Tuesday, July 28, 2015

TVDW 26/07/2015 - Andre Brasseur - Big Fat Spiritual (1967)


Heerlijk toch, zulke funky loungy cocktail tunes? Brasseur is intussen een unsung hero van de vaderlandse pop, maar was in de swinging sixties behoorlijk hot. Dat singeltje Early Bird? Goed voor zes miljoen exemplaren wereldwijd, alsjeblieft. Vorige week vond ik nog zo'n vinylplaatje van hem, voor ocharme 0,5 euro. Ik draaide het dit weekend, beetje ter nagedachtenis aan mijn vader, die exact twee jaar geleden overleed. Echte rock wist hij nooit te pruimen, maar zo'n swingende Hammondspulletjes, dat was wel een kruispunt tussen de muzikale smaken van ons beiden. Big Fat Spiritual kwam uit in het jaar dat ik ter wereld kwam, en werd bekend dankzij piratenzender Veronica. Mijn Detroit Breakdown-vriend Hans wist me trouwens te zeggen dat Brasseur inmiddels nog steeds achter zijn Hammond staat, zij het dan in een taverne ergens in Wallonië. Roem is vluchtig, zo blijkt. Zoals het leven.

Labels:

Sunday, July 19, 2015

TVDW 19/07/2015 - Neoton Familia - Karneval (1984)


In de omgeving van Nessebar, Bulgarije, valt er ontzettend veel namaakkledij van Hollister en Obey te kopen, maar vinyl, ho maar. En toch, in de gaanderij van een hotel was er een antiekwinkeltje dat wel een twintigtal platen had. Een mooie van George Harrison, maar de dikbuikige, in een klein zwembroekje getooide zaakvoerder vroeg er teveel voor. Dan liever drie andere plaatjes meegraaien, voor omgerekend 5 euro. Drie Bulgaarse persingen dan nog, dus met cyrillisch schrift op de hoezen - dat geeft een leuke, extra toets. Fahrenheit van Toto was er zo eentje die ik niet kon laten liggen, net zomin als een knappe jazzverzamelaar met o.a. Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald...). En dan was er nog een Bulgaarse verzamelaar waar, zo beweerde de antiquair, o.a. Stevie Wonder op stond. Hij wees hierbij naar wat cyrillische letters die me natuurlijk niet veel wijzer maakten. Ik besloot het erop te wagen en ook die plaat te kopen.

Thuisgekomen volgde met de hulp van @ihateseagulls, een van mijn handvol Russische volgers op Instagram, de vertaling van de artiestennamen. De plaat bleek een erg bizar samenraapsel te bevatten: Ricci & Poveri stonden er zij aan zij met de Oost-Duitse rockband Karat; verder doken ook Ronnie James Dio, Alphaville, The Jacksons, Shakin' Stevens en - jawel - Stevie Wonder op. Nog verrassender werd de eerste luisterervaring: de songs bleken becommentarieerd en aan elkaar gepraat door een (naar ik aanneem in Bulgaars pratende) DJ. Dat maakt het tot een de meest surrealistische platen uit mijn verzameling - en zorgt voor een tvdw, natuurlijk. Ik kies meteen voor de meest exotische groep uit die rare compilatie. Neoton Familia komt uit Hongarije, strikt genomen net geen buurland van Bulgarije, maar blijkbaar daar toch bekend genoeg om het tot op vinyl te schoppen.

Labels: , , , ,

Friday, July 17, 2015

TVDW 12/07/2015 -Vivien Goldman - Private Army Dub (1981)


