TVDW 19/03/2023 - Working Week - Soul Train (1986)

 

TVDW 949. Voor een korte periode wisten die van Working Week toch even hun stempel te drukken op de popmuziek. 't Is te zeggen: met hun twee eerste platen maakten ze deel uit van die popjazzbeweging die in de jaren tachtig aangestuurd werd door Style Council, Carmel, Sade en Everything But the Girl. Er mocht al eens een jazz-arrangement in de song sluipen, er mocht al eens avontuurlijk gemusiceerd worden. Het leverde een prachtige plaat op als "Companeros", waaruit ook de instrumentale tvdw komt. Simon Booth, oprichter van de band en de man links op de foto, overleed vorige week.

TVDW 12/03/2023 - The Cure - Pictures of you (1990)

 

TVDW 948. Niet bepaald de meest happy week uit mijn leven achter de rug, maar kom, na 900+ weken wil ik de tvdw-traditie niet laten schieten. Daarom maar terugblikken op het aardige concertje van tributeband Obscure in Djingel Djangel. Deed me beseffen hoeveel goede nummers The Cure wel heeft, hoe divers hun carrière wel is, en hoe raar het is dat ze tot nu toe nog geen tvdw wisten te scoren. Bij deze dan, met een van hun meest intrieste nummers.

TVDW 05/03/2023 - Cameo - The Sound Table (1981)

TVDW 947. Cameo maakte vooral furore met de metalige, harde mix van funk en R&B, zoals het drietal het bracht op Word Up, het album met de gelijknamige hit - en met de zo mogelijk nog betere follow-up single Candy.  Maar Cameo had ook een leven voordien, als veelkoppige band die, getuige de tvdw, thuis was in instrumentale jazzfunk die niet bepaald ver van Earth Wind & Fire lag.

TVDW 26/02/2023 - Automatic Man - Automatic Man (1976)

 

TVDW 946. Progrock is een raar beestje. Een relict uit een stoffig verleden, vaak beschimpt door de goegemeente, omwille van de moeilijkdoenerij, het notenneuken, de pretentie, het hermetische karakter. 

In deze tijden van fast consumerism en een overdadig aanbod muziek dat in een nanoseconde beschikbaar is, ligt de om zich nog in progrock te verdiepen, hoog. Ik besteedde de voorbije week nochtans met veel plezier wat tijd aan het tot voor kort voor mij onbekende Automatic Man. Een groep die vrij gezichtsloos was en meer bekendheid verwierf door het artwork van de hoes van hun titelloze debuutalbum: een alien, gehuld in blauw kosmisch licht, die de luisteraar vrank en vrij aankijkt. De muziek is een combinatie van progrock en spacy jazzfunk. Soms gedateerd and hard to digest, maar wie doorzet - en een boon heeft voor het genre - kan toch enkele erg aardige tracks naar boven halen. Als tvdw zou ik voor het trippy One N One kunnen gaan, maar ik kies toch maar de redelijk straighforward titeltrack.

TVDW 19/02/20223 - Logic System - Person to Person (1981)

 

TVDW 945. Heel wat mogelijkheden deze week. Ik heb een boon voor de melodieuze eighties synthpop van Icehouse, wiens debuut deze week op de draaitafel belandde. Ik spitste de oren toen Don Covay's erg funky versie van Money (that's what I want) voorbijkwam. Ik vond de Duitse postpunk rarity Bernward Büker Bande (een vondst waar ik onlangs, al crate diggend, toch niet aan kon weerstaan) wel wat hebben.

Maar eerlijk is eerlijk, de enige die de 'topper van de week' rechtmatig kon claimen, was dit keer zonder twijfel Hideki Matsutake. De man werd als synth programmeur het vierde lid van Yellow Magic Orchestra genoemd en bracht onder de naam Logic System boeiend eigen werk uit. Begin jaren tachtig bracht hij in een tijdsspanne van amper 16 maanden drie albums uit, die ook in Europa een distributiedeal kregen. 

"Logic", het debuut van Matsutake, ontdekte ik als tiener toen ik het album ontleende bij de lokale bib - ongetwijfeld geïntrigeerd door het cover artwork. Het was, samen met Vangelis' "Chariots of Fire, vermoedelijk mijn belangrijkste kennismaking met elektronische muziek. Op basis van "Logic", dat ik ongetwijfeld op cassette opnam, kocht ik later "Orient Express", het derde album van de man. Logic bleef in de daaropvolgende jaren, en beslist toen ik terug met vinyl verzamelen begon, op mijn Graag Goedkoop Scoren wishlist staan. Tot warempel een muziekvriendje van om de hoek in Ruisbroek 'm bleek te verkopen. Nou! Vandaar dat nu, meer dan 40 jaar later, de me zo vertrouwde klanken opnieuw door de boxen schallen. Ik vind het album nog steeds even betoverend, van de soms op dark wave compilaties opduikende track Unit tot de speelse, aan YMO schatplichtige tracks Domino Dance en Talk Back. En met de tvdw als kroon op het werk, meteen de eerste nominatie voor Matsutake. About time!  

TVDW 12/02/2023 - Burt Bacharach - Monterey Peninsula (1973)

 

TVDW 944. Hij zag er eerder uit als een gediplomeerd tandarts dan als een popster, maar Burt Bacharach wàs wel degelijk een popster. Zij het dan eentje die in de schaduw werkte. Samen met tekstschrijver Hal David bracht Bacharach met zijn songs de nodige finesse en elegantie bij. Hij maakte ook dat easy listening niet langer een scheldwoord was. Alleszins niet bij mij, want in een flink deel van mijn platencollectie is de echo van Bacharach's werk te horen. De tvdw is een van de zwierige (instrumentale) pareltjes van de man die ons vorige week ontviel. 

TVDW 05/02/2023 - Freedy Johnston feat. Susanna Hoffs - That's life (2022)

TVDW 943. En de derde voor Freedy. Goed dat vriend Nico nog opgelet heeft en me wees op het bestaan van "Back on the road to you", de negende plaat van de man - en eentje die vrij geruisloos op de wereld werd losgelaten.

Ik heb me er deze week mee geamuseerd, het was een erg fijn wederhoren met een man die bij mij in de bovenste schuif ligt, met name dan door zijn eerste vier platen. En door het concert dat Nico en ik bijwoonden, in de N9 in Eeklo - Google leert me dat dat in maart 2002 (!) was. Freedy is een pure songschrijver, die de kunst verstaat om sterke verhalen te vertellen. Vaak kleine verhalen, met een twist, met zinsnedes die klaar en helder zijn en toch genoeg mysterie hebben en ruimte laten voor interpretatie. 

Het nieuwe album lijkt net iets poppier en licht vergeleken met sommige van zijn vorige platen. Een van de beste nummers, There Goes A Brooklyn Girl, lijkt wel van Lou Reed (als je Freedy's hogere stem even wegdenkt), een ander hoogtepunt is Madeline's Eyes, een countrysong over een robotvriendinnetje (yeah you read it right). 

De tvdw houdt een plaatsje vrij voor een van mijn crushes, miss Susanna Hoffs. Freedy hoorde haar ooit niet een maar twéé van zijn nummers live coveren (The Lucky One en The Mortician's Daughter, voor wie het wil weten). Aimee Mann en Susan Cowsill (van The Continental Drifters) zingen op twee andere songs mee. Dat de tvdw uiteindelijk naar That's Life gaat, heeft te maken met het feit dat mijn vader deze week 90 jaar zou zijn geworden - en de tekst alludeert daar ongewild ook op.  

Well there's a moment
When you're born
And there's a moment
When you're not here anymore
Between there are shadows and bright sunshine
Hey, that's life