TVDW 28/03/2010 - Hawksley Workman - We dance to yesterday (2010)

Natuurlijk had ook Phoenix kans kunnen maken op een tvdw, want hun concert van afgelopen zaterdag in de AB was eens te meer beresterk. Vijfde keer dat ik hen zag, vijfde keer de moeite. Met hun recente succes in Amerika (cd Wolfgang Amadeus Phoenix is de eerste waarmee ze over de Grote Plas scoren) leek het alsof de groep nog aan zelfvertrouwen had gewonnen. Maar grote verrassingen bleven uit, dus schuif ik de tvdw liever door. Naar Vampire Weekend, The Shout it out louds of Hawksley Workman, bijvoorbeeld, drie recente cd's uit de afdeling fijne indie-pop die keer op keer weer om aandacht vragen op de ipod.

Hawksley Workman (ja dat is een pseudoniem) zag ik, volkomen onvoorbereid, op Werchter in 2002. Het was in de tijd dat het festival al met twee podia speelde, Workman trad op in de Marquee. Omdat de krant waarvoor ik schreef onmogelijk alle acts van het lange weekend te bespreken, kreeg ik de opdracht er amper een handvol hoogtepunten uit te kiezen. Ik herinner me nog dat Workman er bij was - meer nog, als ik de affiche van Werchter 2002 nu opnieuw opsnor, is Workman een van de weinige waarvan ik me het concert nog voor de geest kan halen (naast dat van Erykah Badu - maar die laatste in negatieve zin). De multi-instrumentalist bracht toen een uitbundige mix van artrock, theatrale pop en cabaret; een hele belevenis. In Europa doorbreken was er in de daaropvolgende jaren echter niet bij voor de Canadees, of we moeten het halve radiohitje "No Reason To Cry Out Your Eyes (on the highway tonight)" in rekening brengen.

Anno 2010 blijkt Workman op plaat nog steeds dezelfde uitzinnige mix te serveren. Nieuwe cd Milk is een roetsjbaan met pure popliedjes, drama queen ballads, arty farty songteksten over Warhol en scabreuze titels als Stay Drunk and Keep Fucking. Niet alles is even geslaagd, maar een luisterfeest is het alleszins. Never a dull moment, en nog het best te vergelijken met de in deze kolommen al eerder bejubelde Patrick Wolf.

http://www.sendspace.com/file/090hnt

En als bonus een tweede track uit Milk: Robot Heart, oftewel Daan op zijn Canadees.

http://www.sendspace.com/file/891t4d

TVDW 21/03/2010 - Gang Starr - Just to get a rep (1991)

Ik had natuurlijk kunnen wachten tot hij definitief het loodje zou leggen, maar het nieuws dat Guru in een coma is gesukkeld, was al voldoende om mijn cd's van de man nog eens een spin te geven. Natuurlijk heb ik het dan over zijn inventieve Jazzmatazz-platen, al speelde ik met minstens evenveel plezier ook het straffe spul dat hij samen met DJ Premier maakte onder de naam Gang Starr. Keith Elam (aka Guru aka Gifted Universal Rhymes Unlimited) had een heerlijk vloeiende delivery, wist zinnige dingen in zijn rijmelarij te smokkelen en sukkelde nooit in het met clichés bevolkte straatje van de gangsta rap. Bovendien heb ik persoonlijk erg fijne herinneringen aan de man: met my man Dela als fotograaf had ik eind jaren negentig een fijn interview met hem, net voor zijn concert in de AB. Het was mijn eerste interview met iemand uit de 'hiphop sector', als jonge bleekscheet was ik wat nerveus, maar Guru bleek een charmante, boeiende gesprekspartner.

De tvdw komt uit Gang Starrs tweede plaat Step Into the Arena. Straight up onverdunde eastcoast hiphop, veel beter vind je ze niet.

It's a daily operation
He might be loose in the park or lurking at the train station
Mad brothers know his name
So he thinks he got a little fame
From the stick-up game


http://www.sendspace.com/file/p0rz6d

Guru mag dan nog tussen leven en dood balanceren, voor andere muzikanten kwam de zeis de voorbije dagen genadeloos neer. RIP Alex Chilton, wiens "Cry Like A Baby" nog op de custom made cd geraakte die ik bij de geboorte van mijn zoon Bram rond de doopsuiker wikkelde. RIP ook Ron Banks, frontman van The Dramatics, een close harmony groep uit Detroit die wat in de schaduw stond van The Temptations maar in de jaren zeventig prachtige soulplaten maakte. En RIP Tom T-Bone Wolk, het bassbeest met het hoedje, verantwoordelijk voor prachtig werk bij Carly Simon, Robert Palmer, Costello, Marc Cohn, Squeeze, Paul Carrack en Amanda Marshall. En bovenal: hij was sinds begin jaren tachtig vaste compagnon bij Daryl Hall & John Oates. Daryl Hall grapte vaak dat T-Bone de ampersand was in Hall & Oates.

