TVDW 22/07/2007 - Tom Tom Club - Wordy Rappinghood (1981)

De tvdw moest wel ergens geoogst worden in het drukke afgelopen weekend. Vrijdag stond de inmiddels traditionele passage langs de Gentse Feesten op het programma, met dank aan de al even traditionele, prima organisatie van Jo en Veerle. Het optreden van Kris De Bruyne dat we meepikten was echter niet bepaald van die aard om aanspraak te maken op een tvdw - teveel gewauwel, te weinig bezieling. Nico G trachtte de daaropvolgende ochtend nog even een nominatie voor Front 242 in de wacht te slepen, middels een lofzang op dat overroepen groepje, maar tevergeefs.
In de namiddag was het feest, pakweg 80 kilometer verderop, in Jabbeke. Ook al een traditie van het fijnere soort, dat mosselfeest. Schoonbroer Patje en schoonzus Sabine speelden gastheer voor een bonte bende (even opsommen? nico, urbain, diane, tata, christine, peter, veerle, tama, didier, veronique, andres, mauro, michiel, mattijs, lauren, robine - en dan nog wij met vijven en het organiserend gezin met vier - OEF!). Het werd een bijzonder gezellige namiddag, daar in de Halve Maanstraat, en de Velocity 2 Go van Blaupunkt deed daarbij voor een eerste keer dienst als muzikaal vertier. De aangekoppelde ipod serveerde een mengelmoes van oud en nieuw, van funky en fout, van kitsch en klasse. Van de pakweg 400 songs die klaarstonden, werden er 104 door de shuffle uitgekozen. Het ging van Depeche Mode en Beastie Boys over E.L.O. en Sister Sledge tot zelfs Corey Hart, Racey en... Vicky Léandros. Leukste moment - en vandaar een logische tvdw - was toen Wordy Rappinghood in de mix opdook. De meiden aan tafel horen zingen van A Ram Sam Sam A Ram Sam Sam Gooli Gooli Gooli Gooli Ram Sam Sam Ai kai ai yeepee ai kai yeah Ahoo ahoo A di ditchi - fijne boel!

http://www.sendspace.com/file/olcp3s

TVDW 15/07/2007 - Michel Bisceglia - The Traveller (2007)

Al een week niet weg te branden uit de wagen en ideaal bevonden als antistressmuziek: Inner You van het Michel Bisceglia Trio. Naast Neve is Bisceglia de rijzende ster bij uitstek in de Belgisch Jazz. Hij mag intussen al "Chick" zeggen tegen meneer Corea en Toots tegen Thielemans, maar werkt net zozeer samen met popartiesten als Hooverphonic, Mauro of Jo Lemaire. Op zijn derde cd (de eerste na negen jaar stilzwijgen) staan klassiekers van o.a. Charlie Parker naast songs die Bisceglia schreef met Rocco Granata en Ozark Henry. Meesterlijk subtiel, spaarzaam als het moet, uitbundig als het mag. Heerlijk om te onthaasten, een echte aanrader, deze cd. Het aller-, aller-, allermooist bewaart deze Limburger echter voor het laatst: The Traveller is een uiterst cool maar groovy stukje; perfect uitgebalanceerd tussen de ritmische repetitieve bas, de borstelende drums en de uitgemeten pianotoetsen van Bisceglia. De song schrijdt van bij de eerste noten voort als een jazzy variant op Ravel's Bolero - tiens, laat de Bolero nu net het favoriete muziekstuk zijn van mijn moeder, die vandaag 70 wordt. Happy birthday, mama!. Na vijf minuten komt het nummer full circle en sterft het uit als een verkoolde lucifer.

http://www.sendspace.com/file/k0ts6e

TVDW 08/07/2007 - Blue Öyster Cult - Me 262 (1974)

