TVDW 25/01/2009 - Jerry Harrison - The New Adventure (1981)

Eerste hype van 2009 is inmiddels tegen het licht gehouden and guess what? Veel te licht. Neen, dat her en der geroemde Animal Collective doet me helemaal niks. En ook de eerste Grote Naam viel al door de mand. Tot mijn verbazing, want ik ben best wel een (bescheiden) fan van Springsteen. Maar die nieuwe plaat van hem... ik heb er met stijgende verbazing naar staan luisteren. De ene zwakke track na de andere. Wie dacht dat die eerste single (en titelnummer) Working On a Dream al wat slapjes was, wordt op het full-album allerminst gerustgesteld. En die tamme honden op de achtergrond, vormen die echt wel de E Street Band, een van 's werelds beste begeleidingsgroepen? Wat een teleurstelling.

Ik ben wel al twee weken lang gecharmeerd door "The Red and the Black", een soloplaat die Jerry Harrison in 1981 uitbracht. Harrison trok na een inwerkperiode bij Jonathan Richman naar Talking Heads, waar hij de discrete guitar slinger achter de hyperkinetische David Byrne was. Later zou Harrison ook als producer ingang vinden in mijn platencollectie. De man zat achter de knoppen bij The Raw & the Cooked van de Fine Young Cannibals, Throwing Copper van Live, Milwaukee van Elliott Murphy; verder bij platen van The BoDeans en Violent Femmes én bij de soundtrack voor Something Wild.

"The Red and the Black" is vooral een fijne luisterervaring omwille van de navelstreng met mothership Talking Heads. Zowat heel de equipe gastmuzikanten die van Remain in Light zo'n TH-mijlpaal maakte, is ook hier aanwezig: P-Funkateer Bernie Worrell, gitarist Adrian Belew en Nona Hendryx geven elk opvallende bijdragen. Voor de tvdw kiezen we een track met lekker hoekige blanke funk (inclusief een synthpartij van Bernie die wel lijkt weggelopen uit Grace Jones' Nightclubbing) en met een lyric die perfect aansluit bij de huidige Obama-gekte.

Get ready for the new age
Get ready for the new rage
Get ready for America's new day
Get ready and get out of the way

To be wanted for so long
So enchanted with a love
A love, a love was no more
To be wanted for so long

Are you ready, are you ready
Without warning
The wind moves closer
So stand still
And be ready to be counted
And stand up
And stand up for new adventure

't Is eens wat anders dan "one man comes in the name of love"...

http://www.sendspace.com/file/jrhqn2

Zin in een extraatje? Pak aan: Bonzo Goes To Washington - Five Minutes, een eenmalige samenwerking tussen Harrison, Worrell en Bootsy Collins, doorspekt met samples van good 'ol Ronald Reagan. Een echte rarity, dit, met de typische 1984 sound all over it...

http://www.sendspace.com/file/gwa1kg

TVDW 18/01/2009 - Roger C. Reale and Rue Morgue - High Society (1978)

Niet dat ik een klusser ben, eerder een klutser, met twee linkerhanden. Maar ik ben vorige week wel aan het verven geslaan - een van de weinige huishoudelijke taken die ik min of meer aankan. De zoon ruilt binnen enkele weken immers de ene zus als slaapgenoot voor de andere. De grootste gaat haar twaalfde verjaardag tegemoet, en de naderende puberteit heeft zo haar rechten. Zoals een eigen kamer.
Soit, verfklusjes zijn ideaal om de iPod te laten snorren. Zo gaf ik 'Radioactive' van Roger C. Reale een beurt, een playlist die al enkele weken onaangeroerd was gebleven. Nooit van gehoord, van deze Roger C. Reale? Ik ook niet hoor, maar onze paden kruisten toen ik het op deze blog een paar weken terug over G.E. Smith had. Smith zal voordien als gitarist in Rue Morgue, Reale's begeleidingsgroepje. Samen brachten ze amper één plaat uit - maar wat voor een.
'Radioactive' staat garant voor smerige, onverdunde garagerock, met wild aan het snoer snokkende gitaren, een schuim en fluim rondspuwende blafhond van een zanger. In minder dan een half uur is de dolle rit voorbij en zijn tien songs, waaronder een Chuck Berry-cover, gepasseerd. Amaai, wat een ontdekking.

http://www.sendspace.com/file/gcxt2q

Oh ja, deze blog blies deze week haar vierde kaarsje uit. Als bonus daarom nog een tweede track uit Radioactive: een cover van I can't Control Myself van The Troggs (waarvan ook Joan Jett en The Ramones ooit een versie opnamen).
Happy b'day to koop05.blogspot!

http://www.sendspace.com/file/8kbe8o

TVDW 11/01/2009 - The Ramblers -Wie is Loesje? (1939)

Hoe meer je je met (pop-)muziek inlaat, hoe sneller het Monster van de Verveling de kop dreigt op te steken. Je wil toch steeds geprikkeld worden door nieuwe, verrassende en/of onbekende liedjes, niet? Vandaar hou ik zo van vakkundig samengestelde mystery tapes en home made compilation cd's, die een gezonde mix maken van bekend/onbekend en die regelmatig van de platgetreden paden wijken.

