TVDW 01/03/2009 - Peter Buffett - Set us Free (2008)

Voor this week's tvdw was Moondance van Van Morrison in de running. Bart - de zinnerboy die op deze blog vaak opduikt in de comments - had me ages ago gevraagd om een poging tot vertaling van Moondance te maken. Amaai, verre van eenvoudig, zo moest ik vaststellen! Vorige week spraken we op café af om, samen met The Bass Man Named Orf, het resultaat te bespreken (en om en passant wat te ouwehoeren over The Band, John Cougar Mellencamp, The Killers en de dames uit The Pink Flamingo). Hopelijk het begin van een lange traditie, die bijeenkomst.

Maar eerlijk gezegd: Moondance mocht dan al uitvoerig binnenstebuiten zijn gedraaid, ik draaide het nummer vorige week geen enkele keer. En zoals iedereen weet: de wetten van tvdw zijn gebeiteld in steen. Wat ik dan wél regelmatig draaide? Ook daar hangt een verhaal aan vast. Eén van mijn overseas friends is Scott Itter, een man uit Chicago die ik nota bene leerde kennen via een onschuldig mailtje, enkele jaren terug, over Hall & Oates. Een man met het hart op de juiste plaats en iemand die voor geen gat te vangen is qua muzikale smaak, die Scott: hij is erg thuis in metal en rock, maar kan net zo goed lyrisch worden bij Jim Croce. Oh ja, en toen E.L.O. in Chicago was, ging hij nadien nog op stap met de bende, inclusief Kelly Groucutt waar we het hier vorige week over hadden.
Inmiddels mailen Scott en ik mekaar regelmatig, af en toe droppen we een surprise package met cd's, souvenirs, snoepgoed en andere goodies in de mailbox, en zo nu en dan beleven we plezier aan een joint effort: het bespreken van een cd. Iemand interesse om te lezen wat we van de laatste cd van Queen vonden?

(...a deafening silence...)

Hoedanook, hier te vinden:
http://www.drmusic.org/Queen+PaulRodgers-TheCosmosRocks.html

Terug naar de tvdw. Scott besprak onlangs op zijn Doctor Music website een cd van een zekere Peter Buffett. Ik had nog nooit gehoord van de man, maar was wel geïntrigeerd door Scotts lovende recensie. Deze week stuurde hij me een digitaal cadeautje: de hele cd, die ik kon binnenhalen via Amiestreet. Dat soort kerel is Scott. Fijne website overigens, amiestreet.com, check it out. En volledig legaal ook nog!

Dat digitale cadeautje - eerste keer dat me zoiets overkwam - maakte dat Peter Buffett en diens cd Imaginary Kingdom deze week in de iPod kampeerde. Wat een mooie plaat. Blijkt dat Peter de zoon is van economist/multimiljonair Warren Buffett. Hij schreef een deel van de soundtrack van Costners Dances With Wolves, maar werkte ook al samen met R&B-ster Akon. Imaginary Kingdom is een glorieus album dat in de trage nummers doet denken aan Alan Parsons en Pink Floyd, en in de meer up tempo popsongs klinkt als een glossy versie van de laconieke pop van Cake. Het mooist is de productie van de vocals, die erg gelaagd en dichtbij klinken. De cd is best als één lange trip uit te zitten, maar als we er een track moeten uitkiezen, is het Set Us Free: een meditatief nummer met een luie, langoureuze, luxueuze sound.

http://www.sendspace.com/file/9c0heq

Als bonus nog eens die song waarop ik zo hebben liggen te zwoegen, Moondance. Niet de studioversie, wel een live-versie uit april 1970, opgenomen in die legendarische hippietempel, de Fillmore West in San Francisco.

http://www.sendspace.com/file/ljwzdo

TVDW 22/02/2009 - Electric Light Orchestra - Fire on high (1975)

One down, six to go. Als we alle leden van de meest beroemde line-up van E.L.O. met een tvdw eren bij hun heengaan, komen er in de komende jaren nog zes bij. De eerste is naar aanleiding van het schielijke overlijden van Kelly Groucutt, bassist bij E.L.O. vanaf 1975 en dus steunpilaar op klassieke platen als Discovery, Out of the Blue en Time. Je had in die tijd blijkbaar een streepje voor als je met een rare voornaam kwam solliciteren bij Jeff Lynne (Bev, Mik, Kelly en Melvyn), maar dit terzijde.

