit in Engeland: Hyperactive.

De tvdw is een van de bonus tracks die bij 'The Golden Age of Wireless' hoort. Het is een demo die voordien enkel te vinden was op 'From Brussels With Love', een compilatie van Les Disques Du Crépuscule die aanvankelijk enkel op cassette uitkwam, met verder bijdragen van andere left of center artiesten als John Foxx, Brian Eno en the Durutti Column. Airwaves kwam later in een meer georchestreerde vorm terug op 'The Golden Age...', maar het is deze erg spaarzame, atmosferische versie die Dolby altijd is blijven koesteren. Bij de liner notes laat de man weten dat Trevor Horn en Elton John ooit met het idee speelden om er een cover van op te nemen. En Dolby stipt ook fijntjes aan dat Billy Joel goed moet geluisterd hebben naar het nummer. Vergelijk de melodie van de zanglijn maar met de 'remember Charlie, remember Baker' lijntjes in Goodnight Saigon...

http://www.sendspace.com/file/8v40jv

TVDW 19/07/2009 - The Phenomenal Handclap Band - Testimony (2009)

De naam mag dan al erg belachelijk zijn, maar het debuut van The Phenomenal Handclap Band is best boeiend. Anno 2009 brengt een bende hippe youngsters een plaat uit die volledig klinkt als iets wat tussen 1973 en 1978 werd opgenomen. Raar. In het beste geval kan je PHB omschrijven als een kruising tussen Beck en Curtis Mayfield. Soms hebben ze veel te veel tijd nodig om tot een song te komen, en niet alle tracks op het debuut zijn even geslaagd, maar toch: leuk luistervoer.

Ik genoot deze week ook van Mercury Rev in het Rivierenhof (ideaal feeëriek decor voor dergelijke muziek), van het okselfrisse hobbygroepje Tinted Windows (waarin een Smashing Pumpkin, een Cheap Trick, een Hanson en een Fountain of Wayne zetelen) en zelfs van een guilty pleasure als Savage Garden (hun tweede cd Affirmation herbergt leuke sugar coated pop). Maar de tvdw gaat naar dit achttal uit New York.

http://www.sendspace.com/file/sh87d1

TVDW 12/07/2009 - Chickenfoot - Soap on a rope (2009)

Fijn om terug eens op Cactus te geraken. Voor Michael Franti waren onze verwachtingen eerlijk gezegd niet al te hoog gespannen. Zijn beste platen liggen al een hele tijd achter ons, en omdat el sympatico nu eenmaal geregeld te gast is in België, vreesden we voor wat gewenning. Maar de cynicus in ons werd terechtgewezen: Franti startte in een rotvaart en overspoelde het gewillige publiek al snel met een portie good vibes. Na vijf minuten gooide hij zelfs Billie Jean, inclusief blootvloets uitgevoerde moonwalk, in de set. En Franti was zo slim om enkele klassiekers uit de kast te halen, om het publiek helemaal voor zich te winnen. Zo kreeg Pass the Dutchie van Musical Youth een beurt, al was herbsman Franti zo eerlijk om de oorspronkelijke Jamaicaanse tekst – Pass the coochie (‘geef de joint eens door’) – te zingen. Even later plaatste hij zich in met gitaar in de frontstage ruimte om Tainted Love in te zetten. Spearhead = feestje. Ook Tracy Chapman was slim, door in de setlist regelmatig terug te grijpen naar die songs van die geweldige debuutplaat (21 jaar oud alweer!!), die iedereen wilde horen. Fast Car en Talkin’ bout a revolution zijn echte klassiekers en zelfs als ze braafjes volgens het boekje worden gebracht, levert dat mooie momenten op.

