TVDW 26/08/2012 - Ben Westbeech - Something for the Weekend (2011)

De receptuur voor een Topper Van De Week? Het is er niet één, het zijn er meerdere, een heel kookboek vol. Maar het receptje, zoals toegepast door Bristol-bleekscheet-funker Westbeech, dat werkt alleszins.

Een smooth as fuck productie, die losjes surfend op je oorsmeer jouw gehoor binnenglijdt? Check. Een boterzachte vocal? Check. Die van Westbeech komt uit het straatje waarin ook Jamiroquai woont. Een lekkere groove die je meteen bij je nekvel grijpt? Check. Deze hier valt fijn te mixen valt met Gil Scott-Heron's The Bottle. Een origineel synth geluidje? Check. In dit geval klinkt de synthesizer van bij het begin alsof hij net tussen de deur heeft gezeten.

En een Moment - zo'n wending in de song, pakweg halfweg, die je nog verrassen kan, net als je denkt: oké, ik heb 'm nu wel? Check. Luister in de tvdw naar dat trompetje. Dat is zo'n Moment. Om een gelijkaardig geslaagd trompetje-in-dansplaat voorbeeld te hebben, moeten we al terug gaan naar de Giorgio Moroder-productie Fly Too High van Janis Ian. Maar dit terzijde. Westbeech is trouwens ook live erg de moeite, zoals ik enkele jaren terug kon vaststellen in het Depot. Maar dit terzijde. Westbeech scoorde naar aanleiding van dat concert zijn allereerste tvdw, in 2007. Maar, u raadt het al, ook dat is terzijde.

Het leven is in hoofdzaak een aaneenschakeling van terzijdes.

TVDW 19/08/2012 - Joan Armatrading - I Can't Lie To Myself (1981)

Van een vijvertje tot een meer. Van een meer tot een oceaan. Was mijn cd-collectie een vijvertje dat ik nog met moeite kon overzwemmen, dan was mijn itunes-collectie uitgegroeid tot een meer waarvan ik nauwelijks nog de oever zag. Ik nam er vrede mee.

Maar geen meer meer, deze week. In het midden van de oceaan werd ik gedropt. Spotify. Een half jaar geleden al eens uitgeprobeerd, maar dat bleek een valse start. Deze week was het wel goed raak. Ik zag me meteen nummers uitwisselen, ontdekte met bewondering uitstekende speellijsten van wildvreemden, sprong van de hak op de tak, spartelend in de oceaan, zwemmend van wrakhout naar wrakhout.

De tvdw in deze wildgroei van songs en artiesten moest wel een reggae-inslag hebben. De eerste playlist waar ik op stootte was toevallig eentje met werk van Sly & Robbie, waarna ik zelf ging grasduinen in het Spotify-aanbod en onwillekeurig bleef stilstaan bij heel wat reggae. De keuze voor I Can't Lie To Myself is logisch. Afkomstig van een van mijn favoriete platen, "Walk Under Ladders". Een plaat met goed volk als de ritmesectie Jerry Marotta en Tony Levin, en verder met Andy Partridge van XTC, Thomas Dolby en Gary Sanford, de gitarist uit de groep van Joe Jackson. Maar ook met een liedje waarop de Jamaicaanse tandem Sly & Robbie hand- en spandiensten verleenden.

TVDW 12/08/2012 - The View - Ab (We need treatment) (2012)

Als een jonge puppy die kwispelend komt aandraven en meteen enthousiast op je linkerscheenbeen begint te rijden. Onweerstaanbaar, die plaat "Cheeky For A Reason" van het Schotse The View. Al hun vierde album, maar tijdens de eerste drie moesten we even naar de bakker. The View heeft de gerafelde charme van The Kooks of Libertines, al kan je vanuit hun catchy folkpunkrockerige songs ook lijntjes trekken naar The Kinks, The Housemartins, The Clash, Tom Robinson en The Undertones.

TVDW 05/08/2012 - Metric - Artificial Nocturne (2012)

Wat een ouwezakkenmuziek uit de prehistorie de laatste tijd. AC/DC, Deep Purple.... hàllo! Tijd om een flesje eigentijds lawaai te ontkurken. The View, The Vaccines en de nieuwe van Two Door Cinema Club passeerden de revue. Allemaal kanshebbers voor een tvdw in de komende weken, maar deze week toch nog mooi voorbijgestoken door dit Canadese viertal. De lange intro zou prima passen op die (tvdw-genomineerde) soundtrack van Drive van enige maanden terug. Nadien ontpopt de song zich tot een pop-dance hybride, om te eindigen in een lange, trage outro waarover de synths uitlopen als smeuige, verse camembert.

TVDW 29/07/2012 - AC/DC - The Jack (live) (1978)

Vrij rimpelloze laatste vakantieweek, met weinig tvdw-scoringskansen, maar deze kwam toch voorbij. Eerst de studioversie op Classic 21, op een ochtend. Meteen de volumeknop naar rechts, luchtgitaarspelend in de keuken, met vreemd kijkende kinderen op de achtergrond. Daarna in de wagen, met een lange rit voor de boeg, de live-versie in de lader geschoven. Opvoeding, het is me wat. Dat AC/DC in de studioversie van het nummer wat goed verstopte sexuele innuendo's verstopte, maar in de live-versie voluit voor de schunnige versie koos, heb ik voorlopig nog verzwegen aan de kroost.

De tvdw is van het live-album If You Want Blood, opgenomen in 1978 in Glasgow. Hier de versie uit Arnhem, een jaar later. http://www.youtube.com/watch?v=1tSjW0jmFu8