TVDW 15/11/2009 - The Leather Nun - Pink House (1986)

Hoeveel songs over fistfucken kent u?

Zo, nu heb ik de aandacht meteen vast. The Leather Nun heeft er alleszins eentje, F.F.A. heet 'ie, en hij staat temidden van ander sleazy materiaal te blinken op de dubbel-cd 'A Seedy Compilation - 1979 1994' die blogger Shamrockske vorige week in een uitverkoop voor me op de kop tikte. 'Ett live album som bonus i begransad upplaga' staat er op een stickertje te lezen.

Het werd een prettig weerhoren met de Zweedse band (drager van een van de meest hilarische groepsnamen ever). The Leather Nun, dat brengt herinneringen naar boven naar de studententijd. Naar alternatieve platenzaak JJ Records, waar al eens een streepje Nun werd opgegooid. Naar 't Stuc ook - het faculteitscafé van Pol & Sok waar een helder denkende barman destijds iets van de Dream Syndicate oplegde - mijn eerste kennismaking met God. The Leather Nun kwam in 1988 in datzelfde Stuc optreden en als kersvers verkozen Verantwoordelijke Cultuur (of iets van die strekking) vond ik het mijn plicht om de volle aula medestudenten te overhalen om te gaan kijken. Wij er ook heen, met een uitgebreide bende en voor de gelegenheid (en het plezier) uitgedost in onze meest zwarte outfit, voor een concert waarvan ik me vooral het feedback, de overijverige rookmachine, de grote hoeveelheid blinkend leder en de excessieve rockposes herinner.
De muziek, die kende ik toen al van Lust Games, hun compilatie-mini-album, en van de roemruchte cover van Abba's Gimme Gimme Gimme (a man after midnight). In hun versie leek het nummer wel een halfbroertje van Jesus & Mary Chain, en had de 'man' uit de lyrics plots meer uitstaans met de 'man' waar the Velvet Underground ooit over zong, dan met de loverboy waar Agnetha op doelde. Later zou ik ook Nun Permanent kopen, de cd waarvoor Spider From Mars Mick Ronson aangezocht werd als producer. Het zou de zwanenzang van de groep worden.

De tvdw is samen met Gimme Gimme Gimme het bekendste (nu ja) nummer van de groep. Zanger Jonas Almqvist - waar je als facebooker trouwens vriendje mee kan worden, ik geef het maar mee - hekelt in de song het Amerikaanse cultuurimperialisme, en gebruikt hiervoor de rare tandem van John Mellencamp (nog een raar uitgesproken 'Cougar' in de tekst) en Barry Manilow. Geen kwaad woord overigens over Mellencamp en diens quasi-gelijknamige song Pink Houses, voeg ik er graag aan toe.

http://www.sendspace.com/file/mo5gn3