TVDW 30/09/2007 - The Tragically Hip - Fly (2007)

Na achttien dagen is mijn rijk uit - morgen stap ik op tram 4, Baby, life's what you make it neuriënd. De voorbij 18 dagen kon ik mijn vrouw nog jennen - dat zij een oude doos van 40 was en ik nog een prille dertiger. Nu voeg ik me ook bij de fortysomethingers. Ach, act your age, not your shoe size, zou ik Prince willen citeren. Al klinkt dat, omgezet in Europese schoenmaten, niet half zo goed.
Veertig jaar worden, ik lig er niet echt van wakker, laat staan dat me een vaag soort van depressiviteit zou overvallen. Maar het vraagt natuurlijk wel voor enige reflectie. Zo maakte ik me de afgelopen dagen wel eens de bedenking dat het up to now nog zo slecht niet was. Er zijn genoeg kerels die de 40 niet halen. Omwille van een banaal verkeersongeval, een dodelijke kanker, noem maar op. Dan mag ik me gelukkig prijzen dat ik, de occasionele littekens op de ziel buiten beschouwing gelaten, het al zover heb gebracht. No dress rehearsal, this is our life: ouders nog in leven, tal van vrienden rond me, en thuis een vrouw en drie kinderen - waarvan er eentje me laatst in de badkamer bekeek en zei: "Je rug ziet er nog heel jong uit"...
Toevallig (alhoewel, toeval...) kreeg ik vandaag te horen dat een goede vriendin onder het mes moest, vanwege de ziekte met de letter K, dus zo evident is het allemaal niet.
De tvdw heeft bij het 40 worden weinig uitstaans. Even speelde ik met de gedachte om "40" van U2 te selecteren, een idee waar ook Shamrockske vrijdag al op alludeerde. Maar dat nummer kreeg deze week geen enkele draaibeurt + het is daarenboven een soort van verlossend gospellied, dus ook tekstueel niet geschikt. Dan toch liever putten uit de cd "World Container", de onwaarschijnlijk sterke terugkeer van The Tragically Hip. Het concert van afgelopen vrijdag, dat ik samen met Shamrockske en mister Eral bezocht, was mogelijk het beste van de pakweg vijf, zes concerten die ik al van de groep zag. Een evenwichtige setlist (alleen It's a good life if you don't weaken had van mij niet gehoeven)en een enorm hecht spelende groep met vooraan zanger Gordon Downie, de rubberen Buster Keaton op muziek gezet. Twee hoogtepunten voor mij: vooraan in de set de overgang van Music @ work naar Grace Too, en achteraan het weergaloze Doors-achtige middenstuk bij At the 100th Meridian. Dat de tvdw weinig te maken heeft met vier decennia Koop, wil niet zeggen dat er geen symboliek te halen valt uit de tekst. Love is to try and die trying, zingt Gordon Downie. Ik spreek 'm niet tegen.

http://www.sendspace.com/file/7kpn3l

TVDW 23/09/2007 - The Adventures - Send My Heart (1985)

Sommige weken is er geen concurrentie en staat de TVDW onwrikbaar vast, soms, zoals afgelopen week, is het duwen en trekken om een plaatsje te bemachtigen. Ik ben er nog niet helemaal uit of die cd van Bat For Lashes briljant is of gewoon interessant. Ook die nieuwe van Felix Da Housecat is bij momenten erg vermakelijk, vol met vocoders en old school synth effectjes. Dan was er nog World Container, album nummer 11 van de Tragically Hip en verrassend genoeg een van hun allerbeste. Verrassend, want hun laatste drie cd's waren net iets teveel more of the same, vond ik. De nieuwe is echter een voltreffer, een plaat die je meteen bij de ballen grijpt en waarin Gordon Downie weer enkele heerlijk kryptische teksten loslaat (inclusief het namedroppen van zowel Dylan als Freddie Mercury). Dat belooft voor het concert van over vijf dagen. Uiteindelijk waren het toch The Adventures die het meeste luisterbeurten kregen en zich, met warmwaterkruik en tv-dekentje, het langst in mijn oorschelp wisten te nestelen.
Haast alle eighties compilatie-cd's staan keer op keer stil bij de wat platgedraaide classics (don't you want me, shout, karma chameleon, relax... you know the deal). Laat mij een compilatie maken van de echte pareltjes uit de jaren tachtig, en geheid is er een plaatsje vrij voor Send My Heart; misschien wel qua stijl de ultieme song van dat decennium (en niet toevallig pal in het midden, in 1985, uitgebracht). Kristalheldere falsetstem, scherpe, zuinige gitaarriffs à la Burchill, powerdrums met veel echo en een stevig verankerde bass: it was all acceptable in the eighties.
The Adventures kwamen uit Ierland en speelden in de loop van hun vier albums durende carrière samen met o.a. Lloyd Cole en leden van Prefab Sprout en Hothouse Flowers. Hun debuut, waaruit Send My Heart komt, klinkt nog steeds sterk, als muziek die zich tussen The Dream Academy en China Crisis zou kunnen wringen. En Send My Heart zelf? Ach, luister gewoon hoe dat koortje de song na de twee eerste strofes tot op hemelse hoogte bij het refrein hijst... Aaah, pure eighties pop bliss.

