TVDW 15/11/2009 - The Leather Nun - Pink House (1986)

Hoeveel songs over fistfucken kent u?

Zo, nu heb ik de aandacht meteen vast. The Leather Nun heeft er alleszins eentje, F.F.A. heet 'ie, en hij staat temidden van ander sleazy materiaal te blinken op de dubbel-cd 'A Seedy Compilation - 1979 1994' die blogger Shamrockske vorige week in een uitverkoop voor me op de kop tikte. 'Ett live album som bonus i begransad upplaga' staat er op een stickertje te lezen.

Het werd een prettig weerhoren met de Zweedse band (drager van een van de meest hilarische groepsnamen ever). The Leather Nun, dat brengt herinneringen naar boven naar de studententijd. Naar alternatieve platenzaak JJ Records, waar al eens een streepje Nun werd opgegooid. Naar 't Stuc ook - het faculteitscafé van Pol & Sok waar een helder denkende barman destijds iets van de Dream Syndicate oplegde - mijn eerste kennismaking met God. The Leather Nun kwam in 1988 in datzelfde Stuc optreden en als kersvers verkozen Verantwoordelijke Cultuur (of iets van die strekking) vond ik het mijn plicht om de volle aula medestudenten te overhalen om te gaan kijken. Wij er ook heen, met een uitgebreide bende en voor de gelegenheid (en het plezier) uitgedost in onze meest zwarte outfit, voor een concert waarvan ik me vooral het feedback, de overijverige rookmachine, de grote hoeveelheid blinkend leder en de excessieve rockposes herinner.
De muziek, die kende ik toen al van Lust Games, hun compilatie-mini-album, en van de roemruchte cover van Abba's Gimme Gimme Gimme (a man after midnight). In hun versie leek het nummer wel een halfbroertje van Jesus & Mary Chain, en had de 'man' uit de lyrics plots meer uitstaans met de 'man' waar the Velvet Underground ooit over zong, dan met de loverboy waar Agnetha op doelde. Later zou ik ook Nun Permanent kopen, de cd waarvoor Spider From Mars Mick Ronson aangezocht werd als producer. Het zou de zwanenzang van de groep worden.

De tvdw is samen met Gimme Gimme Gimme het bekendste (nu ja) nummer van de groep. Zanger Jonas Almqvist - waar je als facebooker trouwens vriendje mee kan worden, ik geef het maar mee - hekelt in de song het Amerikaanse cultuurimperialisme, en gebruikt hiervoor de rare tandem van John Mellencamp (nog een raar uitgesproken 'Cougar' in de tekst) en Barry Manilow. Geen kwaad woord overigens over Mellencamp en diens quasi-gelijknamige song Pink Houses, voeg ik er graag aan toe.

http://www.sendspace.com/file/mo5gn3

TVDW 15/04/2007 - Erik Truffaz Quartet - Arkhangelsk (2007)

Vermits vandaag Don Bata verjaart - happy birthday, P - had ik natuurlijk iets van Sophie Ellis-Bextor of the Velvet Underground, bien étonné de se trouver ensemble, kunnen selecteren. Maar midden vorige week verschoof de aandacht plots naar de Franse jazztrompettist Erik Truffaz. Een mogelijkheid om een gerenommeerd artiest uit de Blue Note stal te interviewen, zo'n aanbod sla je niet af. Meteen kreeg ook Truffaz' nieuwe cd de nodige luisterbeurten. De man mengde in het begin van zijn carrière als een van de eersten jazz met drum ’n bass en werd nadien met zijn lange lyrische uithalen wel eens vergeleken met Miles Davis. Het deed hem net iets teveel op allerlei lounge verzamelcd’s belanden. Echter, op de nieuwe cd vindt het Erik Truffaz Quartet (de vier spelen al ruim tien jaar samen) een wonderlijk knap evenwicht tussen verschillende stijlen. De cd opent met twee atmosferische, dreigende instrumentale nummers, waarna er plaats is voor hiphop-jazz, nerveuze funk à la Headhunters (op Akiko), Frans chanson en een verrassend grote vocale bijdrage van Ed Harcourt. Een van zijn vijf ‘rokerige crooner’-jazznummers uitkiezen als TVDW was net iets te voor de hand liggend, vandaar ga ik eerder voor het erg mooie, met een scheutje Badalamenti onderkoelde titelnummer. Koop het full-album, je zal niet teleurgesteld worden. Oh ja, en Arkhangelsk is niet enkel een Russisch stadje aan de poolgrens, het betekent in het Russisch ook hetzelfde als in het Engels, Frans of Nederlands: aartsengel. Mooi, toch?

http://www.sendspace.com/file/52s4a3