TVDW 14/09/2014 - Bob Seger & the Silver Bullet Band - Against the Wind (1980)

Het had gerust iets Belgisch eigentijds kunnen zijn, hoor. Die nieuwe van Magnus klinkt spannend, sexy en strak. En ook Arsenal verdient eigenlijk al langer een tvdw, want hun meest recente plaat blijft regelmatig om een 'spin' vragen.

Maar toch maar terugschakelen naar de Baardmans van de klassieke Amerikaanse rock, Bob Seger, wiens "Against the wind" en dubbel live-album "Nine Tonight" zich dit weekend een weg baanden richting platendraaier. Die twee platen laten een Seger op het toppunt van zijn kunnen horen, met bezielde, stevig in rauwe R&B en Chuck Berry-rock 'n roll gewortelde muziek, met teksten die qua Americana-aquarelletjes moeiteloos naast Springsteen kunnen staan.

Plus, over Against the wind - het nummer - zelf: het past enorm goed bij mijn vrouw, die dit weekend jarig was, en met onze relatie. So this one's for her.

TVDW 21/09/2008 - 10 cc - Ships Don't Disappear in the Night (do they?) (live - 1977)

"... But tonight, something very very special. A live recording."
(gejoel van het publiek)
"So we want you all to really let your hair down and enjoy yourself and welcome your own, very own ... (naam van de groep)"

Gek, maar als ik naar een concert ga, hoop ik altijd dat de master of ceremony dit komt aankondigen, net voor het doek opgaat. Mijn eigen weinig toonvaste stem, niet zomaar op een bootleg maar op een officieel uitgebrachte album, dat lijkt me wel wat. 't Is me maar twee keer gelukt trouwens: mijn gejoel werd gecapteerd op het live-album dat Bryan Adams in de gietende regen opnam in Werchter, en op de bonus-cd Live at the AB die bij My Midnight van Steve Wynn zat.

(Wat jammer trouwens dat die traditie van de aankondiging verloren is gegaan; nu staat de PA te blèren tot net voor het concert, dan gaan de zaallichten uit en slungelen de muzikanten op het podium and that's it. Van een mooi doek in rood velours is ook al geen sprake meer).

Bon, zullen we even hebben over live-albums? Het moet blijkbaar wel: dat album van Bryan Adams kocht ik vorige week voor een prikje in een tweedehandswinkel, en deze week kon ik na jarenlang zoeken een van mijn all time favorite live-albums, dat van 10'cc, oppikken. Iemand daarboven zegt: "Gij Zult een live-track tot tvdw uitroepen."

Een live registratie, 't is een moeilijk gegeven. Weinige platen zijn echt memorabel, de meeste zijn slechts bedoeld om extra centen uit de zakken van de fans te slaan. Een live-album werkt ook pas echt goed bij rockoptredens, vind ik. Daft Punk live? Sorry, maar wat moet ik met een live-album van hen, wat staat er op wat ik al niet op de studio-cd terugvindt? En ook funkartiesten met een live-album, dat werkt niet steeds (Gratitude van EW&F is an exception that comes to mind). Even een shortlist van erg knappe platen die de zinderende live experience wél met succes overbrengen op vinyl/cd ? Favorieten die meteen bij me opkomen:

Queen - Live Killers
AC/DC - If you want blood...
Big Country - Live... without a safety net
U2 - Red Rocks Under a Blood Red Sky
J. Geils Band - Blow your face out
Steve Miller Band - Live!
Bob Seger & the Silver Bullet Band - Nine Tonight
Kiss - Alive II

En ook Live and let live, de 10'cc dubbelaar die start met de aankondiging van hierboven (en waaruit de tvdw komt), hoort in dat lijstje. Alles is erop te vinden: de pure popsongs en hitsingles, genre Wall Street Shuffle. De quirky, clevere, humoristische rocksongs (met dito teksten), genre Honeymoon With B Troop. De schaamteloos romantische ballades (het machtige Waterfall en het onvermijdelijke, volledig uit witte watjes opgetrokken I'm not in love). De epische, avontuurlijke, vijf-songs-in-één grandeur (I'm Mandy Fly Me of Feel the Benefit).

