TVDW 26/02/2017 - Luke Winslow-King - I'm on my way (2016)

Die grote concerten, allemaal goed en wel - maar veel spontaans valt er niet te rapen. De setlist staat vast, met een beetje geluk is er hier een daar een bindzin nog origineel. Oké, Springsteen is een uitzondering - dé uitzondering - maar je begrijpt me wel. Dan was het concert van Luke Winslow-King een goede week geleden toch andere koek. In een achterafzaaltje van een café in Lier - seat capacity 100 - gaf de man het beste van zichzelf, gesteund door een geweldige begeleidingsband. Ik leerde Luke een paar jaar geleden kennen op Duvelblues. Intussen is hij, getuige 's mans recentste plaat "I'm Glad Trouble Don't Last Always" gegroeid als songschrijver. De plaat klinkt rijker en neemt heel wat zijstraatjes, weg van de pure blues en folk. Luister naar de mooie, laidback tvdw, die het beste van JJ Cale, Josh Rouse en een soft spoken soul singer naar keuze (Al Green?) combineert.

TVDW 19/02/2017 - Young Gun Silver Fox - Better (2016)

Er bestaat een overkoepelende term voor. Yacht rock. In feite haast een scheldwoord bij de Goede Smaak Politie, want het betreft de rimpelloze gladde mix van west coast pop en blanke, caloriearme soul. Think Christopher Cross, om maar het meest extreme geval te nemen. Nu, de ooit verfoeide yacht rock is aan een opleving bezig. Met dank aan Phoenix of The Feeling, maar vooral met dank aan Daft Punk, dat op "Random Access Memories" (uit 2013 alweer) bij momenten onbeschaamd de kaart van de yacht rock trok (met name in Fragments of Time).

Young Gun Silver Fox bracht vorig jaar een plaat uit die grotendeels uit onder de radar bleef, maar die op een heerlijke manier resoluut kiest voor het genre dat in de jaren zeventig zo populair was. Het album roept herinneringen op aan Hall & Oates, Steely Dan, Boz Scaggs en Doobie Brothers. Het zijn soms zelfs erg expliciete muzikale verwijzingen, die wonderwel werken. En die aanslaan, zelfs bij het hippe volkje. Muzieksite Popmatters - samen met Pitchfork toch een van dé referenties - plaatste Young Gun Silver Fox helemaal bovenaan haar eindejaarslijstje.

TVDW 12/02/2017 - Moon Martin - Aces with you (1982)

Ik heb intussen, sinds mijn Grote Vinyl Inhaalbeweging, vier van zijn platen, enkel het debuut uit 1978 zoek ik nog. Moon Martin is een beetje het bebrilde, tien jaar jongere nerdy broertje van JJ Cale. Beide verstaan de kunst om schijnbaar simpele, maar mooie popliedjes te schrijven. Achteloos, laconiek, understated. Veel succes boekte Martin niet, maar binnen de industrie wisten enkele schrandere kerels wel dat de pipo aardig schrijven kon. Robert Palmer bracht zijn Bad Case of Loving You richting hitparade, en ook Mink Deville maakte een bekende(re) versie van Martins Cadillac Walk. De tvdw is zo'n typische Moon Martin, eentje die je als het ware terug in de tijd katapulteert, naar de tijd van pakweg de Everly Brothers of Buddy Holly en de manier waarop die toen eenvoudige maar mooie deuntjes maakten.

TVDW 05/02/2017 - Omar - Vicky's Tune (feat. Robert Glasper and Ty) (2017)

Hij ligt hier mooi voor me. JBL Synchros staat erop. Het is mijn nieuwe hoofdtelefoon en het mooie eraan is dat hij volkomen draadloos, via Bluetooth, werkt. Een mijlpaal(tje) in mijn muziekbeleving, toch - te vergelijken met de intrede van de Sonos in ons huis, of de heropstart van de Rega Planar 2 een viertal jaar geleden. De JBL staat me bijvoorbeeld toe om, als ik naar de fitness trek, niet langer het MNM geboenk te moeten aanhoren. Idem met treinreisjes en het wandelen van en naar het werk: er zijn terug Muziek Beluister Momenten. Ik weet het, die waren er vroeger ook wel, maar ik had het wel wat gehad met die oortjes. De nieuwe, veel betere luisterervaring die de JBL me biedt (ik weet het, ik klink als een reclamespot) heeft me terug zin doen krijgen om de talrijke digitale files die op mijn iTunes staan, eindelijk nog eens te beluisteren op de iPhone.

De vermaledijde lezer die hier achteloos op deze pagina belandt, zal denken: wat heb IK hier nu aan? En gelijk heeft hij/zij. Waar hij/zij misschien wel iets aan heeft, is aan de tvdw. Afkomstig van één van die recente albums die al een tijd stonden te wachten op een eerste luisterbeurt. Het zijn er intussen al vier geworden - luisterbeurten, bedoel ik. Die nieuwe van Omar, "Love in beats" is immers een prachtig werkstukje. Van bij het prille begin (en meteen zijn grootste hit) There's Nothing Like This, is Omar steeds een van de meer verfijnde snoepjes geweest in de soul shop. Neo Soul werd het destijds genoemd. Doet er niet toe: Omar Lye-Fook kent duidelijk zijn klassiekers en injecteert vele van zijn songs - ook op deze nieuwe plaat - met een scheut typische Britse gesofistikeerde klasse. Luister naar de openingstrack van de plaat (en tvdw), waarin Omar op een haast Gregory Porter'esque manier soul en jazz mixt. De pianoriedels zijn afkomstig van Blue Note-artiest Robert Glasper. Trouwens, ook zo te spreken over dat heerlijke ritme in de tvdw? Op Youtube staat een filmpje waarop je Omar de drumtrack ziet inspelen - aardig om te zien!

TVDW 29/01/2017 - Bob James - We're All Alone (1977)

Once a story's told
It can't help but grow old
Roses do, lovers too, so cast
Your seasons to the wind

Boz Scaggs schreef de inmiddels klassieke seventies ballad We're All Alone voor "Silk Degrees". Een jaar later werd het gecoverd door Rita Coolidge (de hitversie), The Three Degrees, The Walker Brothers en naar verluidt zou Michael Jackson er ook ooit een (nooit verschenen) versie van hebben opgenomen. Bob James, meester van de jazzfunk, coverde de song ook en maakte er - met Steve Gadd achter de drums, meteen een spetterende instrumentale versie van. Te vinden op "Heads", een plaat die ik - meteen met vijf andere (!) platen van Bob James - vorig weekend kocht.