Tuesday, August 30, 2022

TVDW 28/08/2022 - Cock Robin - Just Around the Corner (1987)

 

Altijd fascinerend om te zien hoe een retro-act een concert aanpakt. Sommigen houden zich keurig aan de hits van weleer en komen met – voor zover ze die voorhanden hebben - een spervuur aan bekende nummers. In het beste geval brengen ze die songs enthousiast en met overgave, in het slechtste geval op automatische piloot.

 

Andere artiesten kiezen een andere weg en willen benadrukken dat ze ook anno 2022 nog relevant zijn. Dat doen ze op twee manieren. Ofwel doorspekken ze hun setlist met recenter materiaal, onbekend voor iedereen behalve voor de die-hard fans. Als ze echt een statement willen maken, openen ze de set zelfs met een aantal van die nieuwere nummers. Tweede mogelijkheid is het spelen van de bekende hits, maar dan in een ander arrangement – trager, sneller, meer of minder aangekleed. In dat geval zet het de fans in het publiek op een verkeerd been: meeklappen of meezingen wordt moeilijk gemaakt.

 

Tijdens het voorbije W-Fest in Oostende, een vijfdaagse hoogmis voor wie jong was tussen pakweg 1980 en 1995, zag ik een voorbeeld van elk van de bovenstaande cases. Op mijn (enige) W-Fest dag viel Tony Hadley nog het meest nadrukkelijk in de allereerste categorie. Hij bracht een knappe set met de – weliswaar niet door hem maar door de broertjes Kemp bij elkaar geschreven – hits van Spandau Ballet, van de vinnige opener Instinction (“that’s where it all started”) tot het bombastische Through the Barricades. Het eerbetoon aan Freddie Mercury, Radio Gaga, was een crowdpleaser tussendoor, maar wat mij betreft niet echt nodig.

 

Ook ABC bracht een set volgens het adagium ‘give the people what they want’ – al smokkelden ze er ook twee tracks in van “Lexicon of Love Part 2”, die prima comebackplaat van een paar jaar terug. ABC slaagde erin om de stijlvolle vibe van hun meticuleus geproducete albums ook live te reproduceren, met orchestrale, zwierige arrangementen.

 

Ik keek erg uit naar het concert van Del Amitri, want ik heb een boon voor de groep (en met name voor “Twisted”, een van de beste albums van midden jaren negentig). Maar de band stelde teleur, meer nog door hun apatische, onbezielde performance dan door de songs zelfs.  Dan liever Deacon Blue, de Schotse band die in de jaren tachtig een beetje de Prefab Sprout van den Aldi was: ook een vrouwenstem in steun en ook in de categorie soulpop, maar met net iets minder aanzien en relevantie. Live kwamen ze echter prima voor de dag, met veel goesting en een set waarin zelfs de recentere nummers overeind bleven. Toen ze aan het slot Dignity inzetten, was dat toch een Momentje, vond ik.

 

Cock Robin durfde het net als Deacon Blue aan om hun concert met recent materiaal af te trappen, maar die beslissing was nogal ongelukkig. De topzware nummers vielen plat op hun buik op de wei en toen de hits dan kwamen, kregen die eigenzinnige nieuwe arrangementen die nogal, euh, hit-and-miss waren. En toch, en toch. Toen Peter Kingsberry, nog altijd verrassend goed bij stem, Just Around the Corner speelde in een radicaal uitgebeende versie, rolden de tranen net niet van mijn wangen. Geen Momentje, maar een heus Moment.

 

Tot slot nog een amusante toevalligheid die me aan het eind van de avond te binnen schoot. Uitgerekend op een festival in de stad die voor Marvin Gaye zo belangrijk was, werd de naam van de soulzanger genamedropt tijdens de concerten van die dag. Niet een keer, maar zelfs twee keer. ABC bezong hem in When Smokey Sings, Tony Hadley in True. Passend, toch?

