TVDW 25/10/2015 - Vetiver - Current Carry (2015)

Ik heb eigenlijk al quasi heel mijn leven lang lijstjes gemaakt. Ergens thuis liggen nog flink beduimelde boekjes waarin ik, startend vanaf 1980, top tien lijstjes neerpende van favoriete popgroepen. Niet per jaar, maar per màànd. Met stijgers, dalers en nieuwkomers.

Ook op deze blog kwam ik eind december telkens weer ongevraagd met een eindejaarslijstje. Iets waar ik eigenlijk - hoe triviaal het ook allemaal moge zijn - toch wat tijd in stak; oordeelkundig wikkend en wegend wie op pakweg plaats zeven mocht staan en wie op plaats zes.

Dit jaar zal het wat moeilijk zijn; alleszins om tot tien te komen. Vinyl thriftstore finds hebben het gebruik van iPhone (en bijgevolg de beluistering van digitaal eigentijds materiaal) tot een minimum herleid. Maar eentje die nog tot in de top (vijf, dan?) zal geraken, is "Complete Strangers" van Vetiver. Ze scoorden al eerder een tvdw, met prijsbeest Edgar. Afgelopen week bij het joggen (- nog zo'n in onbruik geraakte traditie, maar daar zijn andere redenen voor) nog eens genoten van die plaat. Dit keer kwam Current Carry voor het voetlicht, een schommeltje van een song die je bij blinde beluistering zo aan Josh Rouse zou toewijzen.

TVDW 18/10/2015 - Steve Miller Band - Circle of Love (1981)

Tempus Fugit. Gaan Peter en ik richting Speelgoedmuseum in Mechelen om onze verzameling Action Men terug te halen in de veronderstelling dat we ze goed twee jaar terug ontleenden, om te horen dat we onze Helden in werkelijkheid al driëenhalf jaar hadden moeten missen. Drie-en-half! Nou moe!

Ze zagen er nog prima uit, hoor. Faut le faire: zo'n veertig maanden aan één stuk op de been blijven. En nog geen spoor van spataders, ondanks het feit dat vele van hen al richting vijftig gaan. We kregen er bij het afhalen een exclusieve rondleiding in de catacomben van het museum bovenop - erg de moeite.

Het was een dag die in feite mijn vriendschap met Peter fêteerde - dus kon ik nadien niets ander doen dan één van de muzikale ijkpunten van onze jarenlange, onbreekbare band draaien: "Circle of Love" van The Steve Miller Band. Met name Macho City, een eerdere tvdw, is zo'n track die typisch 'Action Man' is - ik ga zelfs niet beginnen uit te leggen hoe dat komt. Dit keer verdient de titelsong van de plaat een tvdw. Een zich langzaam en lui uitrekkend nummer, dat duidelijk maakt wat voor een onderschatte gitarist Miller wel is.

TVDW 11/10/2015 - Midnight Oil - King of the Mountain (1990)

Natuurlijk zou ik jullie, zoals zo vaak, weer kunnen vervelen met een overzicht van de vinylkoopjes van afgelopen week - en daar dan een tvdw uit plukken. Niet dat er geen kanshebbers waren, hoor. "Tapestry" van Carole King eindelijk op vinyl kunnen scoren - om maar één voorbeeld te geven - daar wordt een mens gelukkig van.

Maar ik sta liever stil bij mijn kinderen. Ook zij moeten mijn vinylaankopen lijdzaam ondergaan. Meestal sta ik in de woestijn te roepen, als ik enthousiast een plaatje opgooi. Meewarige blikken zijn mijn deel - of erger nog, apathie. Zelfs als (of misschien: net omdat) ik wild luchtgitaarspelend de aandacht tracht te trekken. Maar af en toe lukt het wel. Zoals vorige week, bij het opgooien van (alweer een #thriftstorefind) "Blue Sky Mining". Dan staat de jongste, Hanne, plots samen met mij rond te springen voor de stereo, terwijl King of the Mountain uit de luidsprekers schalt. Zij met danspasjes en brede lach, ik met een verbeten trek rond de mondhoeken op mijn imaginaire Fender rammend.

Mijn kinderen hebben natuurlijk hun eigen muziek en hun eigen referentiekader. Maar die momenten dat ze oversteken naar mijn deelverzameling, die tracht ik toch vast te houden. Elien die een blik van herkenning deelt als ik Semisonic nog eens laat horen. Bram die het gitaargeluid van The Edge meteen opmerkt of die, als ik een plaat van Charlie Parker bovenhaal, zegt: "Aha, streepje jazz!". En Hanne dus, met wie ik sinds afgelopen week een voorliefde deel voor dat snedige nummer van die Australische rockgroep van weleer.

TVDW 04/10/2015 - Little River Band - Light of Day (1978)

Softrock, countryrock, MOR: drie omschrijvingen die perfect passen bij de Little River Band uit Australië. Drie muziekgenres ook die erg conservatief, om niet te zeggen reactionair zijn, en die zelden hoog scoren bij die verfoeide nazi's van de Goede Smaak Politie. En toch. Luister naar de tvdw. Een nummer geschreven door de gitarist van de groep, Beeb Birtles. (Ja, zo heet die man). (Nu ja, zo liet hij zich noemen). (In feite heette hij Gerard Bertelkamp). (Ja, hij werd geboren in Amsterdam). Een song die een drietal minuten lekker voortdobbert in de beste CSN&Y, Poco, Eagles traditie - tot de fretless bass wat aan de leiband snokt en het klankenpallet uitgebreid wordt met alsmaar meer kleurtjes.