TVDW 12/04/2009 - Paul Brady - Not the only one (1983)
Rustig weekje achter de rug - qua muziek dan toch. Voor de rest vergt zo'n week skiën in de Franse Alpen veel van een mens: overdag die halsbrekende toeren van de ESF-leraar trachten te volgen, 's avonds je tegoed doen aan Franse likeur genaamd Genepy. Enige drie muzikale lichtpunten die aanspraak maakten op een tvdw waren False Accusations, dat derde album van The Robert Cray Band dat zich in de cd-lader van de wagen had gewrongen, de nieuwe van Royksopp (vermakelijk plaatje) en een paar platen van Paul Brady, die ik 'ter ontdekking' op de ipod had gezwierd. Niet dat de Ier helemaal onbekend terrein vormde, zijn plaat Oh What A World (uit 2000) heb ik altijd wel leuk gevonden. Zijn 15 minutes of fame had Brady toen al een tijd opgebruikt. Die roem kwam er tien tot vijftien jaar eerder, toen grote dames als Tina Turner, Bonnie Raitt en Mary Black nummers van hem begonnen op te nemen. "Steel Claw" op Private Dancer van Tina Turner is bijvoorbeeld zo'n Brady-song, net als "Steal your heart away", dat Raitt bekend(er) maakte.
De paar platen van Brady uit die succes-periode begin ik nu stelselmatig te ontdekken. Good stuff. Blijkt ook dat Brady een hele carrière switch heeft gedaan: zijn eerste plaat Welcome Here Kind Stranger laat pure, mooie Ierse folk horen, inclusief een knappe versie van de standard "The Lakes of Pontchartrain". De platen die hij nadien maakte, staan me eerlijk gezegd wel meer aan, want meer in de soulpopsector.
De tvdw komt uit Brady's derde album, met Neil Dorfsman (Dire Straits' Love over Gold, The River van Springsteen) als co-producer. De song werd later opgenomen door Bonnie Raitt, op Luck of The Draw, mijn favoriete plaat van de rosharige furie. De versie van Raitt is natuurlijk (nog) wat beter dan het origineel, al is het coda van de versie van Brady wel hééél erg mooi. Geniet ervan, vanaf 3'48"...
http://www.sendspace.com/file/l9fjgf
Labels: Bonnie Raitt, Bruce Springsteen, Dire Straits, Ike and Tina Turner, Mary Black, Paul Brady, Robert Cray, Royksopp
1 Comments:
Ik heb 'm toch het liefst als éénmansorkest. Zijn akoestische versie van Blue World (destijds figurerend op een 2 meter sessie-CD) blijft zeer hoog genoteerd in mijn singer-songwriter hitparade. Van een zeldzame schoonheid. En dat hij met minimale begeleiding bijzonder krachtig uit de hoek kan komen kan je ook hier horen en zien : http://www.youtube.com/watch?v=QgaIAzWW2zc
Post a Comment
<< Home