TVDW 19/02/20223 - Logic System - Person to Person (1981)

 

TVDW 945. Heel wat mogelijkheden deze week. Ik heb een boon voor de melodieuze eighties synthpop van Icehouse, wiens debuut deze week op de draaitafel belandde. Ik spitste de oren toen Don Covay's erg funky versie van Money (that's what I want) voorbijkwam. Ik vond de Duitse postpunk rarity Bernward Büker Bande (een vondst waar ik onlangs, al crate diggend, toch niet aan kon weerstaan) wel wat hebben.

Maar eerlijk is eerlijk, de enige die de 'topper van de week' rechtmatig kon claimen, was dit keer zonder twijfel Hideki Matsutake. De man werd als synth programmeur het vierde lid van Yellow Magic Orchestra genoemd en bracht onder de naam Logic System boeiend eigen werk uit. Begin jaren tachtig bracht hij in een tijdsspanne van amper 16 maanden drie albums uit, die ook in Europa een distributiedeal kregen. 

"Logic", het debuut van Matsutake, ontdekte ik als tiener toen ik het album ontleende bij de lokale bib - ongetwijfeld geïntrigeerd door het cover artwork. Het was, samen met Vangelis' "Chariots of Fire, vermoedelijk mijn belangrijkste kennismaking met elektronische muziek. Op basis van "Logic", dat ik ongetwijfeld op cassette opnam, kocht ik later "Orient Express", het derde album van de man. Logic bleef in de daaropvolgende jaren, en beslist toen ik terug met vinyl verzamelen begon, op mijn Graag Goedkoop Scoren wishlist staan. Tot warempel een muziekvriendje van om de hoek in Ruisbroek 'm bleek te verkopen. Nou! Vandaar dat nu, meer dan 40 jaar later, de me zo vertrouwde klanken opnieuw door de boxen schallen. Ik vind het album nog steeds even betoverend, van de soms op dark wave compilaties opduikende track Unit tot de speelse, aan YMO schatplichtige tracks Domino Dance en Talk Back. En met de tvdw als kroon op het werk, meteen de eerste nominatie voor Matsutake. About time!  

TVDW 24/03/2019 - Sandii and the Sunsetz - Jinjirogeh - The Chunk o' Funk (1982)

Kijken naar de kleine lettertjes, het loont altijd. Ik had nog nooit gehoord van Sandii noch van haar Sunsetz, en op basis van de vreselijke alternatieve spelling zou ik zo'n groepje altijd links hebben laten liggen. Maar kijk, op de achterkant van haar plaat "Immigrants" vond ik de namen van alle leden van Yellow Magic Orchestra (sauf Ryuichi Sakamoto) alsook David Sylvian, frontman van Japan. Genoeg om mijn nieuwsgierigheid te prikkelen en het album voor één euro mee te graaien in Eindhoven.

Sandii is een Japans-Haïtiaanse zangeres wiens stem al eens doet denken aan Kate Bush. Haar muziek is een springerige, intrigerende hybride van wat er zich in 1982 aan de linkerkant van de pop afspeelde, met zowel echo's van Oosterse pop als van wat Brian Eno en John Cale in die tijd deden. Luister naar de geweldige tvdw, met die rubberen baslijn, dat bezwerend ritme en aan het eind die outro die van Blondie had kunnen zijn (Rapture, weet je wel). Nippon Funk! Oh ja, "Immigrants" is niet te vinden op Spotify, de individuele tracks staan wel op YouTube. De moeite!

TVDW 21/08/2016 - Spandau Ballet - Instinction (1982)

De 600+ posts op deze blog maken duidelijk dat ik me meer dan eens bezondig aan het wentelen in nostalgie. En dat ik graag lijstjes maak. Dat laatste deed ik al als beginnend tiener. Zo hield ik een aantal jaren zelfs dag na dag op fiches bij welke platen ik draaide. Vanaf het moment dat een plaat op een bepaalde dag integraal gedraaid werd (- dat was het enige criterium), nam ik een Speciale Stift ter hand en noteerde datum en naam van artiest en album. Aan het eind van het jaar werd natuurlijk geturfd hoeveel welke plaat gedraaid werd.

