Wednesday, October 10, 2007

TVDW 14/10/2007- Common Sense - Voices inside my head (12") (1980)



Ik kreeg de bevrijdende sms van Orf, "ik neem je mee, man!", op 24 maart. Yes, hij had dus tickets! Dat het concert van The Police als langverwacht mocht worden beschreven, is dus nog zacht uitgedrukt. Het zorgde toen al voor een aan The Police verwante tvdw (zie archief, maart 2007). In aanloop naar het concert van afgelopen maandag weerde ik systematisch alle Police-nummers op de radio. Het merendeel is sowieso al volledig platgedraaid, dus consumeren met mate is aan te raden. Plus: ik wou me toch nog een beetje laten verrassen door de live-uitvoeringen. Verrassingen waren er. Positieve (de prachtige versie van Wrapped Around Your Finger) en negatieve (het suffe Walking in your footsteps en de eens te meer logge versie van Every Breath You Take - ik heb er nog nooit een treffelijke live-versie van gehoord). Een bijkomende verrassing die niets met The Police te maken had, waren Serge en Bart - de twee partners in crime die Orf mee had getroond en die zorgden dat de avond nog wat aangenamer werd (en veel later ten einde liep). Great fun.
Na het concert - waarvoor ik nota bene een bedrag neertelde waarvan drie Afrikaanse dorpen een jaar lang kunnen eten - was de goesting om nog eens in het werk van The Police te grasduinen des te groter. Ik heb mezelf twee cd's gecompileerd met daarop alle songs van de groep, buiten dan de pakweg 15 grootste hits (te afgezaagd). Die cd's kregen deze week een nieuwe luisterbeurt. Dat de songs uit Zenyatta Mondata daarbij nog steeds mijn favorieten zijn, krijg ik aan geen andere Police-fan uitgelegd. Zelfs Stewart Copeland verkondigde al meermaals dat Zenyatta veruit de slechtste Police-plaat was. What does he know.
De tvdw is een cover van een van mijn top 3 lievelings-Police-songs; eentje die ook maandag in het Sportpaleis even een beurt kreeg. Meer een groove dan een echte song, ik weet het, maar wàt voor een groove. De artiest van de tvdw is behoorlijk obscuur, ik kan zelfs geen foto van Common Sense bij mekaar googlen. Voor de goede orde, het betreft niet de Common Sense die (later, als Common) de hiphopklassieker Like Water for Chocolate maakte. Neen, de Common Sense waarvan hier sprake is een groep (?) en komt (vermoedelijk) uit de New-Yorkse scene rond producer Began Cekic, een Joegoslaaf die eind zeventig naam maakte in de disco- en remixcultuur. Spank Sixty-Nine van Brooklyn Express is vermoedelijk zijn bekendste werk.
De herwerkte versie van Voices inside my head, uitgebracht nog in hetzelfde jaar als het origineel, behoudt de groove, plakt er wat extra swooshy synths bij en biedt een extra instrumentaal brugje dat ontbreekt bij The Police. Het is terug te vinden op een van de beste compilatiecd's die ik thuis heb liggen: Disco (Not Disco). Het verbluffende Macho City van de Steve Miller Band staat er ook op, maar da's weer een ander verhaal. Macho City was mijn tvdw op, ik heb het even moeten opzoeken, 22 augustus 1982. Toen cd's nog niet bestonden.

http://www.sendspace.com/file/hhx263

Labels: , , ,

3 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Heel coole versie van "Voices Inside My Head". Ik wist dat het één van je favoriete Police tracks was, maar wat ik niet wist was het bestaan van deze Common Sense versie. Maar, ik heb het al eerder gezegd op dit blog - JC you surprise me time after time :-)
En The Police: die waren voor mij de max! Kritikasters aller lande: jullie kunnen de ... op: ik ben een oer-fan sinds jaar en dag en ik was voor het eerst in mijn leven aanwezig op een Police concert aanwezig (8 oktober 2007: die datum vergeten wij nooit hé JC ). En ik had een memorabele avond.
Het laatste nieuws is dat Sting weet had van ons aanwezigheid, daarom een mega prestatie neerzette, en daarbij zoveel inzet toonde, dat zijn stem haar limiet had bereikt. Dat de (voorlopig) 3 daaropvolgende concerten geannuleerd zijn, zal me worst wezen... We were there !

JC, tot volgende week met ongetwijfeld alweer een heel fijn deuntje.

11:25 AM  
Anonymous Anonymous said...

Zeer aanstekelijke groove en eigenlijk heel on-Police. Macho City scoort naar mijn smaak nog een aantal ogen hoger. Ongeveer even memorabel als het concert van The Police vorige week was The Steve Miller Band in 1982 op Torhout (TW). Ze traden onverwacht op als vervanger van The Pretenders, die toen net hun (supercoole) gitarist James Honeyman Scott hadden verloren. Ik herinner mij dat Stevie-guitar-Miller vóór het optreden zijn materiaal nog 's kwam checken op het podium en dat geen kat hem herkende...Wat daarna volgde was een weergaloos concert, met een showbeest van een (zwarte) bassist. Macho City zat er ook bij - niet zo lang als op plaat -maar voldoende freaky-guitar-stuff om te vergeten dat je op een weide stond. Het waren mooie momenten, toen, en ik realiseer mij dat ik er nog steeds naar op zoek ga. En af en toe vind ik ze nog eens, zoals op 8 oktober 2007.

2:51 AM  
Blogger Shamrockske said...

sorry maar dat vervelend riedeltje hangt na 2 minuten serieus mijn keel uit. De spaarzame verandering komt welgelegen maar hopeloos te laat.

10:01 AM  

Post a Comment

<< Home