TVDW 21/08/2011 - Death Cab For Cutie - Doors unlocked and open (2011)

Tja, zolang mijn andere indie-pop favorieten van The Shins halsstarrig weigeren om een teken van leven te geven, gaat Death Cab met de tvdw lopen. Toch maar mooi de derde tvdw voor deze groep - ze hadden er al eentje in 2005 en 2008. De nieuwe plaat, gegangmaakt door die weergaloze, catchy single You're a tourist, gaf zijn geheimen wat minder snel prijs dan pakweg "Plans". Maar er staan nog genoeg pareljes op. Zoals de tvdw, die begint als een opgekuiste versie van een Joy Division-demo (zou het louter toeval zijn dat het eerste woord "Isolation" is?) tot de heren bij het refrein de song laten openbarsten als een, euh, tja als wat eigenlijk? Als een overrijpe pruim?

TVDW 09/05/2010 - Groove Armada - Paper Romance (2010)

Hier had misschien wel een tvdw van De Meest Vernoemde moeten staan. Inderdaad, mijn held Thomas Dolby verblijdde me afgelopen vrijdag met een hoogstpersoonlijke (nu ja, naar alle leden van zijn fanclub verstuurde) mail, waarin hij meteen een gratis mp3 vasthing. Het eerste teken van leven in zowat zestien jaar!

Maar hoe gek het ook moge klinken: enkele dagen later heb ik de track (met de Beatleske titel "Love is a loaded pistol") nog niet beluisterd. Hij staat al op de ipod, dat wel, maar het is een kwestie van het Gewijde Moment af te wachten. Popmuziek is sowieso, nog veel meer dan vroeger, een wegwerpproduct geworden. Geen fast moving consumer good, maar een ultra rapid moving consumer good. Dus als er dan toch nog een song opduikt die boven de grijze brij uitsteekt en mijn haast kinderlijke, vaak verloren gewaande interesse laat heropleven, dan wil ik de eerste beluistering ervan niet laten banaliseren. Dus in plaats van de song te horen terwijl mijn jongste dochter vraagt om haar poep af te vegen, terwijl mijn zoon komt zeggen dat hij op de nintendo DS met Chelsea van Liverpool heeft gewonnen, en terwijl mijn oudste dochter vraagt om haar toets Latijn te ondertekenen... spaar ik 'm liever op.

Switch naar de waarachtige, al even terechte tvdw dan, die van Groove Armada. Het duo Andy Cato en Tom Findlay is voor geen gat te vangen; al tien jaar lang mengen ze op hun albums allerlei dansbaars materiaal (en hun mix-cd in de 'Back To Mine' reeks is ook de moeite). Nieuwe cd Black light (me getipt door Paul - thx) valt waanzinnig goed in de smaak. De plaat opent met een psychedelische seventiesrocker waarin pas aan het eind synths sluipen, verder staan er tracks op die onverbloemd refereren naar Men Without Hats en Bronski Beat, terwijl een inktzwarte, heftige song als Warsaw (eerbetoon aan Joy Division?) gevolgd wordt door een geweldige ballad als Shameless (waar gastvocalist Bryan Ferry zijn beste Bowie-imitatie bovenhaalt). En dan is er nog de opwindende tvdw... Die komt trouwens geen week te vroeg: Cato en Findlay hebben net aangekondigd dat Black light hun laatste studioplaat is en dat ze zich voortaan tot dj sets zullen beperken. Jammer.

http://www.sendspace.com/file/e0qwxw

En als bonus nog een rarity. Wat krijg je als de tekstschrijver van songs van The Carpenters samenbrengt met de man die de muziek schreef voor Earth Wind & Fire's "Boogie Wonderland". Dan krijg je het liedje dat Madonna's tweede Amerikaanse nummer 1 zou worden. Hier in een versie van Groove Armada:

http://www.sendspace.com/file/s1l6hq

TVDW 16/11/2008 - A Certain Ratio - Sounds like something dirty (1985)

Nauwelijks tijd gehad om een cd'tje te draaien. Correctie: ik heb wel vele tientallen songs doorgenomen afgelopen week, maar dan louter met het oog op www.detroitbreakdown.be. Liedjes op itunes zoeken, op youtube beluisteren, editen tot hapklare brokken van pakweg 35" - dat soort dingen. Kinda fun.

Enige cd die wel een deftige luisterbeurt kreeg en een fijne ontdekking bleek, was 'Early', een compilatie van het vroegere werk van A Certain Ratio. Ik draaide 'm op weg naar een muziekquiz in Wolvertem, waaraan we als DB meededen.
A Certain Ratio was een van de eerste signings van het Factory label. Niet zo bekend als labelgenoten Joy Division/New Order en Happy Mondays, maar wel relevant. Hun crossover tussen postpunk en strakke blanke funk kan gemixt worden met een hele pleiade aan artiesten, van de vroege Spandau Ballet en ABC tot de New-Yorkse scene rond Liquid Liquid. In het boekje bij de cd lezen we dat Madonna nog optrad als voorprogramma van Certain Ratio, en dat de groep ooit gepolst werd om op de Bahamas een nieuwe plaat voor Grace Jones te schrijven. De tvdw is een b-kantje, very 1985 in sound, en met echo's van Material (Beinhorn & Laswell) erin verstopt.

Hoe het met die muziekquiz afliep? Niet slecht, al kon ik mezelf wel voor de kop schieten dat ik Strange Magic van ELO niet herkende. Soit, met een zesde plaats op 34 ploegen als eindresultaat mochten we thuis binnen. En van de prijzentafel graaide ik een live-DVD mee van John Mayer. Altijd goed.

Tot ik de volgende morgen merkte dat het een blu-ray schijfje is. Waar ik dus niets mee kan aanvangen.


http://www.sendspace.com/file/vwb8uj