Ik heb de fiches nog altijd (natuurlijk) en bladerde er afgelopen weekend nog eens door. Zo bleek dat het album dat in 1983 het meest op de draaitafel belandde (op de Philips die in mijn jongenskamer stond + op de Technics die zich in 'de salon' bevond), "True" van Spandau Ballet was. Twaalf streepjes kreeg dat album langs haar naam, ééntje meer dan "Thriller" van Michael Jackson en "Face to Face" van Gino Soccio, en vier meer dan "Logic" van Logic System en "Powerlight" van Earth Wind & Fire. Oh ja, cassetjes telden ook, want Soccio had ik niet eens op vinyl. Nog wat weetjes (waar niemand staat op te wachten, ik weet het, maar ik geef ze toch): dat ene jaar werd 314 keer een plaat gedraaid, van 83 verschillende groepen. Ik kan zo nog wel even doorgaan, hoor...

Ik weet het, Spandau Ballet is door de jaren heen uitgegroeid tot de risee uit de klas van de New Romantics. ABC, Ultravox, zelfs Duran Duran werden door de jaren heen gerehabiliteerd, bij deze band gebeurde dat nooit. Het had vooral te maken met imago. Tony Hadley zag eruit als een afgeborstelde schoenverkoper, een Bryan Ferry van de Aldi, terwijl de broertjes Kemp hun Londense afkomst inruilden voor de looks van getaande beach boys in witte pofbroeken. Hoedanook, luister naar de muziek en die staat best nog overeind naast pakweg "The Lexicon of Love" of "Rio". Grote doorbraakplaat "True" was een opstapje en en stijlbreuk tegelijk, net als "New Gold Dream" dat was voor Simple Minds. Het hoekige, rudimentaire geluid had plaatsgemaakt voor een glossy, glanzende sound, en het arty geëxperimenteer was vervangen door een hitgevoeligheid. Ik herinner me nog dat in het jaar dat "True" de hitparades domineerde en ik nog veel te jong was om naar concerten te gaan, op de Nederlandse tv (ik denk Countdown?) een integraal concert van de groep te zien (- én simultaan op de radio te horen) was. Voor mij was het een hele openbaring om naast de kleppers uit hit-album "True" ook songs als To Cut a long story short, Paint me down en Instinction te horen.

Deze week pluk ik "Diamond", het tweede album van Spandau Ballet, uit een afprijsbak. Het is de plaat die ze inblikten net voor duo Jolley & Swain hen met de productie van "True" tot wereldsterren maakte. Tijd om de groep op deze blog eindelijk een tvdw - hun eerste - te geven (nadat ze er 33 jaar geleden ongetwijfeld al een aantal scoorde). Instinction klinkt zo 1982 als maar kan zijn, met gezwollen, theatrale vocals, een harde, metalige bass vooraan in de mix, een dikke laag synths en een break met heel wat getrommel. Trevor Horn maakte er een remix van die op single verscheen, maar dit is de originele album-versie.

TVDW 18/01/2015 - Yellow Magic Orchestra - Behind the Mask (1979)

Vorige week een tvdw from Russia with love, deze week eentje uit Bejing, China. En alweer eentje, gerelateerd aan Instagram. Johnny Cheng is een toffe peer, geboren in Hong Kong maar momenteel woont hij in Peking. Niet dat ik 'm echt ken, maar hij is een enthousiast Instagrammer met een geweldige collectie platen. Hij zou me een vinyl album opsturen met een hoes waarop enkele Action Men stonden te prijken (voor de geïnteresseerden: google "SMASH" en "Selfabused"). Maar wat bleek afgelopen woensdag, toen DHL voor de deur stond? Johnny had niet enkel dat ene album opgestuud, maar er meteen een schat aan andere vinylplaten bijgevoegd, allemaal van Japanse makelij.