Meest gepaste tvdw om Groucutt te eren lijkt me de geweldige instrumental "Fire on High", opener van de eerste plaat waarop de man de bas hanteerde: Face the Music. Het was ook de eerste plaat die E.L.O. opnam in de Musicland Studios van Giorgio Moroder in München, onder leiding van de studio engineer van het huis, Reinhold Mack. Diezelfde Mack zou ook het studiowerk verrichten op het merendeel van de Queen-albums tussen 1980 en 1986. Hij wordt zelfs vernoemd in de lyrics van de song Dragon Attack, maar nu wijken we wel héél erg ver af. Rewind naar dat mooie visitekaartje van Groucutt: Fire On High, een nummer met alle vintage E.L.O.-ingrediënten.

http://www.sendspace.com/file/bynjvo

Als extraatje nog een track uit de inmiddels haast onvindbare soloplaat van Groucutt uit 1982. Een album waarop heel E.L.O. minus Jeff Lynne present gaf. Vandaar de haast griezelige vergelijking met de echte E.L.O.-sound (... en vandaar ook de wat zwakkere collecties song op de plaat, vermits songleverancier Lynne ontbrak). De slotsong van de plaat is nog het best, in een complexloze Ringo Starr kinda way.

Kelly Groucutt - Sea of dreams (1982)
http://www.sendspace.com/file/k92ubx

En als bonus extraatje - tja zo kunnen we nog wel even verder gaan - een eigentijdse cover van een van mijn favoriete E.L.O.-nummers, "Here is the news". Getekend een tweetal New-Yorkse meiden met een voorliefde voor Japanse old school synthesizers en met David Lynch als fan in hun adressenboekje. Erg onderkoeld, maar wel charmant.

Au Revoir Simone - Here is the news (2009)
http://www.sendspace.com/file/667szi

TVDW 15/02/2009 - The Silencers - Scottish Rain (1988)

"The modern world is devoted to vanishing species, vanishing weather and vanishing capacity to wonder".

Goed gezegd van Douglas Coupland, in zijn boek The Gum Thief dat ik afgelopen week meegraaide op de luchthaven van Wenen. Vier dagen weg om met de Audi Ice Experience op ijs rond te schaatsen achter het stuur van een nieuwe A4, dat is behoorlijk prettig. En de reis heen- en terug biedt wat tijd om te lezen. Zo las ik ook "Light My Fire" van Ray Manzarek, toetsenist van The Doors. Nice reading, het gaf me zin om dat geweldige L.A. Woman, de zwanenzang van de groep, nog eens boven te halen. Maar dat zal voor volgende week zijn.

Deze week was (o.a.) voor The Silencers, de Schotten wiens album A Blues for Buddha uit 1988 ik ooit uit een afprijsbak haalde. Folkrock brachten ze, op de kruising van The Alarm, Deacon Blue en Simple Minds. Met Painted Moon, The Real McCoy en Bulletproof Heart oogsten ze ooit wat radiohitjes. Maar hun klassieker is "Scottish Rain", dat deze week de tvdw-nominatie wegkaapt. Een erg sfeervolle song, met in de intro en outro galmende gitaartoetsen die het beste van Burchill en The Edge in gedachten brengen.

http://www.sendspace.com/file/kpfpsw

En als bonus nog een nummertje van Fingerprintz, de voorganger van The Silencers en een groepje dat met "Wet Job" (1979) een cultklassieker schreef uit de new wave periode. Onze Belgisch Glimmer Twins (later: The Glimmers) pikten het nummer op voor Fabriclive 31, het uitstekende mixalbum dat ze maakten voor de Londense nightclub Fabric.

http://www.sendspace.com/file/b4n56q

TVDW 08/02/2009 - John Martyn - Cooltide (1991)

Deze week ging er een eigentijds hip spul uitgeroepen worden tot tvdw. Ik heb het immers nogal voor Dream On, die fantastische samenwerking tussen Zweedse DJ Christian Falk en zijn landgenote Robyn. Ook Empire of the Sun, een duo uit Australië, was in de running, vanwege hun Walking on a dream - het beste van Scissor Sister en MGMT, gebundeld in een fijne single.

Maar toen kwam het nieuws van het heengaan, op 60-jarige leeftijd, van John Martyn - en moest alle contemporary stuff wijken. Ik weet het, ook Lux Interior van The Cramps stierf afgelopen week en ook hij werd amper 60 (62 volgens andere bronnen). Maar eerlijk gezegd: met The Cramps heb ik veel minder gehad. "Can your pussy do the dog": in mijn puberjaren vond ik het nog grappig, nu toch al wat minder. En het optreden van The Cramps in de beginjaren van Pukkelpop is ook niet echt blijven hangen.

