TVDW 31/12/2017 - Duke Ellington & Johnny Hodges - Royal Garden Blues (1963)

Heel wat vinylplaatjes op de draaitafel tijdens de kerstdagen, maar het merendeel kwam toch uit de recente oogst jazzplaten die ik scoorde in het kleine, fijne platenzaakje van Tom in Boom. Heel wat Ella Fitzgeralds, een uitstekende dubbelaar van Blue Note (mét Donald Byrds Cristo Redentor én Jimmy Smith én Lou Donaldson én Lee Morgan én én én...) and then some. Maar de plaat die het vaakst oplag, was het geweldige "Back to Back". Johnny Hodges speelt er opnieuw samen met Sir Duke, in wiens orkest hij destijds zijn reputatie als geweldige alt-saxofonist opbouwde. Het mooiste is nog dat Duke zelf op deze plaat niet als orkestleider optreedt, maar terug achter zijn piano kruipt - een rol die hij al te lang niet meer had opgenomen. De twee werken zich op schitterende wijze doorheen een aantal bluesy jazz-nummers (of jazzy bluesnummers, whatever). Happy 2018 to you all!

TVDW 03/07/2005 - Buckshot LeFonque - Breakfast @ Denny's (1995)

"Eén van de meest relevante gedichten uit de Amerikaanse geschiedenis, muziek van blueslegende Albert Collins, Elton John en DJ Premier, een verzameling van de beste hedendaagse jazzmuzikanten en rappers, een liefdeslied, reggae, blues, jazz, hiphop, rap, rock, heavy metal, een kinderrijmpje, politieke satire en samples van Duke Ellington, John Coltrane, de alomtegenwoordige James Brown en Fela Kuti... - geen enkele plaat die dit jaar uitkomt, kan dezelfde diversiteit voorleggen." Het - losjes vertaalde - citaat is van de hand van Delfeayo Marsalis en het komt uit de liner notes die bij het debuut van Buckshot LeFonque horen. Buckshot LeFonque bracht amper twee albums uit, het was het geesteskind van Dj Premier (turntable wizard en Guru's sidekick bij GangStarr) en Branford Marsalis, één van de meest begenadigde jazzmuzikanten in this day and age en iemand die met dit zijproject de grenzen tussen jazz en zogenaamd populaire muziek deed vervagen. Premier en Marsalis kenden mekaar van de soundtrack voor Spike Lee's Mo' Better Blues. Ten tijde van het tweede Buckshot-album Music Evolution uit 1997 (de cd met de grootste Buckshot-hit "Another Day", het nummer dat Stevie Wonder vergat te schrijven) had ik het geluk om Branford Marsalis te mogen interviewen, enkele uren voor diens concert in, of all places, de Brusselse Mirano. Een teveel aan bescheidenheid kon Marsalis niet aangewreven worden, zo bleek al snel tijdens het interview, maar het werd wel een erg aardige babbel met deze levende legende, die in 1985 al, als één van de Blue Turtles, het memorabele solo-debuut van Sting verrijkte (en datzelfde jaar aan de zijde van diezelfde Sting ook op Live Aid te gast was) en die in heel Amerika bekend werd als één van de bandleaders van Jay Leno's Tonight Show. Oh ja, het interview destijds werd van excellent fotomateriaal voorzien door Dela (shout out to my man Dela!). En oh ja, die handtekening van Marsalis staat toch maar fijn te blinken in mijn cd-boekje. De geselecteerde TVDW start met een sample uit Leno's Tonight Show (waarin Leno de fastfoodtent Denny's over de hekel haalt omwille van de vermeende racistische politiek van deze keten - Jay Leno quipped at the time "Denny's say that they don't discriminate, but you gotta wonder when that chef's hat is pointed...."); de track zelf is een geslaagde samenwerking tussen Marsalis en DJ Premier .