TVDW 23/01/2022 - Meatloaf - Bat out of Hell (1977)

 

Het is ergens onlogisch dat er van de voorbije 888 tvdw's posts geen enkele naar Meatloaf ging, maar het toont meteen ook aan dat deze blog niet noodzakelijkerwijze mijn favoriete platen weerspiegelt. 

Meatloaf staat voor mij toch 100% gelijk met "Bat Out of Hell", met andere woorden ik ben veel meer fan van die ene plaat dan van de artiest of diens oeuvre. Velen denken bij de afgelopen week overleden zanger meteen aan Paradise By The Dashboard Light. Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat die song intussen volstrekt afgezaagd en nagenoeg onbeluisterbaar is geworden. Het is ook haast een novelty, een rariteit van een song, maar destijds was het iets dat niemand al ooit gehoord had. De tempowisselingen, de lange lappen tekst, de schreeuwerige over-the-top passages... 

Zelfs als prille tiener had ik ergens wel door dat Meatloaf over sex zong, al ging de symboliek van 'hitting third base' in dat beroemde baseball commentaar - mijn favoriete deel van de song - toen nog volledig aan mij voorbij. De song verscheen ook in het midden van de disco- en punkperiode en is de antithese van beide genres. Ik herinner me een vriendinnetje dat een hele cassettekant had opgenomen, enkel en alleen met Paradise by The Dashboard erop. De andere kant stond vol met een andere song, YMCA.

Bij "Bat out of Hell", het album, denk ik aan die tot de verbeelding sprekende, fantastische hoes - ontworpen door Richard Corben, een striptekenaar die nadien raar genoeg nauwelijks nog ander werk voor de muziekindustrie deed. Ik denk vanzelfsprekend ook aan de majestueuze productie, de overweldigende grootsheid van de songs, sound en productie. Het album lijkt wel opgenomen in een gigantisch stadion, op een 300 schuivertjes tellend mengpaneel. Ik denk ook aan de andere prijsbeesten op het album: You Took The Words Right Out of My Mouth (de song die misschien nog het dichtst aanleunt bij wat de gastmuzikanten van de E-Street Band gewoon waren te spelen bij Springsteen) en de twee grootse ballads (Two out of Three Ain't Bad en Heaven Can Wait). 

En dan is er natuurlijk nog de titeltrack, het equivalent van een Wagneriaanse opera met extra brandende hoepels en vuurwerk. De song werkt zich toe naar een climax, waarop het hoofdpersonage een motor kickstart en zich een weg baant uit de hel. In de studio leidde de zoektocht naar het geluid van een indrukwekkend brommende motor nergens naar. Tot producer Todd Rundgren zijn gitaar omgordde en het geluid en de daaropvolgende solo in een goed half uurtje op tape gooide - meteen de definitieve take die je nu op plaat hoort. Iconisch.