Monday, April 26, 2010

TVDW 25/04/2010 - The BoDeans - Almost ready (2010)



Je hebt Britse rock en Amerikaanse rock. Terwijl de Britse variant ironiserend en zelfbewust is, is de Amerikaanse versie schaamteloos en zonder compromissen. Ook al zijn er natuurlijk uitzonderingen - het Britse Def Leppard klinkt bijvoorbeeld Amerikaanser dan de Amerikaanse voorbeelden waarop de groep gestoeld is. The BoDeans behoren overduidelijk tot het Amerikaanse kamp. Wat de groep brengt op hun nieuwe plaat Mr. Sad Clown, ligt in het verlengde van - en is een kruising tussen - Mellencamp, Springsteen, Wallflowers en Bon Jovi. Wereldberoemd zullen ze ook nu weer niet mee worden, maar een tvdw - ja, dat ligt nog net binnen hun mogelijkheden. Prachtige plaat.

http://www.sendspace.com/file/8smwcd

en als bonus nog een tweede track, Headed for the end of the world:

http://www.sendspace.com/file/f0hb7d

Labels: , , , ,

Monday, April 19, 2010

TVDW 18/04/2010 - Peter Wolf - Thick As Thieves (2010)


Een beetje te vergelijken met een goede jeugdvriend, die je plots terugziet en waarbij je meteen denkt: "Dààrom vond ik dat zo'n fijne kerel." Dat effect heeft het horen van Peter Wolf op me. In de nasleep van het succesvolle Freeze Frame ben ik destijds jarenlang zoet geweest met het uitpluizen met de erg rijke geschiedenis die aan dat hitalbum voorafging, en ook de eerste soloplaten van Wolf draaide ik grijs. De laatste jaren krijgt Wolf en de J. Geils Band nog slechts sporadisch een luisterbeurt, maar verloochenen zal ik hen - de haan mag dan nog zoveel kraaien als hij wil - nooit. Wolf is in mijn woordenboek ook een echte original. Je kan niet verkeerd gaan met een man die op de banken van de kunstacademie naast David Lynch zat, die het bed deelde met Faye Dunaway (en het podium met Howlin' Wolf en John Lee Hooker) en wiens stomende live-performance zelfs The Rolling Stones van het podium blies (- check Blow Your Face Out van the J. Geils Band, mijn favoriete seventies live-album).
Nieuwe cd Midnight Souvenirs is niet enkel een prettig weerzien, het blijkt ook een beresterke plaat, waarop Wolf grossiert in rootsy rock, old school funk (met een cover van Allen Toussaint), pure soul en zelfs wat country, en waarop er gastrollen zijn voor Neko Case, de fantastische Shelby Lynne en countrylegende Merle Haggard. De tvdw is een herwerkte versie van een nummer dat Wolf al op zijn tweede soloplaat, in 1987, bracht.

http://www.sendspace.com/file/x7yxid

en hier de eerste versie, uit Come As You Are:

http://www.sendspace.com/file/h7oz91

Labels: , , , ,

Tuesday, April 13, 2010

TVDW 11/04/2010 - Bruce Springsteen - My Hometown (1984)



Weekje vakantie achter de rug, en dat staat meestal gelijk met een muziekluwe periode. Echt dringen voor een tvdw was er dus niet bij. Aan het begin van de vakantie dacht ik het nochtans te hebben gevonden. Neil Diamond zou met een tvdw gaan lopen. Ja, Neil Diamond.

Ik ben als ukkie slechts enkele keer met mijn ouders naar de bioscoop gegaan. In Hasselt was dat dan, een hele uitstap. De films zelf, die nota bene bezwaarlijk als kinderfilms konden gelabeld worden, staan dan ook op mijn netvlies gebrand: Jaws, Kramer versus Kramer en Jonathan Livingston Seagull. De soundtrack van die laatste prent, van de hand van Neil Diamond, schalde in de weken na de bioscoopvisite geregeld door de Technics hifi van onze woonkamer. Mijn ouders waren er gek op; bevriende koppels die op bezoek kwamen, werden steevast en ongevraagd getrakteerd op een flinke streep Seagull - met gratis bijgeleverde commentaar van mijn vader.

Zulks laat sporen na. Ik had een flinke boon voor Neil Diamond, nog lang voor uiteenlopend volk als Quentin Tarantino, Rick Rubin en Stijn Meuris pleitten voor een eerherstel van de man. Toen ik de DVD van Jonathan Livingston Seagull afgelopen week in de lokale bibliotheek zag, leek mijn moment van Verantwoorde Muzikale en Cinematografische Opvoedkunde aangebroken. Diezelfde avond meldde ik mijn drie kinderen met de nodige plechtstatigheid dat ze een Bijzondere Film zouden zien.

Nou, viel dat even tegen, zeg. Meeuwen die blijken te praten en die anderhalf uur lang wat lopen te wauwelen over 'grenzen verleggen' en 'je eigen spoor volgen'. Zelfs de machtige stem van Neil Diamond vermocht niets tegen zoveel halfbakken filosofische onzin. Ergo exit de kans van Diamond op een tvdw.

Dat het Springsteen dan is geworden, heeft echter eveneens te maken met een nostalgische reflexie (- ja, dit wordt meer een tranche de vie dan wat anders, maar aan wie hoef ik hier verantwoording af te leggen, vraag ik u?). Enige tijd terug vertelde ik mijn kinderen een klein verhaaltje over de eerste keer dat ik een meisje kuste. Zonder teveel in genânte details te vervallen: het was op een bankje, in het bos dat verderop in de straat van mijn ouderlijk huis lag. Mijn ouders wonen inmiddels al lang niet meer in hetzelfde dorp, in feite zijn alle draden tussen mij en mijn geboortedorp al lange tijd doorgeknipt. Toch durf ik wel eens een ommetje maken, om puur uit nostalgische overwegingen langs hetzelfde bosje en het niet eens zo gek veel veranderde huis/thuis van weleer te rijden. Zondag leek een geknipt moment om dat nog eens te doen. We brachten mijn zoon immers richting mijn ouders, waar hij een weekje zou logeren, en een kleine détour langs mijn geboortedorp kon geen kwaad. Even later zat mijn zoon op datzelfde bankje. En die avond, toen we - ditmaal zonder zoon - terug huiswaarts keerden, weerklonk warempel Bruce Springsteens 'My Hometown' op de radio. Of hoe soms alles lijkt samen te vallen.

Vermits iedereen onderhand wel weet hoe Springsteen eruit ziet, prijkt hierboven een foto van de net besproken anekdote. Bram in blogformaat.

Labels: , ,

Sunday, April 04, 2010

TVDW 04/04/2010 - Two Door Cinema Club - Eat that up, it's good for you (2010)



Two Door Cinema Club is een frisse, jonge band uit Noord-Ierland die vorig jaar wat aandacht kreeg via hun remix van "Lasso" (van Phoenix). Intussen touren ze als voorprogramma van datzelfde Phoenix. Hun vorige maand uitgebrachte debuutplaat Tourist History is een leuke hybride van New Order, Bloc Party, Death Cab for Cutie en Haircut 100. Snedige indie-pop met lekkere baslijntjes, een jachtig ritme en catchy hooks. Het klinkt allemaal lekker, mede dankzij de knappe productie (in handen van de helft van Cassius + de producer achter Kaiser Chiefs). Een paasei van een plaat.

http://www.sendspace.com/file/k0cm9x

Labels: , , , , , ,