TVDW 28/10/2007 - Kylie Minogue - Love is the drug (2007)

Op 29 december 1987, haast twintig jaar geleden, kwam "I Should Be So Lucky" uit. Wie toen zou beweren dat Kylie ooit een tvdw zou scoren, werd voor debiel - want dat was toen scheldwoord nummer één - uitgemaakt. In de tvdw-archieven duiken leert dat mijn twee tvdw's rond die datum wel erg ver van Kylie's World afstonden: Bad Karma van Warren Zevon (uit Sentimental Hygiene, een van mijn drie eerste cd's!) en Paid in Full, die geweldige hiphopklassieker van Eric B & Rakim. De platte confectiepop van producerstrio Stock Aitken & Waterman symboliseren wat mij betreft nog steeds het allerslechtste uit de eighties - no change there. Dat het trio meer dan twee-hon-derd top 40 hits scoorde (in de UK dan, maar in België zal het niet veel minder zijn geweest), zegt genoeg over onze bedroevende beschaving.
Kylie zelf echter heeft zich na de SAW-samenwerking een paar keer spectaculair, Ciccone Style, heruitgevonden. Met het Nick Cave onderonsje Where The Wild Roses Grow scoorde ze bij mij in het geheel niet (vre-se-lijk nummer), de afgemeten glossy pop van "Slow" was al beter en deed me de radio niet meteen van post veranderen.

In feite was Paul Weller lange tijd in de running voor een tvdw. Ik ben immers al een paar weken zoet met 'Paul Weller - The Changing Man', een boek van Paolo Hewitt, dat ik van DJ Stefan kreeg op de 40/40 Fuif. Boeiende lectuur en een prima aanleiding om de Direction Creation Box, met daarin alle nummers van The Jam, nog eens te beluisteren. Maar van de klasse van pakweg That's Entertainment, Billy Hunt of 'A' Bomb in Wardour Street hoef je me niet meer te overtuigen. Dus hielden we ons aan de spelregels van de tvdw: Kylie maakte afgelopen week de grootste indruk. Met een song die opvalt tussen de andere covers van "Radio 1 Established 1967", een gelegenheidsdubbelaar ter ere van de Britse popzender. Foo Fighters maken op die net verschenen cd een geweldige beurt met Band on the Run (Wings), ook Franz Ferdinand, The Feeling, Keane en The Fray onderscheiden zich fijne covers van resp. Sound and Vision, You're So Vain, Under Pressure en REM's The Great Beyond. Maar Kylie schoot de hoofdvogel af. Ze brengt Roxy Music in een ultra coole electropopversie. Big props voor producer van dienst Calvin Harris, het Britse snoepje du jour, die ook meewerkte aan Kylie's nieuwe album “X” dat eind november verschijnt. Calvin Harris liet zich begin dit jaar al opmerken met "It was acceptable in the eighties" en de bijhorende, met Human League-ish synths volgepropte en bij momenten zeer plezierige cd I Created Disco. De tvdw neemt een vliegende start (geen voetstapjes, geen dichtslaand portier en pulserende basintro, zoals in het origineel), krijgt gaandeweg wat extra funky impulsen, om te eindigen met een héérlijke laatste halve minuut. Dat Kylie de tekst niet verandert en dus in feite de vrouwenliefde bezingt, maakt de song alleen nog wat hitsiger.

http://www.sendspace.com/file/ffn1u4

TVDW 21/10/2007 - Margriet Eshuijs Band - Black Pearl (1981)

't Is niet makkelijk om als visionair door het leven te gaan. Even terug naar februari van dit jaar, naar de tvdw van Jacques Villeneuve (naast ex-F1 piloot ook zanger) die het F1-seizoen voor open verklaarde. Citaat uit eigen werk:

"Dit jaar belooft spannend te worden - het is jaar één na Schumi, dus de strijd om het kampioenschap ligt wijd open. Voorzichtig zet ik mijn geld op Kimi, de snelle Fin die nu debuteert bij Ferrari. Iceman en het stijgerende paardje, ik gok dat het wel wat zal worden."

Move over Rasti Rastelli, Jan Bardi en David Copperfield! Kimi is trouwens net als ik een weegschaal, plus zijn geboorteplaats in Finland - Espoo - is tevens de thuishaven voor Maria-Lusa Aillio, mijn pennenvriendin uit lang vervlogen tijden die ik nu in cyberspace even een virtuele high five geef.

Bovenstaande heeft geen uitstaans met de tvdw, die al enkele dagen voor het spannende seizoenseinde in de F1 vaststond. Snel, noem wat relevante muziekgroepen uit Nederland, anno 2007! Euh, Krezip en Anouk? Kane? Tiësto? Veel verder zal je niet komen. Dat was ooit wel wel anders. Fatal Flowers, Urban Dance Squad, Scene & Kecks, Het Goede Doel, Doe Maar, Toontje Lager, Herman Brood, de onvergelijkbare Nits en de immer aanwezige Golden Earring: een paar decennia terug namen de Hollanders nog spelenderwijs de maat van ons, Vlammingen. Black Pearl is een wat vergeten - komt 'ie - pareltje uit dat tijdperk. Margriet Eshuijs had al een klassieke seventies slow ingezongen bij Lucifer (House for Sale) en profileerde zich begin jaren tachtig eventjes als een Sade-voor-de-Lage-Landen. Met dit nummer liep ze zelfs een beetje voor op de hele jazzpop beweging rond Sade/Carmel/Working Week. Ik zocht al een tijdje naar een digitale versie van het nummer, uiteindelijk vond ik het bij de erg fijne blog http://coco-vinyl.blogspot.com. De lp-versie is nog wat langer en beter - in de singleversie die je hier vindt komt de outro nogal abrupt - maar kom, het blijft een lekker nummertje. Thanks co-co.

