TVDW 28/07/2013 - Neil Diamond - Lonely Looking Sky (1973)

Als ik zeg dat mijn vader mij de liefde voor popmuziek bijbracht, zou ik een loopje met de waarheid nemen. Popmuziek, dat vond hij maar niets, en hij liet geen kans onbenut om meewarig het hoofd te schudden wanneer hij in een of andere tv-reportage hoorde hoe Bob Dylan bewierrookt werd, of wanneer Kiss Alive II loeihard vanuit mijn jongenskamer weerklonk.

Wat mijn vader me echter wel bijbracht, was een liefde voor alles wat in de brede perimeter rond popmuziek thuishoort. Croonermuziek van Nat King Cole of Frank Sinatra, jazz van Sydney Bechet, gospel van Mahalia Jackson en The Golden Gate Quartet, cocktail en lounge van Bert Kaempfert, Edmundo Ross en Perez Prado, chanson van Jacques Brel en Herman Van Veen, calypso van Harry Belafonte. Het waren allemaal platen uit zijn collectie en sommige ervan draaide ik meer dan hij dat deed.

Neil Diamond zat er ook tussen - en ook al was mijn vader, in tegenstelling tot mij, niet iemand die als een muzikale missionaris zijn vriendenkring poogde te winnen voor deze of gene artiest, toch bleek Diamond de uitzondering die de regel bevestigde. Toen Jonathan Livingston Seagull, de film, uitkwam, nam hij me als kleine jongen mee naar de bioscoop. Spoedig nadien belandde ook de soundtrack in huis. In de daaropvolgende weken kon er geen vriend of familielid op bezoek komen, of die ene plaat werd op de Technics-draaitafel gegooid en op hoog volume afgespeeld, waarbij mijn vader enthousiast wees op parallellen tussen de brede orchestratie van de muziek en de verhaallijn van de film.

Zovele jaren later, is het een van de fijne herinneringen die ik heb aan de man. Mijn vader stierf afgelopen donderdag. Hij werd tachtig jaar oud.

   

TVDW 05/11/2006 - Anarchic System - Popcorn (vocal) (1972)

Voor ik van wal steek, toch even jullie aandacht voor Iron Maiden. Mijn goeie online overseas friend Scott 'Dr. Music' Itter en ik lieten ons eens lekker gaan in een parallel, maar los van mekaar geschreven review van Maiden's laatste plaat. Iron Maiden, ik weet het. Het valt niet te verklaren. Anyway: check out http://www.areuonsomething.com/reviews_maiden.html. En while you're at it, geef de dokter ook een bezoekje op zijn eigen website http://www.DrMusic.org. voor onder meer nieuwe releases, recensies van cd's en live shows en zelfs een kleine trivia muziekquiz.
Maar ik wou het deze week vooral hebben over muziekblogs. Zoals de mijne, ja, al is deze met een bescheiden bijdrage van een, euh wekelijkse, bespreking van een Topper van de Week slechts klein bier met wat je allemaal op het net terugvindt. Zo zijn er muziekblogs die klakkeloos en zowat dag na dag rijen en rijen albums op het net gooien - zonder enige persoonlijke noot van appreciatie van de blogeigenaar of wat dan ook. Wat die mensen bezielt om zoiets te doen, mag Joost weten. Het lijkt me weinig plezierig om al die cd's te rippen en beschikbaar te stellen, zonder wat voor feedback dan ook. Raar.
Dan liever de gespecialiseerde(re) blogs waar je echte muziekliefhebbers aan het woord krijgt, die hun liefde voor muziek willen delen. Vaak gaat het om obscure muziek, die zelfs niet zelden niet op cd te verkrijgen is. Zo stootte ik bij toeval voorbije week op http://www.wiels.nl/blog. En de brave man in kwestie kwam op de proppen met "Popcorn", een singletje dat ik nog al te goed kende van vroeger, in de platenbak van mijn ouders. Nu moet je weten dat mijn ouders best een boeiende platencollectie hadden, maar veel pop en rock zat er niet tussen. Mahalia Jackson, Trini Lopez, Jim Reeves, Edmundo Ross, Harry Belafonte, wat kleinkunst - dat herinner ik me, maar pop en rock waren toch een brug te ver. Popcorn vormde een rare uitzondering op de regel. Het singletje was overigens wel degelijk Popcorn in de versie van Anarchic System - zelfs met identiek dezelfde hoes als hierboven afgebeeld (naar een foto van de uitvoerders heb ik ook gezocht, maar niets kunnen vinden). Aangespoord door de herontdekking (dank dank, Wiels.nl voor de post!) ging ik nog wat verder snuisteren en stelde vast dat achter dat ogenschijnlijk banale early electronica deuntje een heel verhaal schuil gaat. Over de schrijver ervan, bijvoorbeeld, ene Gershon Kingsley, een jood die in '38 als jong broekje net voor de Kristalnacht Duitsland ontvluchtte en later als muzikant/componist Broadway-musicals, opera's en filmscores zou schrijven en samenwerkte met o.a. John Cage, Philip Glass en synth-pionier Jean-Jacques Perrey. Eentje met een gevoel voor humor trouwens, die Kingsley.
"When I die, maybe I'll have an electronic tombstone with a television monitor so that people visiting my grave can push a button and my face comes on the screen: 'Hello -- nice of you to come! What would you like hear -- Popcorn?' If it's solar powered, maybe it could last for eternity", lees ik ergens in een interview met de man. Popcorn zelf, de song, telt wereldwijd ruim vijfhonderd coverversies, o.a. van Ben Folds, de Strangers (Popcorn werd dan "Dikke Jet") en Aphex Twin.... Het Franse groepje Anarchic System wist zich in 1972 te onderscheiden door de eerste te zijn die wat tekst op het voorheen instrumentale nummertje plakte. Een fluttekst en dan nog weinig toonvast gebrald, maar kom - leuk genoeg alleszins om hier als Topper van de Week te dienen. En het laatste woord van deze, toegegeven erg lange 'post' (wie houdt me tegen?), is voor mijn moeder die in een e-mail (ja, mijn moeder is best nog hip) volgende verklaring gaf voor dat ene, erg a-typische vinylsingletje in de platenbak: "Popcorn ken ik best; dit hoesje zegt me ook wat en pa eveneens! Hoe we eraan kwamen?
Na het pijnigen van de hersenen denken we dat we dit singletje ooit kochten nadat we in de elementaire
danscursus, die we in langvervlogen tijden volgden, en waarin we als intermezzo een gezelschapsdans moesten
uitvoeren. Popcorn zou dan de muziek zijn waarop we die dans uitvoerden!"

http://www.sendspace.com/file/edo20b