TVDW 25/02/2007 - Johnny Guitar Watson - It's a damn shame (1978)

Bij wet moet in Frankrijk ten minste 40 % en zelfs tot 60 % Franse producten “gedraaid” worden door de plaatselijke radiostations. De NVA had ooit het onzalige idee om dit principe te kopiëren naar Vlaanderen. Wie zoals ik net duizend kilometer heen en terug doorheen de Hexagone heeft gereden, weet meteen wat voor desastreuze gevolgen dit met zich brengt. Jongens toch, wat een triestige radio wordt er in Frankrijk toch gemaakt; geen deftig half uurtje muziek kunnen vinden tijdens die twee lange ritten. Maar toen ik eenmaal terug in België was, gisterenavond.... wat een verademing: een uur lang een special rond Motown, op het onovertroffen (en jawel, ook Franstalige) Classic 21. Dat niemand er ooit nog aan denkt om Wallonië bij Frankrijk te plakken alsjeblieft. De TVDW komt ook uit de zwarte hoek, maar haalde nooit de Motown-stal. Beetje een voetnoot in de zwarte muziek, die Johnny Guitar Watson, en dat is onterecht. De hipster uit Texas speelde als jonge kerel al mee met onder meer Little Richard, had een klein hitje met Gangster of Love (dat Steve Miller later meer bekendheid zou geven) en vond zichzelf helemaal aan het begin van de discodagen op een spectaculaire wijze heruit met zijn deep & dirty funky grooves. De tvdw werd uitgebracht in hetzelfde jaar als Watsons breakthrough hit "A Real Mother For Ya", en beschikt over dezelfde diepe bassynth, dat scherpe, geweldige gitaarspel en die karakteristieke, ultra coole vocal vooraan in de mix. Geen wonder dat Snoop Dogg en andere 'G's zovele jaren later, op zoek naar funky samplemateriaal, de cataloog van Watson plunderde. Deze man, die in 1996 stierf aan een hartaanval, was een original, zoveel moge duidelijk zijn. Geniet van deze retestrakke funky track, met een heerlijke dubbellopende vocal scat en gitaarsolo (beetje gelijk aan die van George Benson op diens versie van "On Broadway"), even voorbij de tweeminutengrens.

http://www.sendspace.com/file/rikk96

TVDW 18/02/2007 - Status Quo - That's a fact (1976)

Toegegeven, op de Schaal van Hipheid zit ik met deze TVDW onder nul, but see if I care. Bedoeling is de meest in het oog/oor springende track van de afgelopen week te benoemen, en consequent als ik ben stel ik bij deze met trots een ouwertje van 'The Quo' voor. Uit het album 'Blue for you', en vanzelfsprekend ook uit hun beste periode, die van de jaren zeventig - net voor de punkexplosie, toen wijdbeense luide rock'n'boogie nog mocht. Blue for you werd net als wel dertig andere albums in de ipod gepompt, klaar om mijn skireis van een soundtrack te voorzien, maar eenmaal in de Franse Alpen bleef de digitale jukebox grotendeels onaangeroerd. Meer aandacht ging naar de après ski en naar de bedlectuur, het beresterke 'Nachtleven' (orig: I pass like night) van Jonathan Ames. Maar over The Quo: luister toch maar eens naar dat geweldig funky tussenstuk, dat, ook al duurt het niet bijster lang, voor mij heel de track overeind houdt. Parfitt en Rossi leggen er een groove neer die zelfs wat 'southern' aandoet: hoekige, in elkaar geweven gitaarriffs en een drumshuffle die keurig alle gaatjes opvult. Good stuff - en wie dit oubollige rock vindt, mag feestelijk in de skilift richting zwarte piste.

http://www.sendspace.com/file/l369o9

TVDW 11/02/2007 - Shuggie Otis - Aht Uh Mi Hed (1974)

