TVDW 26/05/2013 - Elliott Murphy - Put it down (2000)
Keuze te over, deze week, om een tvdw te kiezen. Ik zou in de privésfeer kunnen vissen. De dochter werd zestien - ja we zijn al zover - dus een tvdw van Milow bijvoorbeeld, in de hoogste schuif bij Elien, was een mogelijkheid. Even tussendoor melden dat ik me helemaal niet aansluit bij dat clubje van Milow Bashers. De man maakt softrock in Amerikaanse lijn van John Denver, Jackson Browne en James Taylor - en hij doet dat goed, punt. Bastille was een tweede mogelijkheid geweest, want die krijgt de laatste tijd vaak een spin op Eliens iPod. Maar dat groepje had enkele weken terug al een tvdw. Linkje naar de jongste dochter had ook gekund - met Owl City, dat de soundtrack leverde bij haar eerste dansperformance. Go, Hanne, go!
Maar we skippen de familietoestanden dit keer, er was immers wel meer. De nieuwe Fleetwood Mac EP bijvoorbeeld, of die nog altijd fenomenaal avontuurlijke Daft Punk. Er waren ook twee concerten. Op het eerste had ik toch zo'n slordige, even tellen, 20 jaar gewacht. Correctie, ik had zelfs nooit gedacht dat ik de groep ooit zou zien, maar donderdag stond The Dream Syndicate toch maar mooi in Het Depot in Leuven. Vooral fijn om mijn favoriete track, 50 in a 25 Zone, eens live te horen. Zondag was het feest in Moerbeke-Waas. Ik weet niet hoe Dirk het klaarspeelt, maar na Wynn, Prophet en Stuart haalde hij dit keer echte rock 'n roll royalty in zijn huiskamer. Mister double L double T trad op, voor amper 40 man, en doorspekte zijn prima set met leuke anecdotes over Bo Diddley, Bruce Springsteen en Ali McGraw. Hoedje af voor de man, en voor organisator Dirk. Als tvdw een van mijn favorieten van Murphy, een langgerekt nummer waarin de ziel van zowel Lou Reed als Bob Dylan doorschijnt.
Maar we skippen de familietoestanden dit keer, er was immers wel meer. De nieuwe Fleetwood Mac EP bijvoorbeeld, of die nog altijd fenomenaal avontuurlijke Daft Punk. Er waren ook twee concerten. Op het eerste had ik toch zo'n slordige, even tellen, 20 jaar gewacht. Correctie, ik had zelfs nooit gedacht dat ik de groep ooit zou zien, maar donderdag stond The Dream Syndicate toch maar mooi in Het Depot in Leuven. Vooral fijn om mijn favoriete track, 50 in a 25 Zone, eens live te horen. Zondag was het feest in Moerbeke-Waas. Ik weet niet hoe Dirk het klaarspeelt, maar na Wynn, Prophet en Stuart haalde hij dit keer echte rock 'n roll royalty in zijn huiskamer. Mister double L double T trad op, voor amper 40 man, en doorspekte zijn prima set met leuke anecdotes over Bo Diddley, Bruce Springsteen en Ali McGraw. Hoedje af voor de man, en voor organisator Dirk. Als tvdw een van mijn favorieten van Murphy, een langgerekt nummer waarin de ziel van zowel Lou Reed als Bob Dylan doorschijnt.
Labels: Bastille, Bruce Springsteen, Dream Syndicate, Elliott Murphy, Fleetwood Mac, Milow, Owl City