TVDW 14/12/2008 - The Move - Feel Too Good (1970)

Nog even blijven hangen bij die 4-cd box Anthology van The Move, waarin ik me de voorbije week mocht verdiepen. Interessant groepje, hoor. The Sex Pistols schreven hun "God Save the Queen" naar verluidt na beluistering van Fire Brigade van the Move. En the Kaiser Chiefs brachten vorig jaar nog een versie van die andere bekende Move-single, Flowers in the Rain.

The Move is voor mij ook extra interessant omdat de groep de kiem legde voor wat E.L.O. zou worden. Eind jaren zestig kwam Jeff Lynne de groep vervoegen; een groep die toen bestond uit Roy Wood en Bev Bevan. Bizar, maar een tijd lang zouden beide groepen parallel naast elkaar bestaan: Wood, Bevan en Lynne speelden zowel op de laatste platen van the Move als op de eerste (twee) van ELO. Beste voorbeeld is Do Ya, een nummer waar zowel een Move-versie als een (veel bekendere) ELO-versie van bestaat. Wood zou daarna zijn eigen weg gaan met Wizzard, een onnozele variant op wat Slade al op even onnozel bracht. Lynne en Bevan van hun kant maakten als ELO samen met Richard Tandy (die ook al heel even bij The Move had gespeeld) een van de ultieme jaren-zeventig-platen: de dubbelaar Out of the Blue.

De tvdw komt uit de periode van het drietal Wood-Bevan-Lynne. Het nummer, een stevig in de groove zittende funkrocker in de lijn van American Woman, dook een paar jaar terug ook op in de (zeer leuke) film Boogie Nights.

http://www.sendspace.com/file/miyhce

TVDW 07/12/2008 - G.E. Smith - Powerman (1981)

Mocht je familienaam Bevan zijn, zou je dan je zoon Bev noemen? Dacht van niet. Just a thought, nu ik de week doorkom met een 4-cd box van The Move. De geweldige drummer Bev Bevan zat in de groep, net als ultimate weirdo Roy Wood en Jeff Lynne. Hun geweldige powerpop single Fire Brigade kreeg van het Limburgse gitaargroepje The Romans ooit een fantastische coverversie mee. The Move zou evolueren tot Electric Light Orchestra, maar da's een ander verhaal.

Ook de tvdw is een ander verhaal, al situeert het zich tevens in de afdeling 'powerpop'. Het vinylalbum 'In the world' van G.E. Smith plukte ik ooit lukraak uit een uitverkoopbak, vermoedelijk omdat ik Smith kende als vaste gitarist bij Hall & Oates. Het bleek een geweldige ontdekking: een tiental korte, heerlijk ongecompliceerde, rockpopspullen à la The Cars of The Romantics (of, tien jaar later: Weezer). Goed voor nauwelijks een half uurtje vertier, opgenomen in amper twee weken in de befaamde Power Station studio's in New York met in de kleine lettertjes goed volk als Paul Simon, topdrummers Jerry Marotta en Mickey Curry en zelfs Howard Shore. De productie was in handen van Bob Clearmountain - als die naam opduikt, dan weet je wel dat het lekker uit de boxen spat.

'In the world' bleef al die jaren een van mijn Heilige Gralen, ik had de hoop al opgegeven om 'm ooit in digitale versie te vinden. Tot deze week.

G.E. Smith (de rare voornaam staat voor George Edward) mag trouwens redelijk onbekend zijn, in Amerika kent haast iedereen de man omdat hij jarenlang de grote roerganger was van de Saturday Night Live Band. Smith had haast per ongeluk ook nog een grote hit te pakken, toen hij samen met Mike Myers het thema van Wayne's World schreef.

Klaar voor een staaltje pure powerpop? Pak aan! - mooi net onder de 3' grens en inclusief handclaps.

http://www.sendspace.com/file/zb20x1

En als bonus heeft Zwarte Piet in zijn zak nog een tweede track van het album, drager van de meest hilarische songtitel ever: Nuns with guns. 't Klinkt nog catchy ook.

http://www.sendspace.com/file/2l5pbe