TVDW 24/04/2016 - Prince - Controversy (1981)

Toegegeven, het heengaan van Prince deed me een pak meer dan dat van David Bowie. Bowie was in mijn jeugdherinneringen toch vooral "Let's Dance". Wat volgde in Bowie's carrière werd met interesse gevolgd, wat voorafging werd retrospectief ontdekt. In vergelijking met Prince valt Bowie echter bleekjes uit.

Prince zorgde voor een ton aan persoonlijke herinneringen. De bustocht naar Hasselt om er "Purple Rain" te gaan zien. De fietstocht naar Bree met vriend Frank, om er bij diens neef - intussen een gevierd toetsenist, met o.a. Monza, Zap Mama en Hooverphonic op het cv - een video van een liveconcert te gaan bekijken. Het gevoel van voor de allereerste keer mijn allereerste cd in de lader te schuiven - Sign O the Times was dat. Housequake, uit datzelfde dubbelalbum, dat de soundtrack werd bij een reis naar Griekenland. De sneak preview op donderdagnacht in Leuven, waar we "Under the Cherry Moon" zagen. De fuiven die ik als DJ mocht opluisteren, waarbij ik de als één track opgenomen cd "Lovesexy" steevast 5'46" moest doorspoelen en dan op pauze moest duwen, klaar om Alphabet Street los te laten. You Got The Look werd op die avonden ook steevast gedraaid. Net als A Love Bizarre, dat laatste zelfs nog op vinyl single, want in die tijd betekende een nachtje dj spelen een aflossingskoers tussen vinylplaten, cd's en zelfs cassettes (!). Nog zo'n herinnering: in die Leuvense periode had een vriendin van me The Black Album op vinyl. Omdat ze er aardig wat had voor moeten neertellen, liet ze vrienden betalen om er een cassette-opname van te maken. Of nog eentje: het live-concert in Gent in de lente van 1995, om er Prince aan het werk te zien, tijdens een tour om het destijds onuitgebrachte The Gold Experience te promoten. Achteraf gezien bleek het niet meteen de meest memorabele doortocht van Prince in België, vermits hij de hits in de kast liet en doelbewust koos voor langgerekte jams van nummers die niemand in het publiek kende.

Voor de tvdw kies ik geen speciale outtake, geen opzienbarende 12 inch of geen bootleg (- al heb ik er enkele goeie, waaronder de beroemde after show in Den Haag 1988 en een opname van de One Nite Alone Tour - dank u wel, Hans - in Antwerpen 2002). Ik kies ook niet voor mijn favoriete Prince-nummer, want dat zijn er zovele. I Could Never Take the Place of Your Man? Lady Cab Driver? Let's Pretend We're Married? When 2 R In Love? When Doves Cry? Money 2 don't matter tonight (uit wat ik nog altijd het laatste écht goeie Prince-album vind, "Diamonds & Pearls")?

Ik kies simpelweg voor het nummer waarmee ik Prince (vermoedelijk) het eerst leerde kennen. Begin jaren tachtig startte ik met mijn tvdw's. Ik schreef ze steevast met een en dezelfde rode pen neer in een klein boekje - dat was elke week weer een heus ritueel. Als ik nu doorheen de boekjes, acht in totaal, blader, vind ik Prince een eerste keer begin 1982, als 22ste tvdw. Een reconstructie is vrij gemakkelijk: het album "Controversy" kwam drie maanden voordien uit, de titeltrack en het nummer Let's Work waren in heavy rotation op Funkytown, destijds voor mij veruit het belangrijkste radioprogramma. Vandaar dus, Prince, die zich toen nog bevond tussen de italodisco van Madleen Kane, de new wave van Fischer-Z en de hardrock van Van Halen.

TVDW 17/04/2016 - Martin Stephenson & The Daintees - Boat to Bolivia (1986)

Heerlijk gevoel, afgelopen zaterdag. Samen met muziekmaatje Hans als Detroit Breakdown nog eens aantreden, op een quiz in Heffen waar we onvoorbereid en zonder veel verwachtingen heen trokken... om vier uur later als winnaar huiswaarts te keren, dertig andere groepen verweesd achterlatend. "Wie wàren die mannen?" Het voelde een beetje aan als een heist.