Weinig muziek beluisterd afgelopen week, buiten dan op het Cactusfestival gisteren. Daar een sterke Buffalo Tom gezien, die weliswaar net iets teveel trage nummers speelden om de spanning in de set te houden (+ een overbodige cover van the Rolling Stones - als ze dan toch wilden coveren, dat ze dan hun versie van That's Entertainment van the Jam bovenhaalden). Tom McRae kwam nadien met een romantische, naar festivalnormen erg stille set. Minder beklijvend dan zijn concert in Brussel paar maanden terug (zie tvdw van toen), maar toch nog beresterk. Gabriel Rios was de laatste die ik zag: een mooi uitgebalanceerd, vol geluid van de prima begeleidingsband. Rios' songs zijn vooral sterk als hij zijn eigenzinnige, speelse versie van Engelstalige pop brengt. Schakelt hij over op de latino/salsa toestanden, dan swingt het geheel wel een aardig stuk weg, maar sluipt er toch een wat kitscherig, vrijblijvender "Let's Get Loud"-gehalte in het concert.
De tvdw is heel andere koek. Af en toe is het fijn om de nieuwste hypes en releases te laten voor wat ze zijn, en twee of drie versnellingen (decennia) terug te schakelen. In plaats van reikhalzend naar de horizon turen voor wat komt, in de achteruitkijkspiegel kijken naar wat geweest is. Een groep die dertig jaar terug succes had nu plots tegen het licht houden, dat kan verhelderend zijn. Een tijd terug beluisterde ik zo enkele albums van Manfred Mann's Earth Band, en afgelopen week was het de buurt aan albums nrs. 2 en 3 uit het oeuvre van Blue öyster cult. Een groep die ik al die jaren enkel kende van twee nummers: het obligate Don't Fear the Reaper (vorig jaar nog gecoverd door... Heaven 17!) en Godzilla, een song die ik als zestienjarige geweldig vond maar die nu wel erg belachelijk klinkt.
De kennismaking met de twee BöC-albums was echter boeiend. Geen groep die haar tijd vooruit was, eerder eentje die wijdbeens midden in hun tijdsgewricht stonden, zo blijkt: bluesy hardrock met duidelijke invloeden van Cream, Deep Purple and the likes. Op het album Secret Treaties is Patti Smith een opvallende, prominent aanwezige gaste. En de producer is Sandy Pearlman, niet enkel - zo wil de muziekgeschiedenis - uitvinder van de term 'heavy metal music', maar tevens jaren nadien de producer van The Medicine Show, dat geweldige gitaaralbum van The Dream Syndicate. Nog wat trivia: het album waaruit de tvdw komt, bevat ook het nummer "Astronomy", later gecoverd door Metallica. En de plaat werd destijds zelfs door Melody Maker uitgeroepen tot "Top Rock Album of All Time" (!!). Tot slot wat weetjes rond de tvdw: Me262 staat voor een legendarisch type Messerschmitt uit de Tweede Wereldoorlog, beter bekend als "de Schwalbe". De song valt op door de lyrics, all German references naar Goering, Hitler, Westfalia en Junkers en geschreven vanuit het standpunt van de Duitsers ("must these Englishmen live so I might die"). En de laatste 30 seconden van het nummer zijn het best, met die stop-and-go's en die zware riffs. Enjoy - en zoals steeds: comments zijn welkom.


http://www.sendspace.com/file/px6l4e

TVDW 01/07/2007 - Sophie Zelmani - Precious Burden (1998)

En dan krijg je plots dat telefoontje van goede vriend H, dan hoor je dat zijn pasgeboren dochtertje niet levensvatbaar is en hij zich samen met zijn vrouw al meteen moet voorbereiden op een veel te vroeg afscheid van dat dochtertje... En dan wordt alles wel erg relatief, natuurlijk. En dan komen de herinneringen terug boven aan eind maart 2000, toen we zelf iets gelijkaardigs moesten verwerken, met ons eigen gezinnetje. Muziek wordt dan wel erg triviaal. Maar kan misschien ook nog wat troost bieden. Mooie song uit mooie cd van mooie madam, die toevallig vorige week herontdekt werd. En passende tekst, somehow. Sterkte, H.

the life we shared together
is no life anymore
it's time to place the memories
and put them wherever they can grow
so you live in the stars now
you live in the meads
I'll spread you with my heart
over the fertile fields
the love we gave each other
was the love that we would make
those years became our lifetime
a lifetime fate would break
now you're living in the oceans
in the trees, in the air
it's a precious burden
the cross I've come to bear
this burden
is a precious burden
as precious as you
brought into my world
the world that's after you

http://www.sendspace.com/file/rixvga