Tijdens het weekje vakantie (Nessebar, Bulgarije) sukkelde de muziek wat op een zijspoor. De tvdw kiezen ging dan volgens het roulette-systeem. Spelregels: tijdens de dagelijkse joggingpartij op de loopband in de fitnessruimte de Sennheiser over de oren, het volume goed hard, de iPhone op shuffle en kijken welk nummer bij de start van de 'cool down' periode speelt. Dat zou de tvdw worden. Royksopp kwam voorbij, Milow, Mikal Cronin (best een interessant plaatje trouwens, diens "MCIII"), Patrick Cowley, Villagers, John Grant, Imagination en Wolf Gang, maar aan het eind schoof de shuffle Vivien Goldman naar voren. Vivien (met 'e', ja) is niet bepaald a household name, tenzij je volledig into postpunk bent. Een mode-icoon en journaliste die, voor de petite histoire, in het Londen van de jaren zeventig een flat deelde met Chrissie Hynde en die amper een handvol songs opnam (met hulp van producer Adrian Sherwood, Robert Wyatt en P.I.L.-leden Johnny Lydon en Keith Levine). Waaronder dit Private Army Dub hier - ook bekend als P.A. Dub - waarin de zaadjes worden geplant die Massive Attack later zou oogsten. Geen lukrake vergelijking, want Goldman zou in de jaren negentig eenmalig terugkeren naar de muziekwereld, als co-auteur van Sly, een track van, juist ja, Massive Attack.

Labels: , , , , ,

Tuesday, July 07, 2015

TVDW 05/07/2015 - Nico Gomez and his Orchestra - El baile del chachacha (1977)


Een van de vele pleziertjes bij het speuren naar tweedehandsvinyl is het ontdekken van onbekende pareltjes uit de Belgische popgeschiedenis. Zo troepten in de jaren zeventig studiomuzikanten samen om, vaak bij het opgebruiken van resterende studiotijd, wat instrumentale funk aan vinyl toe te vertrouwen. Vorig jaar verscheen hieromtrent een aardige verzamelaar "Funky Chicken - Belgian Grooves from the seventies", waarop onder meer André Brasseur, Chocolat's en Nico Gomez staan te blinken. Drie artiesten waarvan ik de afgelopen weken wat plaatjes scheefsloeg. Nico Gomez heette eigenlijk Joseph Van het Groenewoud - inderdaad, vader van. Een van zijn plaatjes kocht ik, in prima staat, voor amper een halve euro. Discogs vertelt me dat er exemplaren van verkocht worden voor wel 85 euro. En de muziek is nog leuk ook, zeker met dit warme weer.

Labels: , , ,

Saturday, July 04, 2015

TVDW 28/06/2015 - The Scene - Rauw Hees Teder (1989)


Magere Hein heeft zijn openstaande rekening met de mensheid weer wat gespekt. Er moesten blijkbaar heel wat koppen rollen, met name uit de categorie 'bassisten'. Rutger Gunnarsson, vaste bassist bij Abba en vandaar auteur van een van mijn favoriete Abba-momenten (de lange break in Gimme Gimme Gimme), stierf enkele weken terug. Louis Johnson, de helft van The Brothers Johnson en auteur van de baslijntjes op drievierde van alle goede disco- en funkplaten (inclusief Michael Jackson, Herbie Hancock, Aretha Franklin, Bobby Womack...) overleed. En Chris Squire die met ongewone Rickenbacker basloopjes bij Yes een groot deel van mijn jeugd kleurde, is ook al niet meer.

Ook in Nederland werd huisgehouden - zij het niet onder bassisten. Woordenkunstenaar Drs. P - auteur van de tvdw Dodenrit - stierf, en dan was er natuurlijk het heengaan van Thé Lau. The Scene was begin jaren negentig een paar zomers lang incontournable op Belgische podia. Ik hield wel van hun mix van rauwe romantiek en voortjakkerende gitaar grooves. En de groep had, zelfs buiten die gouden driehoek Blauw - Rigoureus - Iedereen is van de wereld, nog heel wat knappe nummers. Komen het eerst voor de geest: Maan, Open, Rauw hees teder, Geloof, De Schaduw van het kruis. Songs waarin een heilig vuur brandt dat de gewone brave polderrock ver overstijgt.

Ik bewaar de beste herinneringen aan een interview met Thé. Nu ja, interview, het mondde eigenlijk uit in een langdurig gesprek, in een restaurant. Zelden meegemaakt, hoe die lijn tussen artiest en pers zo snel verdween en plaatsmaakte voor gewoon 'een goed gesprek'. Ik merkte vorige week dat het artikel dat voortkwam uit die ene fijne avond, zelfs online ergens rondzweeft. www.behindthescene.nl/media/media030.html Als ik het lees en terugdenk aan de man, zijn songs en zijn concerten, bekruipt me een gevoel van weemoed.

Labels: , , , ,