TVDW 16/10/2011 - Del Amitri - Driving With The Brakes On (1995)

Radiohead bracht The Bends, Oasis bracht Morning Glory, Smashing Pumpkins bracht Mellon Collie. Het was de top 3 van beste platen van 1995, maar voor mij stond "Twisted" bovenaan, de derde plaat van Del Amitri. Een mooie mix van stevige rock, donkere ballads en natuurlijk de trademark gevoelige nummers waarvoor de groep na al die jaren nog het meest herinnerd wordt.

Ik mocht de mannen interviewen in Amsterdam, dat jaar. "Of die tweede track van "Twisted", Start With Me, niet wel erg veel weg had van Iggy Pop's Lust for Life?", vroeg ik hen. Ze bekeken mekaar even en gaven me een mysterieuze, schaapachtige lach. Enkele uren later in de Melkweg lieten ze een loeiharde versie van datzelfde Start With Me naadloos overgaan in Lust For Life. Awesome.

Heel wat vager zijn de herinneringen aan hun vermoedelijk allereerste optreden op Belgische bodem, enkele jaren voordien. Dat was in de Leuvense Manhattan, als voorprogramma voor Lloyd Cole & the Commotions. Nog een triviale associatie met de groep? Ik herinner me hoe een nitwit achter de PA van het festival LeffingeLeuren erin slaagde om, bij wijze van pauzemuziek tussen optredens, Food For Songs (eerste track van "Twisted"), op repeat te zetten. Een achttal keer hetzelfde nummer horen, het is altijd een gruwelijke ervaring, hoe goed de song ook moge zijn.

Er waren andere gegadigden deze week - ik haalde met plezier Barenaked Ladies nog eens boven en ook Paul Simon kreeg een draaibeurt naar aanleiding van 's mans 70ste verjaardag. Maar dat teruggrijpen naar "Twisted" - iets wat ik om de zovele maanden moét doen - bleek de sterkste indruk na te laten. Met die mooie slotsong als evidente tvdw.

TVDW 15/05/2005 - I Am Kloot - Over my shoulder (2005)

I Am Kloot is een drietal uit Manchester dat net een nieuwe derde cd “Gods and Monsters” uit heeft, met "Over my shoulder" als eerste single. De song drijft op een bedrieglijk simpele maar bezwerende gitaarriff, klokt af op minder dan drie minuten en zou in een rechtvaardige wereld NU al een fikse radiohit zijn. Oorspronkelijk, bij het debuut in 2000, werd I am Kloot, samen met Turin Brakes en Badly Drawn Boy ondergebracht in de verzamelnaam “New Acoustic Mouvement”. Alsof ze dat label nu van zich af willen schudden, presenteert de groep zich op de nieuwe cd veel feller. Het geluid van I Am Kloot is intrigerend, haast ondefinieerbaar. Het ene moment klinken hun songs als donkere zeemansliederen, dan weer schemert er wat Frans chanson in door, nog elders serveren ze murder ballads met lichtjes surrealistische teksten, al durft het drietal ook schaamteloos romantisch uit de hoek te komen. Enige constante lijkt de ongrijpbare weemoedige dreiging in hun liedjes: elk van hen is gekenmerkt door drama en onderhuidse spanning. De kracht van de groep bleek ook live, afgelopen week tijdens Les Nuits Botaniques. In Brussel serveerden ze een haast perfect opgebouwd concert, met centraal John Bramwell die live, nog meer dan op plaat, met een typisch Britse, wat met de Gallagher-broers vergelijkbare dictie zingt en daarenboven een erg begenadigd gitarist blijkt. O ja, en de groepsnaam heeft geen betekenis, de leden kozen hem naar eigen zeggen enkel om wat mysterieus te klinken. Fijn groepje, fijne TVDW.