TVDW 28/07/2013 - Neil Diamond - Lonely Looking Sky (1973)

Als ik zeg dat mijn vader mij de liefde voor popmuziek bijbracht, zou ik een loopje met de waarheid nemen. Popmuziek, dat vond hij maar niets, en hij liet geen kans onbenut om meewarig het hoofd te schudden wanneer hij in een of andere tv-reportage hoorde hoe Bob Dylan bewierrookt werd, of wanneer Kiss Alive II loeihard vanuit mijn jongenskamer weerklonk.

Wat mijn vader me echter wel bijbracht, was een liefde voor alles wat in de brede perimeter rond popmuziek thuishoort. Croonermuziek van Nat King Cole of Frank Sinatra, jazz van Sydney Bechet, gospel van Mahalia Jackson en The Golden Gate Quartet, cocktail en lounge van Bert Kaempfert, Edmundo Ross en Perez Prado, chanson van Jacques Brel en Herman Van Veen, calypso van Harry Belafonte. Het waren allemaal platen uit zijn collectie en sommige ervan draaide ik meer dan hij dat deed.

Neil Diamond zat er ook tussen - en ook al was mijn vader, in tegenstelling tot mij, niet iemand die als een muzikale missionaris zijn vriendenkring poogde te winnen voor deze of gene artiest, toch bleek Diamond de uitzondering die de regel bevestigde. Toen Jonathan Livingston Seagull, de film, uitkwam, nam hij me als kleine jongen mee naar de bioscoop. Spoedig nadien belandde ook de soundtrack in huis. In de daaropvolgende weken kon er geen vriend of familielid op bezoek komen, of die ene plaat werd op de Technics-draaitafel gegooid en op hoog volume afgespeeld, waarbij mijn vader enthousiast wees op parallellen tussen de brede orchestratie van de muziek en de verhaallijn van de film.

Zovele jaren later, is het een van de fijne herinneringen die ik heb aan de man. Mijn vader stierf afgelopen donderdag. Hij werd tachtig jaar oud.