Om Tom T-Bone Wolk te eren, twee songs. Allereerst een mijlpaal in de geschiedenis van de hiphop: The Breaks van Kurtis Blow was begin jaren tachtig de allereerste rapsingle die goud haalde. Opmerkelijk: de baslijn kwam niet uit een sample, maar werd live ingespeeld door, juist ja, bleekscheet T-Bone Wolk. A true classic...

http://www.sendspace.com/file/fbhdcz

De tweede is een track uit H2O, een van die definitieve popplaten uit het begin van de jaren tachtig. Het album ook waarop T-Bone met het rollende baslijntje uit 'Maneater' meteen een visitekaartje van formaat gaf . Ook 'One on One' staat er op, een song waarin Daryl Hall met schijnbaar gemak het enorme bereik van zijn buigzame stem demonstreert.

http://www.sendspace.com/file/9n91f8

En om de cirkel rond te maken: 'Watcha see is Watcha Get' van the Dramatics (uit 1971), de song die Hall & Oates (met T-Bone natuurlijk op bas) een paar jaren terug coverden op hun album Our Kind of Soul.

http://www.sendspace.com/file/1h6kpp

TVDW 14/03/2010 - Angie Stone - No more rain (in this cloud) (1999)

Met tvdw's zijn ze niet rijkelijk bedeeld, maar ik heb wel degelijk een soft spot voor Jill Scott, Mica Paris, Macy Gray, Mary J Blige, Beverly Knight en andere dames die gemakkelijkheidshalve onder "new soul" worden geplaatst. Vandaar ging ik afgelopen maandag samen met Frank met plezier kijken naar Angie Stone, in het inmiddels tot Trix omgedoopte Hof ter Lo. Stone is letterlijk en figuurlijk een van de zwaargewichten uit het genre (ook al is haar laatste cd Unexpected niet bepaald een hoogvlieger). Het werd een heerlijk concertje, met een frontdame met een ontwapenende charme, die haar strak spelende band en twee achtergrondzangeressen met subtiele verwijzingen door elke song loodste - nu eens het tempo opdrijvend, dan weer aansturend op een break. Ook leuk: de Jamaïcaanse en Puerto-Ricaanse versie van Stone's grootste hit "Wish I didn't miss you anymore". Alleen jammer dat ik, toen de zangeres iedereen aanmaande om de persoon naast zich eens goed vast te pakken, niet naast een lekker blond wijf stond. Just my luck!

De tvdw was, samen met een van de soul druipende cover van Curtis Mayfields "The Makings of You", voor mij het hoogtepunt van het concert. Komt uit haar debuut, de plaat waaraan ook Lenny Kravitz en Stone's ex D'Angelo meewerkten.

http://www.sendspace.com/file/shcudk

Nog even op de soultrain verder denderen? Hier heb je het origineel van Gladys Knight & the Pips, waaruit Angie een sample plukte. Heerlijke early seventies soul.

http://www.sendspace.com/file/2cbim6

Nog een stationnetje verder? De geweldige titeltrack uit A Moment's Pleasure, een erg plezierige plaat (uit 1979) van Millie Jackson, destijds een van de meest exuberante tantes uit de soul - en mama van een van de achtergrondzangeressen bij Angie Stone.

http://www.sendspace.com/file/2m4xcf

TVDW 07/03/2010 - Martha & the Muffins - Life's too short to long for anything else (2010)

In feite had ik dit weekend in de Union Chapel in Londen moeten zitten. Mijn Held gaf er een teken van leven: onder de titel "Circumnavigating the Flat Earth" hield Thomas Dolby een eenmalige reunie met zijn tourband van 1984, aangevuld met speciale gasten als Trevor Horn en enkele leden van Prefab Sprout. Helaas, je kan niet alles hebben, dus bleef ik braafjes thuis - om minstens even nuttige dingen doen. Zoals kijken naar No Country For Old Men. En het uitspitten van hardnekkige bamboe.

Als alles goed zit, komt Thomas Dolby dit jaar met een nieuw album - 18 jaar na 's mans laatste studioalbum Astronauts & Heretics. Toeval wil dat hetzelfde gezegd kan worden van this week's tvdw artist: ook Martha & The Muffins vierden met het vorige maand verschenen album Delicate een terugkeer na 18 jaar stilzwijgen. Ik heb 'm afgelopen week met veel plezier gedraaid. Geen geforceerde poging om eigentijds te klinken, maar evenmin een krampachtige oefening om het verleden te doen herleven. Wel heel wat fijne songs, waaronder de tvdw nog het mooist is: mijmerend in tekst en muziek, en met een sfeer die neigt naar enkele mooie ballads van The Pretenders.

Zo komt het dat Martha & the Muffins, waarvan ik tot voor kort nauwelijks meer kende dat dan iconische Echo Beach, nu plots twéé tvdw's weten weg te kapen in anderhalf jaar tijd. Over de eerste tvdw kan je hier iets lezen:
http://koop05.blogspot.com/2008/09/tvdw-28092008-martha-muffins-walking.html

http://www.sendspace.com/file/6qez8p

Een meer dan terechte tvdw, al heb ik vrijdag, na een redelijk kl*te werkweek, ook aan een onwelvoeglijk hoog volume genoten van dit streepje NWOBHM.

Open the gates, assemble the gun
Wait at the red, for the president's run...

http://www.sendspace.com/file/wen95r

TVDW 28/02/2010 - Prins Thomas - Sauerkraut (2010)

Man naar mijn hart, die Prins Thomas. "Live at Robert Johnson", de mix-cd die hij opnam in een club in Frankfurt, kreeg vorig jaar heel wat spins op de ipod, en zijn samenwerkingen met buddy Hans-Peter Lindstrom (uitgebracht op het Belgische Eskimo-label van de Glimmers) zijn al even fantastisch. Space disco of cosmic disco wordt het tegenwoordig blijkbaar genoemd, deze moody langgerekte soundscapes met vele analoge synths en verwijzingen naar de pioniertijd van de electronica (Jarre, Vangelis, Moroder). Nadat Lindstrom eerder al solo zijn ei legde, is het eind maart de beurt aan het debuut van Prins Thomas. En wat blijkt? Terwijl Lindstrom zich helemaal verliest in het laag per laag opbouwen van synthtapijtjes, laat Prins Thomas op diens debuut toch iets meer rock- en jazzinstrumenten toe: wat echte drums, een likje gitaar... Overdreven serieus hoeft het allemaal niet te zijn, getuige de titel van de tvdw.

http://www.sendspace.com/file/biz24d