De tvdw van deze week had net zo goed van Beethoven kunnen komen. Met de dochter naast me luisteren naar de Andante uit de Pianosonate opus 79, uitgevoerd door Eliens lerares, geloof me, het was een ontroerend moment.
Nachttafelliteratuur is sinds enkele weken het boek '1001 Albums - de meest spraakmakende albums aller tijden', een dikke turf die ondanks de wat manke vertaling een knap chronologisch overzicht geeft van de beste platen uit de popgeschiedenis en die de honger naar muziek nog wat aanwakkert. Ik laadde de plaat 'Inspiration Information' van Shuggie Otis in de iPod, amper enkele dagen voor ik in mijn laatavondleesmoment bij het jaar 1974 aanbelandde, en er de bespreking van hetzelfde album tegenkwam. Shuggie is de zoon van Johnny Otis, de man die de originele versie van "Hound Dog" meeschreef. Shuggie werkte zich als broekje van vijftien al tot aan de zijde van Frank Zappa, hij is te horen op Zappa's "Hot Rats" - trouwens ook één van de 1001 Albums uit het boek. Een paar jaar later werd Shuggie door de Rolling Stones zelfs gevraagd om Mick Taylor te vervangen (wat hij weigerde, waarna zoals bekend Ron Wood ingehaald werd). Otis nam amper een drietal platen op waarvan het grotendeels volledig eigenhandig ingespeelde 'Inspiration Information' als een van de grote verborgen schatten van de (zwarte) muziek wordt beschouwd. Een plaat waarin je referenties hoort van Sly & the Family Stone en van wat Prince later zou brengen, maar ook de originele versie van Strawberry Letter 23 (later een grote hit voor The Brothers Johnson) staat er op. Een tijdloze plaat, wat nog het best wordt geïllustreerd door de TVDW, opgestart met een primitieve drumcomputer, en openbloeiend als een mooie bloem.

http://www.sendspace.com/file/bqsj2c

TVDW 05/02/2007 - INXS - Guns in the sky (kick ass remix) (1987)

Nog steeds redelijk windstil qua nieuwe releases, laten we het daarom nog een favoriet uit de oude doos hebben. Toen Kick eind 1987 uitkwam, was het meteen de allereerste cd die ik zelf eigenhandig kocht. INXS was toen al een paar jaar lang een persoonlijke favoriet, ik ontdekte hen via The Swing (de new-waverige plaat waarop eerste halve hit "Original Sin" - produced by Nile Rodgers en met Daryl Hall op backing vox) en draaide daarna ook opvolger Listen Like Thieves (de hardste plaat uit hun cataloog) grijs. Kick was natuurlijk de grote doorbraak, en is nu lastig om terug te horen omwille van die vier volledig platgedraaide hitsingles erop. Het album blijft sowieso een mijlpaal in eighties-muziek, mede dankzij de productie van de fabelachtige Chris Thomas. Thomas werd ontgroend als studiohulpje op The White Album van the Beatles en was daarna verantwoordelijk voor een flinke brok rockgeschiedenis, als knoppendraaier bij o.a. John Cale, Roxy Music, Sex Pistols, Pretenders tot Pulp en U2 (al was de samenwerking voor "How to dismantle an atomic bomb" niet bepaald een succes en haalde U2 er nadien Lillywhite bij om tot het finale product te komen). Soit, INXS was in die jaren ook een concertfavoriet: ik herinner me niet enkel de doortocht in Werchter (één van mijn all time favoriete live ervaringen), maar eveneens fijne concerten in Nederland en in de Brielpoort. Aan dat laatste concert hield ik, thanks to my sideman Dela, trouwens een plectrum over van bassist Garry Beers. INXS begon nadien te verslappen, van de op Kick volgende periode blijft enkel Welcome to Wherever You Are overeind als album. Een interview met de mannen kreeg ik nooit, het dichtstbij kwam ik op een soort van persconferentie in Brussel, bij de lancering van de laatste INXS-met-Hutchence, Elegantly Wasted. De TVDW is een remix die niet op Kick stond, maar op de maxi van Devil Inside. Het moet een van mijn - hier komt dat adjectief weer - favoriete remixen zijn: een barokke Carl Orff-achtige intro, daarna, for something completely different, een drumritme dat wat dicht bij James Brown lag (en volledig anders dan de albumversie) en verderop in de song komen nog de gitaarriff van eerst Need You Tonight en dan What You Need voorbij. Tijdens mijn korte loopbaan als DJ in Leuven op de Politika-fuiven startte ik de avond steeds met deze song. Graag had ik er bijverteld dat het publiek meteen volledig uit zijn dak ging, maar dat was niet waar. In het begin van de avond stonden er enkel een handvol verdwaalde eerstejaars in de zaal, met een lauwe pint in de hand onwennig rondkijkend.

http://www.sendspace.com/file/2r9ksq