http://www.sendspace.com/file/96szxl

TVDW 14/10/2007- Common Sense - Voices inside my head (12") (1980)

Ik kreeg de bevrijdende sms van Orf, "ik neem je mee, man!", op 24 maart. Yes, hij had dus tickets! Dat het concert van The Police als langverwacht mocht worden beschreven, is dus nog zacht uitgedrukt. Het zorgde toen al voor een aan The Police verwante tvdw (zie archief, maart 2007). In aanloop naar het concert van afgelopen maandag weerde ik systematisch alle Police-nummers op de radio. Het merendeel is sowieso al volledig platgedraaid, dus consumeren met mate is aan te raden. Plus: ik wou me toch nog een beetje laten verrassen door de live-uitvoeringen. Verrassingen waren er. Positieve (de prachtige versie van Wrapped Around Your Finger) en negatieve (het suffe Walking in your footsteps en de eens te meer logge versie van Every Breath You Take - ik heb er nog nooit een treffelijke live-versie van gehoord). Een bijkomende verrassing die niets met The Police te maken had, waren Serge en Bart - de twee partners in crime die Orf mee had getroond en die zorgden dat de avond nog wat aangenamer werd (en veel later ten einde liep). Great fun.
Na het concert - waarvoor ik nota bene een bedrag neertelde waarvan drie Afrikaanse dorpen een jaar lang kunnen eten - was de goesting om nog eens in het werk van The Police te grasduinen des te groter. Ik heb mezelf twee cd's gecompileerd met daarop alle songs van de groep, buiten dan de pakweg 15 grootste hits (te afgezaagd). Die cd's kregen deze week een nieuwe luisterbeurt. Dat de songs uit Zenyatta Mondata daarbij nog steeds mijn favorieten zijn, krijg ik aan geen andere Police-fan uitgelegd. Zelfs Stewart Copeland verkondigde al meermaals dat Zenyatta veruit de slechtste Police-plaat was. What does he know.
De tvdw is een cover van een van mijn top 3 lievelings-Police-songs; eentje die ook maandag in het Sportpaleis even een beurt kreeg. Meer een groove dan een echte song, ik weet het, maar wàt voor een groove. De artiest van de tvdw is behoorlijk obscuur, ik kan zelfs geen foto van Common Sense bij mekaar googlen. Voor de goede orde, het betreft niet de Common Sense die (later, als Common) de hiphopklassieker Like Water for Chocolate maakte. Neen, de Common Sense waarvan hier sprake is een groep (?) en komt (vermoedelijk) uit de New-Yorkse scene rond producer Began Cekic, een Joegoslaaf die eind zeventig naam maakte in de disco- en remixcultuur. Spank Sixty-Nine van Brooklyn Express is vermoedelijk zijn bekendste werk.
De herwerkte versie van Voices inside my head, uitgebracht nog in hetzelfde jaar als het origineel, behoudt de groove, plakt er wat extra swooshy synths bij en biedt een extra instrumentaal brugje dat ontbreekt bij The Police. Het is terug te vinden op een van de beste compilatiecd's die ik thuis heb liggen: Disco (Not Disco). Het verbluffende Macho City van de Steve Miller Band staat er ook op, maar da's weer een ander verhaal. Macho City was mijn tvdw op, ik heb het even moeten opzoeken, 22 augustus 1982. Toen cd's nog niet bestonden.

http://www.sendspace.com/file/hhx263

TVDW 07/10/2007 - The Selecter - On my radio (long version) (1991)

40 + 40, dat maakt 80, ja? Logisch dus dat "eighties" het codewoord was op ons dubbel verjaardagsfeestje van afgelopen zaterdag. DJ Stefan spon een mooi web met afwisselend aandacht voor disco, new wave, steviger werk (RATM, AC/DC), streepjes reggae (Cocaine, running around my brain - in de vroege uurtjes!), lekkere foute boel en heel wat classics en personal favorites. Wat was het fijn om "Love Song" van Simple Minds nog eens te horen, en Lionel Richie, en The Employees, en Ian Dury en en en... Het feestje werd gepast afgesloten rond 4 uur, met "40" van U2. Dat alles onder de vlag van, Nicole indachtig, vrede onder vrienden. Vrede, en heel wat liefde, .... denn die Liebe, Liebe, Liebe, Liebe, die macht viel Spass, viel mehr Spass als irgendwas. Liefde, die ook terug te vinden was onder de talrijke aanwezige vrienden (waaronder enkele grote verrassingen) en in de talrijke cadeautjes. Spijs en drank, leesvoer, inkaderbare attenties (bedankt, Jolan!) en nog wat euh, geschenkjes: wij danken allen!
Niet alle artiesten van de Metro Lines t-shirt werden afgewerkt - trouwens zelden zoveel cirkelende vingers gehad rond mijn tepelhof - dus dat zet de deur fijntjes open voor een tweede editie....
Uit alle songs van de avond één alles overschaduwende tvdw kiezen is onbegonnen werk, maar The Selecter was alleszins een van de hoogtepunten. Free for download is niet de singleversie uit 1979 die Stefan zaterdag op de digitale draaitafel zwierde, maar wel een langere versie uit 1991 - inclusief een parlando/rap die het nummer een Tom Tom Club-vibe meegeeft.

foto's van de 40/40 Party alhier:
http://picasaweb.google.be/koop05/4040Fuif

De tvdw is gratis te downloaden via:
http://www.sendspace.com/file/teqe9j

Commentaar op tvdw dan wel op fuif: klik op "comments", hier vlak onder.