Van Yellow Magic Orchestra namelijk, en van Yukihiro Takahashi, de man die naast Ryuichi Sakamato het bekendste groepslid van YMO was. Dat maakt dat ondergetekende nu plots in één klap de enige Belg is met zulke uitgebreide collectie exclusieve platen van YMO en aanverwanten. Gekleurd vinyl, promo copy, Japanse import... het zat er allemaal in. Over YMO en Takahashi zelf vallen er boeken te schrijven, maar toch in het kort dit: Takahashi (die al eerder een tvdw scoorde) werkte op zijn platen vaak samen met leden van Roxy Music, Japan en de cultgroep Bebop Deluxe - zijn muziek klinkt dus verrassend westers. Eigenlijk geldt dat ook voor YMO, dat als een Oosterse variant van Kraftwerk kan worden beschouwd. Dezelfde baanbrekende spielereien met synthesizers - Hideki Matsutake, de synthprogrammeur van YMO, was een oud-leerling van Tomita - en dezelfde consequente, wereldvreemde visuele aanpak (zie ook de foto).

Een tvdw van die plaat "Selfabused" van SMASH zit er niet in. 't Blijkt punkrock te zijn van het weinig besnaarde soort. Een van de songs heet Lady Love Your Cunt - quod erat demonstrandum. Neen, dan liever iets van YMO. Misschien maar meteen kiezen voor het allerbekendste nummer, het iconische Behind The Mask, uit die al even iconische plaat "Solid State Survivor". Een nummer dat hier in het Westen natuurlijk bekender werd omdat Michael Jackson het herwerkte (het stond in de steigers voor "Thriller" maar haalde het niet) en omdat Eric Clapton er een potige versie van maakte. Hier nog eens het origineel. Cheers, Johnny Cheng!

TVDW 26/11/2006 - Yukihiro Takahashi - Stranger Things Have Happened (1984)

Mijn muzikale lijntjes richting Japan zijn eerder beperkt, maar Hideki Matsutake en Yukihiro Takahashi hebben toch wel een wit voetje. Eerstgenoemde is de man achter Logic System, synoniem voor heel wat synthesizer gewriemel, beetje in de lijn van Vangelis en Jean-Michel Jarre. En Takahashi was drummer bij Yellow Magic Orchestra - goedkoop en snel te omschrijven als de Japanse versie van Kraftwerk, en de groep waarin ook Ryuchi Sakamoto zat. Takahashi heeft ook een uitgebreid arsenaal soloplaten, maar ik heb er amper één singletje van in huis. Op vinyl, en ergens midden jaren tachtig ergens uit een bak gegraaid, enkel en alleen omdat ik geïntrigeerd was door de naam van de artiest en door de hoes. Maar het plaatje bleek een voltreffer; iets wat door de hoekige bas en de knap in elkaar geknutselde percussielaagjes leek op de dingen die Japan (de groep dan, rond David Sylvian) in die tijd uitbracht, met een snuifje Bowie erbij. Eenmaal internet er was, groeide "Stranger things have happened" uit tot mijn Heilige Graal, het moet door de jaren heen het meest gezochte nummer zijn. Waarom? Ach, meer voor de fun of it, het werd een milde vorm van obsessie om het nummer ook ergens op digitale vorm te hebben. Gek hoe de wereld van de muziekblogs dan plots ter hulp komt. Uitgerekend een kerel uit Polen bleek de hele rist aan Takahashi-releases te 'posten' (http://saltyka.blogspot.com/) zodat ik niet enkel mijn lang gezochte nummer beet had, maar ook de bijhorende plaat "Wild & Moody", met onder meer een mooie maar rare cover van Neil Youngs "Helpless" er op.
De zoektocht is dus ten einde, met dank aan de Pool genaamd Saltyka.

http://www.sendspace.com/file/r4nr3w