TVDW 25/01/2015 - Mark Ronson (feat. Keyonne Starr) - I can't lose (2015)

De Shazam app had ik al een tijdje op de iPhone, maar ongebruikt. De eerste keer dat ik 'm inderdaad, er snel-snel naar zoekend op het keyboard, nodig had, was toen eind december van vorig jaar Uptown Funk voorbijkwam, in het door Luc Janssen gepresenteerde programma op Radio 1. Inmiddels is de vooruitgeschoven single van het gelijknamige Ronson-album een grote hit, maar toen het die dag zo plots onaangekondigd in de ether werd gegooid, moest ik toch even naar adem happen. Het klonk als een vintage funksong uit 1983 - die korte gitaarlicks, die scheurende synths. Het leek wel erg op iets van Morris Day & The Time, of van Was (Not Was), maar Shazam wist me te zeggen: dit was very much now, en van Mark Ronson. Nou, nou, wat een wonderlijke productie. En tegelijk het bewijs dat zanger van dienst, Bruno Mars, allerminst een prefab-popsterretje is. Iets wat zijn voorgaande, alleraardigste singles ook al lieten vermoeden. O ja, hij blijkt trouwens ook het drummen op deze Uptown Funk voor zijn rekening te nemen.

Inmiddels is het full-album van Ronson op de markt, en het moet gezegd: die man kent zijn klassiekers. Juist ja, over de dunne lijn tussen een slimme kopie en een origineel, oorspronkelijk werkstuk, of tussen epigonisme en eerbetoon, kan gediscussieerd worden tot we een ons wegen. Ronson zelf heeft er trouwens ook wel iets over te zeggen. Tik op Google "Mark Ronson - how sampling transformed music" in en je komt op een erg boeiende TED Talk van de man, waarin hij een lans breekt voor het samplen en uitlegt hoe sampling de valkuil van de pastiche kan vermijden. "Bij het maken van een plaat mag je nostalgie niet kidnappen" - voorwaar een interessant statement.

Over naar de tvdw? Dat is de track waarop Ronson niet mikt op The Time, maar op Rufus & Chaka Khan. Of op andere songs (van bv. René & Angela) uit dezelfde eerste helft van de jaren tachtig. Mooiste moment is de break die (al) na twee minuten volgt, en waarop Ronson enkele saxuithalen plakt. Jammer dat de song al zo snel afklokt, hopelijk heeft Ronson voor binnenkort nog een ouderwetse extended version klaarliggen.

TVDW 18/01/2015 - Yellow Magic Orchestra - Behind the Mask (1979)

Vorige week een tvdw from Russia with love, deze week eentje uit Bejing, China. En alweer eentje, gerelateerd aan Instagram. Johnny Cheng is een toffe peer, geboren in Hong Kong maar momenteel woont hij in Peking. Niet dat ik 'm echt ken, maar hij is een enthousiast Instagrammer met een geweldige collectie platen. Hij zou me een vinyl album opsturen met een hoes waarop enkele Action Men stonden te prijken (voor de geïnteresseerden: google "SMASH" en "Selfabused"). Maar wat bleek afgelopen woensdag, toen DHL voor de deur stond? Johnny had niet enkel dat ene album opgestuud, maar er meteen een schat aan andere vinylplaten bijgevoegd, allemaal van Japanse makelij.

Van Yellow Magic Orchestra namelijk, en van Yukihiro Takahashi, de man die naast Ryuichi Sakamato het bekendste groepslid van YMO was. Dat maakt dat ondergetekende nu plots in één klap de enige Belg is met zulke uitgebreide collectie exclusieve platen van YMO en aanverwanten. Gekleurd vinyl, promo copy, Japanse import... het zat er allemaal in. Over YMO en Takahashi zelf vallen er boeken te schrijven, maar toch in het kort dit: Takahashi (die al eerder een tvdw scoorde) werkte op zijn platen vaak samen met leden van Roxy Music, Japan en de cultgroep Bebop Deluxe - zijn muziek klinkt dus verrassend westers. Eigenlijk geldt dat ook voor YMO, dat als een Oosterse variant van Kraftwerk kan worden beschouwd. Dezelfde baanbrekende spielereien met synthesizers - Hideki Matsutake, de synthprogrammeur van YMO, was een oud-leerling van Tomita - en dezelfde consequente, wereldvreemde visuele aanpak (zie ook de foto).

Een tvdw van die plaat "Selfabused" van SMASH zit er niet in. 't Blijkt punkrock te zijn van het weinig besnaarde soort. Een van de songs heet Lady Love Your Cunt - quod erat demonstrandum. Neen, dan liever iets van YMO. Misschien maar meteen kiezen voor het allerbekendste nummer, het iconische Behind The Mask, uit die al even iconische plaat "Solid State Survivor". Een nummer dat hier in het Westen natuurlijk bekender werd omdat Michael Jackson het herwerkte (het stond in de steigers voor "Thriller" maar haalde het niet) en omdat Eric Clapton er een potige versie van maakte. Hier nog eens het origineel. Cheers, Johnny Cheng!