Beste voorbeeld is de ook op deze blog reeds aangehaalde reeks F.U.C.K.-cd's. Het letterwoord stond aanvankelijk voor een samenraapsel van kitscherige songs en rarities; het is intussen een tijdverdrijf waarmee Hans/DDay en ik elkaar zo nu en dan plezieren. Opzet blijft: een verrassende mix maken die 'blind' beluisterd wordt. Pas na het geven van feedback titels en uitvoerders worden prijsgegeven. Er zijn intussen al wel wat dergelijke compilaties gemaakt; onlangs nog een "F.U.C.K.-ed in under 3 minutes"-cd (met inderdaad een resem liedjes die allen onder de 3' grens bleven). Hans is er een pak bedrevener in, vandaar dat mijn platenkast intussen getooid is met o.a. een reeks F.U.C.K. Germany en F.U.C.K. Holland.

De wetten van de tvdw zijn onwrikbaar. De tvdw komt uit de cd die de afgelopen week het meeste indruk maakte. En laat die vorige week nu net de titel F.U.C.K. Holland Volume 7 (ja, zover zijn we inmiddels al) dragen; gecompileerd door Hans. Vele songs van de cd brachten een brede glimlach op het gelaat, maar dat de tvdw naar The Ramblers moest gaan, leek me toch logisch. Het liedje "Wie is Loesje?" durf ik namelijk al eens ten gehore brengen aan de eettafel (- waarbij mijn drie kinderen me niet zelden vragend aankijken). Dankzij Hans weet ik nu wie de uitvoerders zijn. Even Hans aan het woord hierover: D'r zijn zoveel mooie klassiekers gemaakt in die interbellum-jaren. Allemaal liedjes die in een collectief geheugen zitten, zelfs als we de uitvoerders nooit gekend hebben. Fietsen op de heide is zo bijvoorbeeld ook van dezelfde uitvoerders. En op wikipedia wordt beschreven hoe die artiesten de oorlog en de naoorlogse periode door moesten komen: http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Ramblers

The Ramblers waren Nederlands bekendste balorkest. ‘Wie is Loesje? (het meisje van den drummer van de band)’ was hun grootste hit. Het werd, zo leert wat googlen, op de plaat vastgelegd op 9 mei 1939, voor Decca. De componist is de Amsterdammer Jacques Cornelis 'Jack' Bulterman (1909–1977), alias ‘Jaap de Bie’ en als kinderboekenschrijver ‘Jacques Berghuis Jr.’. Van 1935 tot 1964 was hij als arrangeur, trompettist, pianist en accordeonist betrokken met het wel en wee van The Ramblers onder leiding van Theo Uden Masman. Later leidde Bulterman, tot kort voor zijn overlijden, de heropgerichte Ramblers.

http://www.sendspace.com/file/nz42jr

TVDW 05/01/2009 - Tracy Chapman - Smoke and Ashes (1995)

The monday blues. Na een vakantie van ruim twee weken doet dat toch even pijn, zo terug gaan werken. En zou die nieuwe radiozender enig soelaas bieden bij de rit heen en terug, vroeg ik me af? Proef op de som leverde weinig opzienbarends op. De nieuwe MNM zou stouter en gedurfder zijn dan Donna, toeterde gisteren nog iemand op het journaal, terwijl op de achtergrond Regi en Leki (blijkbaar ingehaald als losvaste medewerkers van de nieuwe radiozender) aan de champagne lurkten. Afgaande op mijn staalkaart van 2 x een half uur is daar weinig van te merken. De muziek sloot akelig dicht aan bij wat Donna vroeger draaide. Walk this way, The Levellers, Kat De Luna, John Scatman, Tina Turner, Lionel Richie, Nathalia, Roxette, Anouk, Sugababes en Beyoncé - halo, waar is dat vernieuwende? Beste track by far was dat lekker vette Dance Wiv Me van Dizzee Rascal & Calvin Harris.

Zat het gedurfde misschien in de interventies van de omroepers van dienst? Ik heb niets tegen de - toegegeven - indrukwekkende vlotheid van Peter van de Veire en Dave Peters. Maar de gimmicks waarmee zij het verschil moesten maken met 'de oude Donna', waren niet bepaald om van achterover te vallen: presenteren met een dosis helium door de strot, het opbellen van een achtjarig luisteraartje en een interview-quizje met Bart Goor. Geeuw.

Trouwens, had ik al gezegd dat ik vroeger in de lagere school nog les heb gekregen van Regi's papa? Soit, over naar de tvdw. De kerst was een periode om de cd-trommel nog eens te laten draaien. Freedy Johnston kreeg nog eens een draaibeurt, net als Michael Bublé, John Lee Hooker en een verzamelaar van Blue Note. Maar de tvdw gaat naar de favoriete song uit mijn favoriete Tracy Chapman-plaat. New Beginning kreeg een knappe productie mee van Don Gehman (zie ook Mellencamps geweldige Scarecrow-album), en bevat een mystery track die het zelfs in een ver verleden nog schopte tot de soundtrack bij mijn huwelijksmis (!). De tvdw is al even superb als de rest van de cd, met als orgelpunt die glasheldere solo (op 5'00") van Adam Levy, de jazzgitarist die later grote sier zou maken op de platen van Norah Jones.

http://www.sendspace.com/file/mgo6j6