TVDW 27/06/2010 - Semisonic - DND (1998)

Weinig activiteiten scoren hoger op de Schaal van Nerd dan het in een parochiezaaltje samenhokken met hoofdzakelijk mannelijk en hoofdzakelijk lelijk gezelschap, om samen vier uur lang muziekfragmentjes te ontmaskeren. Hou het vooral stil, maar ik kan me geweldig amuseren op zo'n muziekquiz. Afgelopen weekend was het weer van dat, en het afsluitende fragment van de avond (Breathless van Dan Wilson) bleek de directe aanleiding voor this week's tvdw.

Ik herinner me een interview met die Dan Wilson, ten tijde van de release van Semisonic's album "All about chemistry", waarbij we het de helft van de tijd hadden over onze gezamenlijke liefde voor Warren Zevon. Soit, op die muziekquizavond vorige week dacht ik: verdomme lang geleden dat ik Feeling Strangely Fine nog eens opgegooid heb. Na herbeluistering blijkt de plaat wat te lijden onder het post-grungy sfeertje, met songs die teveel fuzzy powerchords meekregen. Maar de absolute topper van de plaat, DND, heeft de tand des tijds prima doorstaan. Wat een song, met die fluisterende openingszinnen en dat subtiele synthloopje dat na 1 minuut binnensluipt. DND staat voor Do Not Disturb en kan makkelijk geïnterpreteerd worden als een lied over een rendez-vous hotelletje.

Los hiervan meld ik nog even dat de nieuwe Crowded House een zware tegenvaller is, met zelfs geen greintje van de magie die Temple of the Low Men of Woodface sierde en een pak slapper dan voorganger Time on Earth. Geen derde tvdw dus voor Neil Finn. Wel behoorlijk goed: de nieuwe van Robyn, een snappy verzameling electropop waar die andere Y uit de dance, Kylie, groen van jaloezie zal naar luisteren. En dat solosingletje van Brandon Flowers, zanger van The Killers, hapt ook lekker weg.

http://www.sendspace.com/file/5q0rhi

TVDW 20/06/2010 - Turin Brakes - Never stops (2010)

We zitten zowat in het midden van 2010 en de oogst in de tweede jaarhelft moet al héél straf worden om deze Turin Brakes uit het eindejaarslijstje te duwen. Wat een mooie, mooie, mooie plaat, die nieuwe 'Outbursts'. Bij hun debuut werd dit tweetal gemakkelijkheidshalve bij de 'new acoustic movement' gerekend, een door Britse marketingjongens snel snel bij elkaar gezochte verzamelnaam waarin ook I Am Kloot, Starsailor en The Kings of Convenience ondergebracht werden. Intussen vaart Turin Brakes een eigen koers, met 'Outbursts' als een - wat mij betreft erg verrassend - hoogtepunt. Sfeervolle songs die balanceren tussen romantisch en onheilspellend. De tvdw is een akoestisch rustpunt in een cd die van a tot z subtiel gevuld is met een aardse klankkleur en vele onaards mooie songs. Bijzonder straf materiaal, highly recommended.

http://www.sendspace.com/file/3a7iab

TVDW 13/06/2010 - Kula Shaker - Peter Pan R.I.P. (2010)

Kula Shaker? Die met sitar, sanskriet en Indische zwavelstokjes heulende Britpoppers? Mm, never did much for me, en die cover van het door Deep Purple bekende Hush vond ik zelfs tenenkrullend opportunistisch. Maar kijk, vooroordelen zijn er om in één imposante beweging van tafel te worden geveegd.

Imposant vind ik alleszins de single die de groep rond Crispian Mills na heel wat windstille jaren uitbrengt.En alle Indische slurfgoden mogen me vervloeken, maar op de full-cd blijken staan naast dat poëtische Peter Pan R.I.P. nòg een aantal knappe nummers te staan. Bij wijze van eerherstel en als Wiedergutmachung is een tvdw meer dan verdiend.

http://www.sendspace.com/file/lq3euq

TVDW 06/06/2010 - John Mayer - Heartbreak Warfare (2009)

Ik volg Mayer al van bij zijn debuut en de man stelt me zelden teleur. Hij is een uitstekend gitarist die vaak bluesy ondertonen in zijn pop smokkelt - niet toevallig roemt hij SRV als grote voorbeeld en is Clapton een goed maatje - en zijn vaste companen zijn niet van de minstens: Pino Palladino op bas en Steve Jordan op drums (de gewéldige Steve Jordan, zie o.a. Keith Richards' soloplaten).

In Amerika heeft Mayer de status van superster, in Europa blijft hij ook na vijf uitstekende albums behoorlijk onbekend. Als hij hier al in de boekjes komt, is het voor de verkeerde redenen: als liefje van Jennifer Anniston. Ex-liefje intussen, en de breuk is meteen het allesoverheersende thema op Mayers laatste plaat Battle Studies. Een knappe break-up plaat, waarbij de man zich niet verliest in zelfmedelijden maar de bedenkingen verpakt in mooie popsongs. Met ruimte voor zelfkritiek: "Had a little love but I spread it thin" is de geweldige openingszin in een van de songs. Als tvdw kies ik voor de openingstrack, met dat heerlijk rollende baslijntje en die in een loop gebrachte etherische synths.

http://www.sendspace.com/file/on8jxh