Labels: , , ,

Wednesday, August 24, 2022

TVDW 21/08/2022 - Was (not was) - Shake your head (1983)

 

Dat zegt genoeg, hé. Twee dagen Pukkelpop achter de rug, maar toch met een tvdw komen die niets te maken heeft met de wei in Hasselt. Oké ik moest er werken en kon dus maar sporadisch hier en daar wat flarden meepikken van wat er op de diverse podia gebeurde, maar toch. Emma-Jean Thakray vond ik wel wat hebben, met haar cosmic jazzfunk. Michael Midnight (represent Sint-Truiden) bracht een bonkende, meeslepende dj-set in de Boiler Room. 

Mais passons, richting draaitafel, waar het tweede album van Was (Not Was) belandde. Zo'n typische groep die vooral bekend en geliefd is door zijn eclectische, weirde manier van platen maken, zoals ook Bran Van 3000 of The Sparks dat doen. De tvdw is een quirky stamper, met Ozzy Osbourne als gastzanger. 


Labels:

Tuesday, August 16, 2022

TVDW 14/08/2022 - Olivia Newton-John - Carried Away (1981)

 

Natuurlijk had hier ook een tvdw van Kraftwerk kunnen opduiken. Het concert van de Duitse synthesizerpioniers op de Lokerse Feesten stelde immers allerminst teleur. Koel, bestudeerd, afgemeten - ja, natuurlijk, dat kon je verwachten van de groep die zo sterk afgelijnd nummers componeert. Ook de visuele show was gebouwd rond symmetrie en geometrie, synchroon lopende tot de verbeelding sprekende beelden die zowel futuristisch als retro aanvoelden. 

Maar voor de tvdw sta ik toch liever stil bij het heengaan van Olivia Newton-John. Niet dat ik de grootste fan ben, maar in mijn allereerste ontluikende muziekjaren was ze incontournable. You're the One That I Want was een van mijn allereerste singletjes en haar poster sierde mijn jongenskamer, en met Xanadu werkte ze daarenboven nog eens samen met ELO, een groep die me nauwer aan het hart lag dan ONJ zelf. 

Bij Olivia had ik altijd het gevoel dat ze op de toppen van haar tenen moest staan om de stoeipoes uit te hangen. Eigenlijk was ze een girl next door, die wat teveel haar best deed om toch maar sexy te zijn. Ook vocaal kon ze me niet altijd overtuigen - zeker als ze ijl en schreeuwerig de hogere registers opentrok kwam ze storend over (voor mij althans). Beter was ze in de tragere nummers, zoals in de mooie cover van Boats Against The Current (van Eric Carmen), in Talk it over (daarna een hit voor Grayson Hugh) en in de tvdw, een nummer dat geschreven werd door Barry Gibb van de Bee Gees, samen met Albhy Galuten. Die laatste was niet enkel een van de vaste schrijfpartners van Gibb, hij zou ook de eerste zijn die een commerciële drumloop op plaat kreeg (op Stayin' Alive).

Labels: ,

Sunday, August 07, 2022

TVDW 07/08/2022 - Voyage - Kechak Fantasy (1978)

 

Franse cheesy disco uit de seventies. Beetje belachelijk, maar met een lekkere groove die het niet slecht zou doen in een dj-set op een zonovergoten terras, omringd door hipsters en cocktails.

Labels:

Tuesday, August 02, 2022

TVDW 31/07/2022 - Mezzoforte - Nothing Lasts Forever (1986)

 

Weinig opzienbarend muzikaals in de week na Abba, al belandde "No Limits" wel een paar keer op de draaitafel, een van de platen die ik voor een habbekrats scheefsloeg in Londen. Mezzoforte heeft sowieso een wit voetje bij mij - vandaar ook de twee vorige tvdw's. Op dit album huurden ze tot mijn verrassing ook een zanger in. Bij de tvdw werkt dat wonderwel: een Stevie Wonder-ritme en een zanglijn die erg dicht bij Al Jarreau aansluit.

Labels: