TVDW 22/01/2016 - Casiopea - Eyes of Mind (1980)

Soms is het alsof de Muziekgoden me duidelijk maken voor welke tvdw ik moet gaan. Enkele weken terug had Casiopeia al ei zo na een tvdw. Maar deze week, nadat ik eerst op een tweede album van hen stootte en enkele dagen zelfs op een dérde, bleek de jazzfusion groep incontournable. Best wel gek, want een half jaar geleden had ik nog nooit van de band gehoord - terwijl de vier Japanners best wel een grote naam in de jazzwereld zijn. Hun fusionjazz bracht hen groot succes in Amerika, waar ze samenwerkten met andere jazzgrootheden als Bob James, David Sanborn en Harvey Mason. Wat ze brengen, leunt soms aan bij de muziek die Mezzoforte ook maakt - een band waar ik al jaren een boon voor heb. En de tvdw (uit het album "Make up city" van 1980), die heeft bij momenten dicht bij In the Stone gelegen, de song waarmee Earth Wind & Fire het jaar voordien een hit mee had.

TVDW 15/01/2017 - JJ Cale - Cajun Moon (1974)

Een klassieker, ik weet het, maar ik heb nu eenmaal een boon voor Cale. Als ik dan eindelijk mijn allereerste vinylplaat van de man aan de collectie toevoeg - dankzij een Instagrammer die 'm mijn opstuurde! - dan leidt dat onvermijdelijk tot een tvdw. Cajun Moon komt uit "Okie", zijn derde plaat. Het is een van mijn favoriete songs van JJ; het klinkt allemaal zo ongedwongen en losjes uit de pols, de vibe zit zo lekker, het gitaarspel is zo schijnbaar achteloos... Heerlijk.

TVDW 08/01/2017 - Cat Stevens - Was Dog A Doughnut? (1977)

Cat Stevens is natuurlijk het meest bekend om zijn perfecte kampvuurplaten "Tea for the Tillerman" en "Teaser and the Firecat". Het is echter een track uit de derde plaat die ik van de man in huis heb, het meer obscure album "Izitso", die het tot tvdw schopt. Het is een instrumentaaltje dat grondig afwijkt van de mooie luisterliedjes waarvoor Stevens bekend is. Meer nog: in hiphopmilieus heeft Was Dog A Doughnut intussen een iconische status. De reden? Laten we Frankie Bones, pionier uit de house en techno aan het woord: “As history goes, ‘Was Dog A Doughnut?’ is not recognized as one of the most important electronic records ever made. People always give Kraftwerk’s ‘Trans Europe Express’ a name-check for that..." Nochtans, zo stelt Bones: "On this 1977 release we have the prototype electro track, one that pre-dates Giorgio Moroder, Kraftwerk and YMO. We have a timeless classic here, Moog eruptions and electronic drum programming which arrived five years prior to the Roland 808.”

Was Dog A Doughnut? mag voor hedendaagse oren dan al redelijk primitief klinken, Bones is niet de enige die de song op handen draagt. Het was de enige track van Stevens die ooit op zwarte radiostations werd gedraaid en daar zelfs een bescheiden hit werd. Het had dan ook een onverwachte impact bij zwarte muzikanten: het was de eerste plaat die GZA van de Wu-Tang Clan ooit kocht, en Questlove (drummer van The Roots) en Detroit-techno goochelaar Carl Craig rekenen het nummer tot hun favorieten. Oh, en Jellybean Benitez draaide een zelfgemaakte remix van het nummer begin jaren tachtig in de Funhouse, de legendarische discotheek in NYC waar Jellybean resident DJ was. Tot slot: Cat Stevens mocht zich dan al, verrassend genoeg, bezighouden met het programmeren van Moog en drummachines, maar naast hem speelt ook jazz-grootmeester Chick Corea mee op deze tvdw.

TVDW 01/01/2017 - George Michael - One More Try (1987)

Ik wil er niet teveel over uitwijden - en er al zeker geen symboliek aan hangen - maar over George Michael en diens te vroege heengaan toch dit: ik ergerde me aan de teneur van vele mediaberichten, die 's mans oeuvre al te vaak omschreven als "teveel suiker en teveel tandpasta". Een grove onwaarheid, ingegeven door 's mans posterboy look en door het imago en het succes van zowel Wham! als van zijn soloplaat "Faith". Jammer, want de man schreef zovele steengoede nummers. Typisch weer een geval van het rockjournaille dat zich indekt en uit schrik voor gezichtsverlies kiest voor de gemakkelijkste weg. Soit, One More Try. Dijk van een nummer. Happy 2017.