TVDW 11/01/2015 - Elton John - Levon (1971)

Je mag me van veel dingen beschuldigen, maar niet van het feit een Bon Jovi-fan te zijn. En toch, de heer Jon Bon Jovi zelf staat toch twee keer aangekruist in mijn muziekgeheugen. Zo schreef hij samen met Daryl Hall de Hall & Oates-song So Close, en was hij verantwoordelijk voor de erg mooie cover van Elton John's song Levon. Op "Two Rooms" was dat, een van de weinige écht goeie tribute-albums, dankzij bijdragen van onder meer The Who en Kate Bush. In 1991 kwam die plaat uit, twintig jaar nadat Elton het origineel (met tekst van Bernie Taupin) op "Madman Across the Water", 's mans vierde plaat, zette.

Waarom Elton John nu (eindelijk) zijn eerste tvdw scoort? Tja, dat heeft opnieuw alles te maken met de vinyl revival. Ik weet het, het wordt eentonig. Maar toch even argumenteren: op mijn Instagram-account is een van mijn 'volgers' een Russische kapitein genaamd Dimitri (- neen, ik vind dit niet uit). Dimitri plaatst, net als ik, regelmatig foto's van de vinylplaten die op de draaitafel belanden. Zo ook, net voor Kerst, van twee merkwaardige Elton John-platen. Het waren Russische piraatversies, zo legde Dimitri uit, illegaal geperst en verschenen in de jaren zeventig. Toen ik al grappend een commentaar achterliet "dat ik die platen nodig had" reageerde hij doodleuk met: "oké, ik stuur ze wel op". Vorige week zaten ze in mijn brievenbus. En zo hoorde ik, voor het eerst, de originele versie van Levon. Met dank aan een Russische schipper.

TVDW 04/01/2015 - Deacon Blue - Our New Land (2014)

Ben ik te lang bezig met deze blog? Speelt de leeftijd mij parten en kondigt het geheugenverlies zich aan? Feit is dat ik deze week van plan was om stil te staan bij "The Wild Places" van Duncan Browne, waaruit ik de song Planet Earth wou selecteren als tvdw. Ergens in mijn achterhoofd ging echter een belletje rinkelen. Wacht eens, Duncan Browne... En ja, hoor, ik had 'm reeds getvdw'd. In april 2009. Zelfs met dezelfde song. Zucht.
Soit, de uitgebreide argumentatie over wat er zo speciaal is/was aan Browne en aan diens plaat, lees je dus als je op het 'label' hieronder klikt. Reden dat ik 'm deze week in de kijker wou plaatsen, was overigens het feit dat ik de vinylplaat na al die jaren op de kop wist te tikken.

Dan maar over naar recenter werk. Deacon Blue vierde vorig jaar een bescheiden comeback - alleszins bij mij thuis. De nieuwe plaat "A New House" is uit sinds september van vorig jaar en wurmde zich toch regelmatig naar voren op de iPpod. Een album met die herkenbare, aangename stem van Ricky Ross en met heel wat vertrouwd klinkende, sterke songs. Our New Land is er een van, eentje die duidelijk beïnvloed werd door Elbow (of was het andersom?).

Of er ook enige symboliek te rapen valt bij de selectie van Our New Land - met de jaarwende enzovoort? Niet noodzakelijk, hoor. Alhoewel. So many times I've doubted it / Prepared myself for disappointment / Wondering if it really still exists / Our new land / Oh yes all revolutions seem to be impossible / Until the moment just before it happens. Maak er van wat je wil. Ik lees het als een teken van - weliswaar twijfelend - optimisme. Net wat ik nodig heb, na wat met voorsprong het slechtste jaar uit mijn leven bleek te zijn. Doorspoelen, dat 2014 - let 2015 happen.

TVDW 28/12/2014 - Deniece Williams - Free (1976)

Het jaar waarin vinyl zo'n sterke terugkeer vierde, afsluiten met een tvdw uit een recente uitverkoopbak-vondst, is nog niet zo'n slecht idee. Deniece Williams dacht ik tot op heden louter te kennen van dat lekker springerige Let's hear it for the boy. Maar vorige week stootte ik op wat haar debuut bleek te zijn, "This is Niecy". Ik aarzelde geen seconde om 'm voor één euro weg te graaien, eenmaal ik gezien had dat de plaat uitgebracht was op het Kalimba-label van EW&F. Meer nog, Maurice White en Charles Stepney stonden in voor de productie en heel de Earth Wind & Fire-entourage speelde mee op de plaat. Dat alles valt ook te horen op de tvdw, een pareltje dat zo in de mix kan met iets van Minnie Ripperton, Jill Scott of Angie Stone.