TVDW 26/06/2022 - Foals - Wake me up (2021)

 

Afgelopen week met Hans een deep dive genomen in (late) nineties R&B. TLC kwam in de Roma spelen - toch een buitenkans, vermits dergelijke acts nog zelden de Grote Plas oversteken. Het geluid was niet alles en de show was, zoals te verwachten, behoorlijk Amerikaans - maar het werd al bij al toch een vrij aangename vertoning. Unpretty was vermoedelijk het hoogtepunt - het was in ieder geval de song waarvan ik niet meer wist hoe mooi hij wel was. 

De dag nadien beluisterde ik "Fan Mail" nog eens, hun hit-cd waarop No Scrubs en Unpretty stonden Ook present op dat album: de door Jam & Lewis geproducete track I'm Good At Being Bad waarvan het erg expliciete gevuilbek me deed herinneren dat TLC toch een stapje verder ging / stouter was dan wat pakweg En Vogue of zelfs Salt n Pepa destijds brachten. Het was, naast de lekkere verschijning genaamd Chilli - die er in Antwerpen trouwens nog steeds ravissant uitzag - misschien wel de grootste aantrekkingskracht van TLC: het feit dat ze tegelijk behoorlijk street en afgelikt waren, terwijl ze hun female empowerment lyrics (daar kan je echt niet naast kijken) met verve de wereld instuurden. Het concert en de cd deden me ook terugdenken aan heel die R&B scene met producers als Rodney Darkchild Jerkins, Jermaine Dupri, Dallas Austin... een wereld waar ik eind jaren negentig / begin 2000 in thuis was - al is het muziek die ik tegenwoordig nog maar zelden opgraaf. 

De tvdw heeft daar hoegenaamd niets mee te maken (maar wie houdt er me hier tegen om uit te wijden, right?). Het is de vooruitgeschreven single van de zonet verschenen nieuwe plaat van Foals, een band die eerder ook wel een tvdw scoorde hier. Soms kunnen details een hele song enkele verdiepingen hoger tillen. Hier is dat het geval, en de details in kwestie zijn de drumpartijen. Nu ja, details zijn het niet - de drums knallen werkelijk naar voren en zijn net zo krachtig aanwezig als bijvoorbeeld op I Feel For You van Chaka Khan of Get It On van The Power Station. Ik zet in de comments een link naar de lyric video - omdat ik de officiële video storend vind en helemaal niet passen vind bij deze song. Nog een random thought? dEUS zou hier eens naar moeten luisteren, ik vond hun poging tot dit soort funky rock ten tijde van The Architect erg geslaagd en zou hen graag verder in die richting willen zien evolueren. 

TVDW 16/06/2013 - Foals - Providence (2013)

Ja, ik had kunnen kiezen voor iets uit die plaat van Disclosure (opvallend leuke retrotrip richting de early house van weleer), of ook een track uit de fijne sixtiespop comebackplaat van het Canadese The Grapes of Wrath was een mogelijkheid. Maar ik ga toch maar voor tvdw nummer 2 uit die meest recente cd van Foals. Blijft zich keer op keer naar voor wringen op de iPod, met name dan deze kopstoot van een song, die zich in de allerbeste Muse-traditie een weg baant naar een apocalyptisch, heftig slot.

TVDW 03/03/2013 - Foals - Late Night (2013)

Er zal wel champagne zijn ontkurkt, toen My Number was ingeblikt. Eindelijk die single die de grote doorbraak zou forceren, dat wist men toen al in de studio. Daarvoor klonk het gewoonweg te catchy.
Foals maakt met album nummer drie een grote sprong voorwaarts. Dé grote sprong voorwaarts zelfs, het lijkt wel een make-or-break plaat. Vandaar ook de bestudeerde sound, met heel wat door exotische percussie voortgedreven songs die door Yeasayer lijken beademd, en met twee straffe lappen topzware cyberrock die wel van Muse hadden kunnen zijn. Jammer van de overbodige nummers helemaal in het begin en helemaal aan het eind.
Het topnummer zit middenin. Luister hoe Late Night een eerste keer openbloeit rond 2'40", en dan nog een tweede keer op 4'08". En merk op hoe dat heerlijk strakke Charlie Watts-achtige ritme de song voortdrijft, als een modernere versie van Miss You (of, voor wie een Belgische referentie wil, van Admiral Freebee's Always on the Run).