TVDW 28/05/2023 - Tina Turner - Whole Lotta Love (1975)

 

TVDW 959. Een logische keuze om met een tvdw het heengaan van Tina Turner te herdenken. Ik wil er niet teveel over kwijt, want haar handel en wandel en haar discografie is genoegzaam bekend. Dan maar doorspoelen naar mijn persoonlijke favorieten. Twee ervan vermeldde ik al toen jaren geleden The Fixx met een tvdw ging lopen. De gitarist van de band, Jamie West-Oram, schreef mee aan de openingstrack van Tina's bejubelde comebackalbum Private Dancer. I Might Have Been Queen is een machtig nummer dat haast als een credo klinkt en dat destijds de verrijzenis van Turner inluidde. Een tweede favoriet, uit datzelfde album, Better Be Good To Me, was eveneens op het lijf geschreven van de zangeres en haar "I will come back stronger" mentaliteit. Een derde favoriet komt uit haar laatste album waarop Ike Turner nog (halvelings) wat inbreng had, "Acid Queen". Op de b-kant werkt Tina zich door een aantal door Ike Turner gepende songs, op de a-kant staan enkele opmerkelijke covers, waarvan Tina's slepende take van Zeppelin's Whole Lotta Love met voorsprong de beste is.

TVDW 05/09/2010 - Cannibal and the Headhunters - Land of a Thousand Dances (1965)

Soms moet je sterven om enige bekendheid te verwerven. Of om een tvdw in de wacht te slepen. Ironie, vervat in een laatste ademzucht. Ik had tot vorige week nog nooit gehoord van Cannibal and the Headhunters. Tot ik het overlijdensbericht van groepslid Richard 'Scar' Lopez, een goede maand terug van ons heengegaan, en de bijhorende bio las. Cannibal and the Heathunters bleek niet enkel de eerste Amerikaans-Mexicaanse popgroep te zijn, maar ook de allereerste om van het intussen iconische soulnummer 'Land of a Thousand Dances' een hit te maken. Later zouden nog versies van onder meer Wilson Pickett, The Walker Brothers, Tom Jones, Roy Orbison, Ike & Tina Turner en Patti Smith volgen. Midden jaren zestig moet de groep trouwens wel wat aanzien hebben gehad: ze tourden bijvoorbeeld als het voorprogramma van de Beatles door de VS (de tour met o.a. het beroemde Shea Stadium Concert).

In de comments vind je niet enkel een link naar de tvdw, maar eveneens naar het origineel. 'Land of a Thousand Dances' werd immers drie jaar voor de eerste hitversie van Cannibal al opgenomen door de auteur, Chris Kenner, een zwarte zanger uit New Orleans. Het kenmerkende 'na nananana...' was een vondst van Cannibal en hoor je dus niet in het origineel. Als bonus gooi ik er nog een aantal opmerkelijke coverversies tegenaan.

TVDW 12/04/2009 - Paul Brady - Not the only one (1983)

Rustig weekje achter de rug - qua muziek dan toch. Voor de rest vergt zo'n week skiën in de Franse Alpen veel van een mens: overdag die halsbrekende toeren van de ESF-leraar trachten te volgen, 's avonds je tegoed doen aan Franse likeur genaamd Genepy. Enige drie muzikale lichtpunten die aanspraak maakten op een tvdw waren False Accusations, dat derde album van The Robert Cray Band dat zich in de cd-lader van de wagen had gewrongen, de nieuwe van Royksopp (vermakelijk plaatje) en een paar platen van Paul Brady, die ik 'ter ontdekking' op de ipod had gezwierd. Niet dat de Ier helemaal onbekend terrein vormde, zijn plaat Oh What A World (uit 2000) heb ik altijd wel leuk gevonden. Zijn 15 minutes of fame had Brady toen al een tijd opgebruikt. Die roem kwam er tien tot vijftien jaar eerder, toen grote dames als Tina Turner, Bonnie Raitt en Mary Black nummers van hem begonnen op te nemen. "Steel Claw" op Private Dancer van Tina Turner is bijvoorbeeld zo'n Brady-song, net als "Steal your heart away", dat Raitt bekend(er) maakte.
De paar platen van Brady uit die succes-periode begin ik nu stelselmatig te ontdekken. Good stuff. Blijkt ook dat Brady een hele carrière switch heeft gedaan: zijn eerste plaat Welcome Here Kind Stranger laat pure, mooie Ierse folk horen, inclusief een knappe versie van de standard "The Lakes of Pontchartrain". De platen die hij nadien maakte, staan me eerlijk gezegd wel meer aan, want meer in de soulpopsector.
De tvdw komt uit Brady's derde album, met Neil Dorfsman (Dire Straits' Love over Gold, The River van Springsteen) als co-producer. De song werd later opgenomen door Bonnie Raitt, op Luck of The Draw, mijn favoriete plaat van de rosharige furie. De versie van Raitt is natuurlijk (nog) wat beter dan het origineel, al is het coda van de versie van Brady wel hééél erg mooi. Geniet ervan, vanaf 3'48"...

http://www.sendspace.com/file/l9fjgf