John Martyn was een man van vele gezichten, die zowel raakvlakken heeft met de gevoelige ballads van James Taylor als met de gesofisticeerde soul van Boz Scaggs, de rauwe blues van Van Morrison en de jazzy zangstijl van Al Jarreau. Hij startte als een van de rijzende sterren in de folk ("Bless the Weather" blijft een mooie luisterplaat) en maakte in de jaren zeventig met de hulp van Steve Winwood en Lee Scratch Perry "One World", een album dat nog steeds vaak in overzichtlijstjes opduikt. In de jaren tachtig evolueerde hij naar een gepolijste jazzpop, met veel fretless bass en wat te vergelijken met Steely Dan, en vanaf de jaren negentig ging hij verder richting experiment, met zowel lange jazzy stukken, samenwerkingen met Sister Bliss (Faithless) of covers van Glorybox (Portishead) tot gevolg.

Martyn is nooit een household naam geworden, maar muzikanten kennen 'm maar al te goed. Paul Weller, Mavin Staples en leden van The Verve werkten nog mee aan Martyns laatste cd "On The Cobbles" van 5 jaar terug. Deze week nog liet Roland in De Morgen optekenen dat Martyns "May you never" gerust mocht gespeeld worden tijdens diens begrafenis. En Axelle Red liep lang rond met het idee een heel album met covers van de man uit te brengen (op haar net verschenen dubbelaar, haar eerste Engelstalige, is er eentje van over gebleven). Door de jaren heen coverden heel wat artiesten werk van Martyn: o.a. Clapton, Morcheeba, Dr. John, Beth Orton, Courtney Pine, Riguelle & Hautekiet, The Black Crowes, David Gray, Beck en Wet Wet Wet. Ironisch gezien zijn het net die laatsten die Martyn toch énige bekendheid gaven, met de hitversie van "Sweet little mystery". Het origineel ervan staat op Grace and Danger uit 1980, een nagenoeg foutloze plaat die bekend staat als een pijnlijk eerlijke, diepgravende echtscheidingsplaat (zoals ook Marvin Gaye er met Here, My Dear eentje maakte).

John Martyn laat een erg rijke cataloog na met meerdere parels. Mijn absolute favoriet eruit is de lange, fantastische jam Cooltide.

http://www.sendspace.com/file/9rqyre

TVDW 01/02/2009 - John Brim - Ice Cream Man (1953/1994)

Ik heb het al gezegd bij vorige trips richting Frankrijk: in de wagen een aantal uren naar de Franse radio luisteren, dat is een bizarre luisterervaring. Oeverloos gezwam en een ongezond hoog aantal Franse liedjes, de ene al triestiger dan de andere. Vermits vorige week grotendeels ingenomen werd door de shortski naar Samoëns (met Frank en Serge), was er weinig ruimte voor een tvdw. Op de Franse radio zou ik 'm alleszins niet vinden.
En toch: in de dagen voor het vertrek wat mailen met Zinnerboy (die ook op deze blog regelmatig in de comments opduikt), leverde toch een leuk tvdw-moment op. De Ice Cream Man van Tom Waits, die Zinnerboy in een door hem vertaalde versie wel eens durft te brengen, leidde ons tot de Ice Cream Man van Van Halen. De song op VH's weergaloze debuutplaat was een cover, maar al die jaren heb ik nooit geweten hoe het origineel klonk. Tot wat creatief googlen en downloaden vorige week uitsluitsel bracht.
John Brim komt uit de old school chicago blues en aan zijn Ice Cream Man, 's mans bekendste hit, hangen wel wat anecdotes vast. Hij schreef het suggestieve nummer in 1953 samen met de King of the Slide Guitar, Elmore James. De vele innuendo's in het nummer maakte dat men de song pas in 1969 durfde uit te brengen. Brim werd er niet rijk van, tussen het touren door opende hij een droogkuis en een platenzaak om de eindjes aan mekaar te knopen. Tot die jonge blanke honden van Van Halen op hun debuut de heersende punk wegvaagden met hun eigen glossy maar onweerstaanbare variant van de hardrock. Inclusief één cover, dus. (- slechts één? zie comments...)
En Brim? Die kon met de royalties van de song een nightclub openen in Chicago. In 1994 nam hij een modernere versie van Ice Cream Man op, die vind je in de tvdw. Brim stierf in 2003, nota bene op mijn verjaardag. Hij werd 81.

http://www.sendspace.com/file/fparul

En voor wie een staalkaartje wil van de Franse muziek die we moesten doorstaan, heen- en terug naar Samoëns: alhier. Eerder een Flopper dan een Topper Van De Week, maar wel lachen geblazen, in die sneeuwstorm even voor Nancy, met dit op de radio....

http://www.sendspace.com/file/czkvct