TVDW 27/07/2025 - Art Blakey & the Jazz Messengers - Moanin' (1959)

 

TVDW 1072. Drie weken weg, dat wil - net als andere jaren met een langere zomerse reis - zeggen dat drie weken lang de tvdw's liggen te sudderen, tot bij de thuiskomst. Soms is het best een challenge om tijdens die drie weken, ver weg van spotify en platendraaier, tvdw's te distilleren uit de vakantie-evenementen, maar het lukt altijd wel. Al had ik dit keer nooit gedacht te moeten schrijven wat ik nu ga schrijven.

Deze zomer ging de reis richting Vietnam. In de eerste dagen bleef de muzikale input beperkt tot Kenny G, Rowan Keating en Backstreet Boys; muziek waarop de chauffeur en gids die we ter beschikking hadden, blijkbaar gek was. In Hanoi belandden we echter ook in de Binh Minh Jazz Club, waar die avond een knap kwartet speelde. Ik genoot van de set, maakte wat foto's die ik diezelfde avond onder meer nog naar Bart stuurde. Bart is een vriend die ik al zowat dertig jaar ken en waarmee ik onder meer een voorliefde voor jazz deel. Onlangs waren Bart en ik bijvoorbeeld nog gaan kijken naar Jazz Sabbath en naar Alex Koo. 

Toen de (uitstekende) Vietnamese jazz cats plots een van mijn favoriete Blue Note-nummers inzetten, Moanin' van Art Blakey, stond mijn eerste tvdw meteen vast.  

TVDW 08/01/2023 - Pointer Sisters - Dreaming as one (1979)

 

Genoeg materiaal om uit te kiezen afgelopen week, omdat ik nog wat kon scoren in de afprijsbakken. Het leverde grote kanonnen van tvdw-waardige artiesten op. Zo vond ik Art Blakey's memorabele jazzstandard "Moanin'" op Blue Note - voor een habbekrats - net als Isaac Hayes' "Black Moses" album, even sierlijk en rijkelijk georchestreerd als Marvin Gaye's "What's Goin' On".  

Grote namen, die hun long overdue tvdw zouden krijgen. Maar als ik eerlijk ben, waren het toch de Pointer Sisters die veruit de meeste tijd opeisten bij de platendraaier. De aanleiding was tweevoudig: het heengaan van Anita Pointer op de laatste dag van het jaar (de derde van het oorspronkelijke viertal dat ons verliet) en het vervolgens weggraaien van twee Pointer Sisters-albums uit de afprijsbakken in Antwerpen.

De Pointer Sisters waren een ongemeen boeiende groep, vol met verhalen, muzikale wendingen en natuurlijk een heel diverse verzameling hits. In het prille begin zongen de domineedochters onder meer voor Sesame Street, alvorens onder de vleugels van Allen Toussaint hun debuut op te nemen. Hun eclectische stijl ging van New Orleans funk over gospel tot ragtime en country. Het leverde hen fans op als Herbie Hancock en Stevie Wonder, die hun samenwerking aanboden, en Elvis Presley, die het door Anita geschreven Fairytale coverde.  

Een belangrijk breekpunt in de carrière kwam er toen de Pointer Sisters eind jaren zeventig Richard Perry als producer kozen. Perry had naam gemaakt door Diana Ross van onder de Motown-sound te trekken en Carly Simon een hitalbum te geven. Perry stuurde de zussen in eerste instantie, op het album "Priority", naar Adult Oriented Rock en graaide in de songboeken van blanke rockers als Springsteen, Seger, Steely Dan en The Band. Met de volgende albums die hij producete, scoorde hij een perfecte hattrick en een reeks uitzonderlijk radiovriendelijke hits die van pop naar countryballads, rock, R&B en disco gingen. En toen moest het vijfde album nog komen: "Break Out", dat van start ging met de electrofunk hit Automatic en dat hun all-time best seller werd. 