Niet dat de tvdw er iets mee te maken heeft, al zag ik het nog wel gebeuren dat Wholy Humble Heart, Stephensons enige kleine hitje, op de quiz was opgedoken.

Het debuut van Stephenson en zijn Daintees "Boat to Bolivia" vond ik enkele weken terug in Edinburgh. Met Prefab Sprout-voorman Paddy McAloon deelde de man niet enkel het platenlabel maar ook het talent om fijnbesnaarde popsongs te schrijven. Ook de intelligente invalshoek van een Lloyd Cole of de folky inslag van Mike Scott en The Waterboys waren nooit ver af bij Stephenson. Maar bekend werd hij nooit. In 1993 zag ik 'm het LeffingeLeure openen voor drie man en een paardenkop - het was de editie waarin enkele uren later Steve Wynn en zijn Gutterball ons van onze sokken zou blazen.

TVDW 10/04/2016 - Macklemore & Ryan Lewis - St. Ides (2016)

Bass in da house! Donderdag samen met my man Dela concertje van Marcus Miller bezocht. Fijne avond, met een erg muzikaal concert dat perfect op het kruispunt tussen jazz en funk lag en met ondermeer versies van Miles Davis' Jean-Pierre en The Temptations' Papa was a rolling stone als straffe momenten. Hoogtepunt was een uitgesponnen versie van Gorée, een nummer over slavenhandel in Afrika, door Miller zelf uitvoerig ingeleid.

Dag nadien nog meer aandacht voor funky bass, toen ik "Mother's Milk" nog eens beluisterde - samen met "Freaky Styley" en "Californication" vermoedelijk mijn favoriete plaat van de Red Hot Chilli Peppers.

Maar de tvdw gaat toch maar lekker naar Seattle, en naar de plaat die ik afgelopen week het meest beluisterde. Het langverwachte "This unruly mess I've made" is een taaie brok voor wie warmgemaakt werd door Downtown (die single die haast zo geweldig in elkaar stak als Ronsons Uptown Funk). Het full-album bevat met Dance Off en het erg naar GangStarr refererende Buckshot nog wel enkele party anthems, maar Macklemore bewijst toch vooral ook meer te zijn dan een hitparadesnoepje. De man heeft echt wel wat te vertellen, getuige lange, evocatieve tracks als Light Tunnels, Kevin en White Privilige II. De beste song van het album (en vandaar tvdw, natuurlijk) is het voorzichtig ingekleurde St. Ides. Een beetje een hiphop versie van Springsteens My Hometown (trouwens ook een tvdw, ooit); een terugblik op de geboorteplaats van weleer en alles wat daaraan vasthangt. Bij Macklemore is dat dan alcoholverslaving (St. Ides is het merk van een drankje). Erg mooi, hoe de man zijn understated raps neerlegt over een spaarzaam gitaarlickje.

TVDW 03/04/2016 - Sky - Telex From Peru (1983)

Zelfs met een dooie mus ben ik content. Zo overhandigde een collega van mijn vrouw me deze week (een deel van?) zijn vinylcollectie. En zo ben ik plots eigenaar van platen van Julio Iglesias, Barbra Streisand en zelfs Gaston & Leo. Nou! Kom, ik mag niet overdrijven, er was ook een dubbelaar bij van Barclay James Harvest en wat platen van Vangelis. Nog niet meteen tvdw-stuff, plus de tvdw-kapers van vorige week, The Feeling, eisten ook deze week de nodige aandacht op. Los hiervan waren er nog enkele vinylmomentjes, en daaruit pluk ik de tvdw. Opnieuw Sky, die er in het verleden al twee verzilverden - voor het hoe en wat van Sky verwijs ik dan ook graag naar de 'tag' hieronder. Ik scoorde twee van hun platen in Edinburgh, waar ik schandalig weinig ponden voor moest neertellen. Happy!