TVDW 23/09/2012 - Dan Stuart & Sacri Cuori - Searching Through The Pieces (2012)

Dit is geen foto van Dan Stuart. Dan is een ouwe lelijke vent, dus veel mis je niet. Neen, dit zijn de warmbloedige Italianen van Sacri Cuori, de begeleidingsband van Stuart op diens laatste cd "The Deliverance of Marlowe Billings". De foto nam ik vorige week, in Moerbeke-Waas. Niet meteen het epicentrum van de rock, wel de woonplaats van Dirk, organisator van huiskamerconcerten. Hij speelde het klaar om, na Chuck Prophet, nu ook Dan Stuart tot in zijn living te krijgen. Een huzarenstuk.

Op het moment van de foto was het eigenlijke concert al gedaan.  Een concert dat beter was dan ik had verwacht, met onder meer songs uit Dan Stuarts laatste cd (die, ook al, beter is dan ik had verwacht). Aan het eind slaagde Dan er in om, geruggesteund door een voortreffelijk, subtiel spelend Sacri Cuori, zowat al mijn favorieten uit de Green On Red-cataloog te spelen: Baby's Got a Gun, You couldn't get arrested, The simple things in life en Time ain't Nothing. Intussen had Dan ons al geamuseerd met zijn kurkdroge commentaar tussen de songs. Zoals de opmerking dat het stemmen van je instrument eigenlijk iets is voor Europese homoseksuele muzikanten.

En dan was er die epiloog. De Italianen die de tuin indoken en, puur omwille van het speelplezier, nog enkele Italiaanse liedjes ten gehore brachten. Waaronder Volare, en een in Italiaans dialect gezongen ode aan een of andere Schone. Momenten om te koesteren.

TVDW 16/09/2012 - Jessie Ware - Wildest Moments (2012)

Al dat zinloos geouwehoer over tvdw's. Bondig kan ook, ja hoor. Gewoonweg een van die sterke songs die de laatste weken keer op keer indruk wist te maken, dit Wildest Moments. En wat blijkt, op het full album "Devotion" staan met Runnin', 110% en de titelsong nog enkele knappe dingen. De tvdw toont aan dat er niet veel meer nodig is dan twee of drie mooie zanglijnen en een goeie sfeerschepping, om indruk te maken. Het genre song ook dat van begin tot eind voortdrijft op een en dezelfde beat. Een soort van Kashmir of Biko zeg maar, maar dan eentje voor generation now.

TVDW 09/09/2012 - The Producers - Garden of Flowers (alternative version) (2012)

Is een jubileum-tvdw zoals deze vierhonderste een aanleiding voor een Grote Symbolische Song? Neen, carry on zoals gewoonlijk. Al is er wel een link: deze Producers zijn samen immers goed voor toch snel een tiental van de voorbije 400 tvdw's, als songschrijver, producer en/of muzikant.

The Producers bestaan uit überproducer Trevor Horn en oorspronkelijk 10cc lid (en videoclip-pionier) Lol Creme (- "Lol Creme, is dat een pretijsje?" - P.B. uit Zaventem), aangevuld met gitarist Steve Lipson (een vast lid van het ZTT-productieteam en van Art of Noise) en Ash Soan (jarenlang drummer bij Del Amitri, nadien bekend sessiemuzikant). Na een aantal jaren voorbereiding is er nu eindelijk die eerste (enige?) plaat. Ze klinkt verbazingwekkend matuur - geen charmant hobbyclubje maar een voldragen project, met songs die vele echo's naar vorig werk bevatten maar tegelijk erg eigentijds klinken. Neem de tvdw, die klinkt als een kruising tussen Coldplay en Yes. Tussen 90125 en X&Y, zeg maar.

Vierhonderd tvdw's, wil ook zeggen dat we bezig zijn sinds 2005. Nog net niet even lang als de allereerste periode van tvdw's - in het pre-digitale tijdperk was dat nog. Die liep van 1981 tot 1988. Ik heb voor de aardigheid eens gekeken welke nominaties er toen waren, in dezelfde periode (tweede week van september). Van 81 tot 88 waren dat achtereenvolgens songs van E.L.O., Steve Winwood, Grandmaster Flash, Peter Wolf, Prefab Sprout, Talking Heads, Mick Jagger en Prince.

TVDW 02/09/2012 - Aztec Camera - Debutante (1995)

De tvdw is de topper van de week, niet de topper van de soundtrack van mijn leven. Vele artiesten lieten een blijvende indruk na, maar scoorden tot op heden nog geen tvdw. Het zijn dus eerder momentopnamen - en allerminst een Best Of list.

Om maar te zeggen dat het gek is, dat Aztec Camera nu pas een eerste tvdw scoort. Nochtans zijn er weinig Britten uit de afdeling VLMERT (Verzorgde Luisterliedjes Met Romantische Toets) die me nauwer aan het hart liggen. "Frestonia" was de plaat waarmee Roddy Frame in 1995 afscheid nam van zijn groepsnaam, waarna hij nog een paar jaar onder eigen naam verder ging. Ik mocht de man even later ook interviewen. Beetje surreële situatie om de eenvoudige, timide jongeman te spreken in de pompeuze, ruime lobby van het luxueuze Conrad-hotel aan de Louisalaan (- maar dat verhaal vertelde ik ook al bij de tvdw van Ryuichi Sakamoto, zo lees ik net).

De tvdw is het middenstuk uit "Frestonia", Het is een langgerekt, romantisch nummer dat zich lui en sensueel uitrekt en aan het eind nog een mooi coda krijgt. Het kreeg een heldere productie mee van het duo Langer / Winstanley, ook bekend van de twee eerste Hothouse Flowers-albums en van het gros van de Madness-cataloog, twee andere groepen met een tvdw achter hun naam.