Goed voor een tvdw, dan? Welnee. Tracy had er al eentje te pakken
zie hier:
http://koop05.blogspot.com/2009/01/tvdw-05012009-tracy-chapman-smoke-and.html
(- neen, ik kan zo geen shortcut / hyperlinkachtig ding maken)

Plus: eigenlijk waren er twee recente cd's die me afgelopen week meer plezier bezorgden. De nieuwe van Baaba Maal heeft enkele heerlijke tracks. En dan is er Chickenfoot, de samenwerking tussen gitaargrootheid Joe Satriani, brulboei Sammy Hagar en bassist Michael Anthony (beide met een verleden in Van Halen) en drummer Chad Smith (zie Red Hot Chili Peppers). Van Satriani heb ik zijn laatste soloplaat in huis: niet-naar-te-luisteren, zo'n notenneukerij. Maar bij Chickenfoot komt hij verrassend functioneel voor de dag, met tal van vette, old school hardrock riffs. En zelfs Hagar (ik zit natuurlijk meer in het kamp van DL Roth) maakt een meer dan behoorlijke indruk. Beste track is de tvdw 'Soap on a rope', met een middenstuk waarin Satriani een Tom Morello'ke doet. Geweldig.

http://www.sendspace.com/file/k9rgxa

TVDW 05/07/2009 - La Roux - Armour Love (2009)

Alsof iemand het repetitiekot van Vince Clark, de man achter Yazoo, early Depeche Mode en Erasure, heeft leeggeroofd, om met de buitgemaakte synths en drumcomputers aan de slag te gaan. Zo retro en vintage eighties klinkt die nieuwe plaat van UK's nieuwste snoepje, La Roux. Dit elektropop-duo, met Elly Jackson als uithangbord, heeft over het kanaal al twee hits te pakken, en mocht MJ niet net afgelopen week het loodje hebben gelegd, zou hun full-cd ook op 1 zijn binnengekomen in de charts. De moeite? Tot op zekere hoogte wel ja. De lekkere synthgeluidjes doen wel hun werk, en in een mix met Eurythmics, Roisin Murphy en Tracy Thorn vallen de songs van La Roux niet uit de toon. Alleen jammer dat enkele songs te dicht bij elkaar hebben gelegen om de aandacht tot het eind gaande te houden. Afgelopen week toch genoten van met name Armour Love, mijn favoriet van de cd.

http://www.sendspace.com/file/i9jgmc

TVDW 28/06/2009 - Sly Stone - Crossword Puzzle (1975)

Het is maar te hopen dat Michael Jackson de geschiedenis zal ingaan als een groot entertainer, zanger, danser en songschrijver. Eigenlijk straf dat die opmerking nodig is, voor iemand die enkele van 's werelds best verkochte albums uitbracht. Maar helaas, ik heb de afgelopen dagen toch wat cd's en dvd's moeten boven halen om mijn kinderen te tonen dat MJ méér was dan een freak. Mijn zoon dacht dat hij een zombie was, mijn oudste dochter stond raar te kijken toen we vertelden dat MJ eigenlijk zwart was. Hoe tragisch dat de bekendste persoon ter wereld ook de meest zielige, eenzame persoon ter wereld is. Ik kan niet zeggen dat ik een traan heb gelaten bij het heengaan van MJ. Als muzikant heeft hij veel te lang stilgelegen en de berichtgeving die we in de plaats kregen, was louter freakshow stuff - moeilijk om je daarmee te identificeren. Neen, dan was het heengaan van Yasmine toch veel aangrijpender. What a waste, hoe schrijnend. En hoe dubbel alweer de rol van de media, waarbij zelfs het VRT journaal niet volkomen vrijuit ging.

In de tvdw herdenken we niets van het bovengaande. Van Yasmine heb ik niets in huis, en een van mijn favoriete MJ nummers (man in the mirror, bijvoorbeeld) uitkiezen, brengt ook niets bij. Neen, dan liever toch trouw blijven aan de uitgangspositie van de tvdw - de song uitkiezen die de meeste indruk naliet, de afgelopen week. En dat was er eentje van Sylvester Stewart, dit keer niet met zijn Family Stone, maar vanop zijn eerste soloplaat High on you. Erg aangename verrassing, die hele cd, tegelijk strak en losjes uit de pols swingend.

Beetje als een paar stevige borstjes in een wijde t-shirt. Ja, dat warme weer - het doet wat met een mens.

http://www.sendspace.com/file/rqvb6s

En ja, natuurlijk kennen we die song ook in een andere vorm, dankzij Plug One, Plug Two en Plug Three...