In de 80 minuten van deze dubbelaar is er geen moment tijd voor verveling. En er wordt prachtig gemusiceerd: meervoudige stemmen, dubbele gitaren, twee percussionisten/drummers (waaronder Paul Burgess, hier enkele weken terug nog te gast bij The Colourfield).
Het origineel van de tvdw komt uit het debuutalbum van 10'cc (uit 1971), waar het nummertje amper 3 minuten duurde. Hier is de 'XL-versie' uit 1977, die ruim dubbel zo lang duurt.

http://www.sendspace.com/file/f1p5op

Als toemaatje even stilstaan bij het heengaan van alweer een groot muzikaal genie. Neen, ik heb het niet over Rick Wright, toetsenist bij Pink Floyd. Best een aardig groepje en een toffe pee, daar niet van, maar in dezelfde week ontviel ook Norman Whitfield ons. Whitfield, daar kan ik toch meer fijne muzikale momenten bij voorstellen dan bij Wright. Zijn werk bij the Temptations en Marvin Gaye natuurlijk in de eerste plaats. Whitfield wordt vaak geroemd als producer, met zijn breedvoerige, epische studiocollages was hij de Phil Spector van de soul. Maar ook als songschrijver kende hij zijn vak. Deze man schreef bv. mee aan hou-je-vast Ain't Too Proud Too Beg EN aan I heard it through the grapevine EN aan Cloud Nine EN aan War EN aan Just My Imagination EN aan Papa was a rollin' stone EN aan Car Wash. (uitgeteld op het canvas).

Als eerbetoon: mijn persoonlijke favoriet. Uit 1981, van Rose Royce, en met een van oor tot oor glimlachende Whitfield achter de knoppen. Geniet van elke minuut van deze 12 minuten extravaganza. Awesome.

http://www.sendspace.com/file/ci1lse

TVDW 07/01/2007 - Bob Seger & the Silver Bullet Band - You'll Accomp'ny me (live - 1981)

Het eerste jaar Leuven stond niet enkel gelijk met mijn eerste ervaring met Vorst Nationaal, maar tevens met een geweldige ontdekkingstocht bij gelijkgestemde muziekliefhebbers. Voornamelijk op kot werden heel wat cassettes en platen uitgewisseld. Jesus & Mary Chain, Big Audio Dynamite, Talking Heads maar ook ZZ Top, Stevie Ray Vaughan, Frank Zappa (Tied to the whippin' post!), ik slurpte het allemaal gulzig op. Ook Bob Seger kreeg de nodige aandacht, en met name dan diens dubbele plaat Nine Tonight, nog steeds een van de beste live-registraties (samen met Blow Your Face Out van the J. Geils Band). 200% typische Amerikaanse rock, is wat Seger destijds bracht: stomend en met een sterke onderstroom van zweterige R&B (hij nam niet zomaar een cover op van "Tryin' to live my life without you"), en in de teksten een staalkaart van het stoere maar romantische, epische, beeldrijke jargon waaruit ook initiaalgenoot Bruce Springsteen uit put. Twee nummers werden echte hoogtepunten in dat eerste jaar Pol&Sok, en beide kwamen van die live-plaat Nine Tonight: Night Moves en de TVDW met die rare spelling. Seger zou nog een favoriet afleveren voor de dj van de faculteitsbar, in de vorm van het anthem "Old Time Rock 'n Roll". Van de man is er trouwens een lijntje te trekken richting een andere van mijn favorieten, Boz Scaggs, want de twee zaten begin jaren zeventig nog samen in wat The Bob Seger System heette. En Seger nam tussen haakjes vorig jaar nog een redelijk aardige nieuwe Face the Promise, evenwel zonder zijn - wat een superbe naam voor een begeleidingsband, niet? - Silver Bullet Band. En waarom nu Seger met een TDVW bedanken? Allemaal terug te brengen tot het het leuke feestje van my man Dela in Leuven, afgelopen donderdag, inclusief fijne babbel met studiegenoot Stef (hasn't changed a bit) en bijhorende ouwe koeien die uit de sloot werden gesleept.

A gypsy wind is blowin' warm tonight
the sky is starlit and the time is right
and still your tellin' me you have to go
before you leave there's somethin' you should know

Jongens, jongens - wat een intro...

http://www.sendspace.com/file/7itt46