http://www.sendspace.com/file/b2usq0

TVDW 16/09/2007 - Ania - Zostàn (2007)

Picture this. Het ontbijt op een doordeweekse ochtend. Radio staat op Classic 21. Openingsriff van Back in Black vult de keuken. Ik sta op en geef een flinke draai aan de volumeknop (- opvoeding heet dat). Oudste dochter vraagt van wie de muziek komt. Ik zeg: 'Dat zal mama zeggen'. Waarna het lang stil blijft, en ik uiteindelijk een aarzelend 'Deep Purple?' hoor.
Genoeg om alles te laten voor wat het is en op zoek te gaan naar een nieuwe vrouw, ik weet het.
Fast forward naar een weekje later. Ik kom terug van mijn Vespa Tour in Toscanië. Mijn vrouw stopt me met triomfantelijke grijns een cd toe en zegt: raad eens wie dit is. Mijn hersenen stuiteren alle richting uit, ik kom met de gekste associaties maar moet het uiteindelijk opgeven. Het blijkt om Ania te gaan, voluit Ani Dąbrowskiej. Haar cd - even diep ademhalen - Kilka Historii Na Ten Sam Temat blijkt een erg leuke luisterervaring: smooth jazzy stuff, snuifjes bossa in beste Braziliaanse traditie, af en toe een retrolounge tintje à la Cardigans. De cd kreeg afgelopen week meerdere draaibeurten; meteen goed voor de eerste tvdw uit Polen. Voorwaar.
Zolang ze me weet te verrassen, zit het nog even goed. Ook al werd ze afgelopen week 40, mijn West-Vlaamse furie. Happy B'day, plume.

Zostan vind je hier, tell me what you think:
http://www.sendspace.com/file/6b3jpm

en nog de tvdw's van de voorbije twee weken - laat vooral je mening na in de comments:

Detor:
http://www.sendspace.com/file/curv58

Cousins:
http://www.sendspace.com/file/x2wtbr

TVDW 09/09/2007 - The Cousins - Stodola (1961)

Soms is het leuk om een frisse duik te nemen in totaal onbekend terrein. Zo had ik vorige week met interesse de Belgian Rock in the Sixties compilatie beluisterd, die een landgenoot aanbood op http://sugarplumfairy-joski.blogspot.com/
En net in diezelfde week herontdekte ik via een andere blog The Cousins - een van de eerste Belgische popgroepjes, die in het zog van The Shadows diverse internationale hits scoorden (Kili Watch is hun bekendste). Waarom ik zou opgetogen was met die trouvaille? Omdat een singletje van The Cousins destijds één van de weinige 'rock'-achtige dingen was die als prille tiener kon terugvinden in de vinylcollectie van mijn ouders. Logisch dus dat ik het singletje regelmatig op de platendraaier van Technics gooide. Stodola was als ik me niet vergis de b-kant van het singletje. Het blijft een heerlijk nummertje.

TVDW 02/09/2007 - Krista Detor - Pretty horses run (2007)

Beetje kortere post dan normaal, want mijn hoofd staat er niet naar. Maar de tvdw is daarom niet minder terecht of met overtuiging gekozen. Het is een van de grote misdaden tegen de menselijkheid dat Krista Detor nog steeds zo onbekend is als, euh, ze momenteel is. De jongedame heeft een erg eigen stijl, die haar vorig jaar - bij het verschijnen van het geweldige Mudshow - al een tvdw opleverde. Voor mijn part is ze net zo uniek als pakweg Tori Amos, Carole King, Suzanne Vega of Joni Mitchell (om maar die vier vrouwelijke iconen te noemen). Ook op de nieuwe cd is het weer van voor tot achter genieten van haar soepele stem, haar piano-arrangementen en haar rootsy folky Americana nummers. Weer eentje voor de eindejaarslijstjes.

(ps: ik bied de song net als de twee voorgaande en de volgende binnenkort wel eens in een bundeltje aan via sendspace).