Als tvdw kies ik voor een van de onderbelichte songs uit de Pointer Sisters-cataloog. Dreaming As One werd geschreven door William Smith (wiens songs ook opduiken bij de Larsen-Feiten Band en Maurice White) en David Palmer (een van de originele leden van Steely Dan). De song zelf was al eens een tvdw, in de versie van Jackie DeShannon.

TVDW 10/02/2013 - Donald Byrd - Weasil (1969)

Ze konden meteen inpakken, hoor, die recente albums van I Am Kloot, Villagers of Eels. Eenmaal het nieuws bekend geraakte dat Donald Byrd het loodje had gelegd, stond de tvdw vast.

Ik zag Byrd eind jaren negentig aan het werk in de Ancienne Belgique, als gast bij Guru's Jazzmatazz project. Maar de man werpt natuurlijk een veel langere schaduw: bebop met Art Blakey & the Jazz Messengers, platen op Blue Note en Verve, en in de jaren zeventig de consequente uitstap richting souljazz en funk, via de Blackbyrds en via zijn samenwerking met de gebroertjes Mizell.

Als tvdw een onderkoelde, lekker achteroverleunende slice of Blue Note. Ze vallen trouwens, om Byrds bekendste hit te parafreseren, als dominosteentjes, de grote namen van de funk. In een tijdspanne van enkele weken lieten naast Byrd ook de zanger van The Ohio Players en een bandlid van Mandrill het leven.

TVDW 17/09/2006 - David Baerwald - AIDS & Armageddon (1992)

De beste bassist van het land woont in Zottegem - al is dat vooralsnog een goedbewaard geheim - en hij staat bekend als "The Orf Man". Ik mag me gelukkig prijzen af en toe wat muzikaals met hem te ondernemen (uitwisseling van cd's, een muziekquiz, een concert), en regelmatig geven we mekaar ook tips per email. Zo vroeg hij me amper twee enkele dagen terug of ik ooit gehoord had van David + David. Toeval wou dat ik hun (enige) album "Boomtown", waar het radiohitje "Swallowed by the cracks" op staat, nog op vinyl heb thuis. Een van de twee Davids, Baerwald, scoorde nadien nog een radiohit met AIDS & Armageddon, zo schrijf ik Orf Man op mail. Twee dagen later loop ik in Puurs rond op de uitverkoop van de lokale bibliotheek (een uitverkoop die me vorig jaar zo'n 16 cd's opleverde, waaronder iets van de Alan Parsons Project dat het toen tot TVDW schopte). And guess what? Baerwalds cd "Triage" ligt er te grabbel voor 1 euro. Eens te meer bewezen: toeval bestaat niet.
Dit jaar was ik overigens wat minder gulzig (of was de oogst wat minder?). Ik wist me te beperken tot zes cd's: Lovesexy van Prince, een best of van Art Blakey & the Jazz Messengers, het doorbraak-album van The Jayhawks, de verzamelaar Giant Steps en een soundtrack die mogelijk binnenkort nog wel een TVDW zal opleveren. En Triage dus, een ferm anti-oorlogsstatement van een plaat, met naast de apocalyptische songs en de hoes - bebloede handen op een achtergrond van Stars & Stripes - ook nog eens strijdvaardige liner notes. "This is dedicated to George Bush in the sincere hope that there is a God and that He is vengeful beyond all comprehension", valt er te lezen.
Baerwald zou nadien de slotsong schrijven voor de soundtrack van Moulin Rouge en zou een van de drijvende krachten worden achter "Tuesday Night Music Club" van Sheryl Crowe - al eindigde die samenwerking in een bitter dispuut tussen de twee. Z'n song AIDS & Armageddon blijft dertien jaar na datum de beste muzikale schets van de vreselijke ziekte sinds de Kleine uit Minneapolis het had over "the big disease with a little name". "I'm afraid of my own future / I'm disgusted by my past / I wake up dreaming every morning / About some chemical blast / My brain full up of questions that I'm too afraid to ask." Voeg daarbij een hoekige, strakke rocksong en je hebt ruimschoots voldoende voor een TVDW.

http://www.sendspace.com/file/qt2fsm