TVDW 09/05/2021 - Roger Nichols & The Small Circle of Friends - Snow Queen (1968)

 

Een plaat die afgelopen weken al talloze beurten kreeg en dus een logische tvdw. Het mooie is dat ik 'm zonder enige voorkennis opgooide - ik had nog nooit van Roger Nichols gehoord, maar stelde wel met grote verbazing vast hoeveel dit naamloos album wel waard was op discogs. 

Ik mocht dan al niet van Roger Nichols te hebben gehoord, de songs die hij schreef kende ik dan blijkbaar wel. Net als iedereen, trouwens. Zo schreef hij enkele van de grootste hits van The Carpenters (We've Only Just Begun en Rainy Days and Mondays) en Out in the Country, de Three Dog Night song die later nog zou gecoverd worden door REM.  Nichols is inmiddels opgenomen in de Songwriters Hall of Fame. Onder eigen naam bracht hij maar een paar platen uit, waarvan deze de eerste was. Het is een wonderlijk album dat typische West-Coast soft pop brengt, georchestreerd in de beste Burt Bacharach traditie en in een productie van de grote Tommy LiPuma. Een jonge Randy Newman draafde op, Bruce Botnick, die later LA Woman van The Doors zou producen, stak een hand toe, en de arrangementen waren van de hand van de grote Marty Paich, papa van Toto-stichter David Paich. De tvdw is geschreven door Carole King en Gerry Goffin en werd later ook gecoverd door o.a. Blood Sweat & Tears. 

TVDW 14/08/2016 - The 5th Dimension - The best of my love (1974)

Wacht eens even? Een zwarte soulgroep die een nummer covert van die westcoast countryrocking rednecks van de Eagels? Toch wel merkwaardig. Zeker in de jaren zeventig, waar met name de omgekeerde beweging - blank beatgroepje doet snel snel een zwart soulnummertje over met wat extra gitaartjes en brave vocals - schering en inslag was. Zo verrassend dat de track (uit het album "Soul & Inspiration") het meteen tot tvdw schopte.

Geweldig goed album trouwens, dat nog wel meer lekkers bevat. The 5th Dimension verstond de kunst om zowel soft ballads te brengen (genre Carpenters of Gladys Knight) als stomende up tempo soulnummers (genre Temptations of Staple Singers). Als bonus nog een tweede cover van datzelfde album, eentje van Bill Withers' song Harlem. Trouwens, dààr dan weer over gesproken: dat moet qua structuur een van de meest ongewone songs ooit zijn. Ik ken niets van akkoordenstructuren, maar luister hoe die song keer op keer bij elke vers een versnelling hoger lijkt te schakelen. Erg vreemd... maar wel beresterk, net als de coverversie die ik hier nog even bijplak.
Een Instagramvriend wees me trouwens nog op een andere, al even opmerkelijke cover van The 5th Dimension, eentje van Cream's Sunshine of your love. Maar die moet je maar zelf youtuben of spotifyen.