TVDW 23/11/2025 - Patrick Cowley - Megablue (198?)

 

TVDW 1089. Sommige all-time favourites blijken toch niet zo all-time  (het laatste solo-album van Daryl Hall liet me koud); andere blijken dan weer een onwrikbare reputatie te hebben. Zo rukt Patrick Cowley jaar na jaar verder op in mijn imaginaire ranking. Dat heeft te maken met zijn groeiende status binnen de muzieksector - de lovende, uitgebreide carrière-overzichten op allerlei muziekblogs zijn niet te tellen - en met de slimme manier waarop platenfirma als Dark Entries omgaan met zijn erfenis. De carrière was very short-lived. Amper drie studio-albums kon Cowley tijdens zijn leven uitbrengen, alvorens hij op 12 november 1982 stierf; een van de eerste AIDS-slachtoffers uit de muziekwereld.

Sinds goed tien jaar wordt de Cowley-kluis met zorg leeggehaald. Vooral de ontdekking dat Cowley in de jaren zeventig in alle anonimiteit de soundtracks voor gay porn movies verzorgde, zorgde voor nieuwe albums, vol met donkere, soms redelijk sketchy instrumentals. Voor wie het het hele verhaal over die ontdekking wil: google "How the lost recordings of Patrick Cowley were finally released".

Nu is, naar aanleiding van wat Cowley's 75ste verjaardag zou zijn geweest, "Hard Ware", een mooi uitgegeven dubbel-album met songs die hij nooit uitbracht. Megablue is een van de vele pareltjes, op een album dat floor killers en duistere, sfeervolle nummers afwisselt met meer scabreuze, sleazy synths en goofy nummers als Pajama Party Massacre, een track die de B52's lijkt te willen koppelen aan Moroder.